De Golan en Kapernaüm

Goedemiddag allemaal

Maandag 2 juli
Vandaag de 6e werkdag op rij met Henrike en Linus. Een heerlijke relaxe dienst, dus het was erg goed te doen.

Dinsdag 3 juli
Vandaag na 6 werkdagen eindelijk vrij, maar toen kwam er een berichtje binnen. Op ik alsjeblieft de avonddienst kon draaien, want er was een zieke. En zo goed als ik was heb ik ja gezegd voor deze 7e dag op rij. In de ochtend ben ik met Esther naar de Jaffastraat geweest en heb ik heerlijk gestudeerd. Allemaal medische Latijnse termen. ’s Middags begon ik met mijn avonddienst met Gry en Priscilla. Ik zat heerlijk in de office toen Priscilla haar waterfles omstootte. Helaas zat de dop er niet op en was ik kleddernat, het water was ijskoud! Snel maar even omkleden, want dit was niet echt lekker. We moesten wel flink lachen allebei, dit maak je tenslotte ook niet iedere dag mee.
Het lichtfestival was nog steeds voor het ziekenhuis en één van onze patiënten heeft van 7 tot 10 uur ’s avonds alleen maar voor het raam gezeten om mensen te kijken buiten.

Woensdag 4 juli
Vandaag eindelijk echt vrij!!! Hieperdepiep! Na 7 dagen was ik toch echt wel moe, dus ik heb flink lang geslapen. ’s Middags ben ik met Lineke in de oude stad en in de Jaffastraat geweest.
In de avond had ik mij opgegeven als vrijwilliger om met de patiënten naar het lichtfestival te gaan. Daar stonden we dan te verzamelen, 15 patiënten in rolstoel en 20-25 begeleiders, allemaal in de vrije tijd. We stonden net buiten toen Linus begon te kakelen als een kip, maar het werd hilarisch toen wat patiënten dat na gingen doen en een paar anderen de slappe lach kregen. Zaten we daar dan met een groep kakelende patiënten en vrijwilligers. Maar goed dat we nog op eigen terrein waren en niet tussen de grote mensenmassa. Uiteindelijk gingen we dan in colonne over straat. We hadden erg veel bekijks, want zo’n enorme groep rolstoelen in een enorme mensenmassa valt wel op, maar is ook erg lastig. De vrijwilligers zonder rolstoel klommen steeds op muurtjes om de groep te kunnen overzien en iedereen bij elkaar te houden, maar het ging best aardig. De mensen genoten ontzettend, je zag ze blij zijn en genieten van het uitje. Na een uurtje gingen we terug. Ze moesten echt terug. Voor het ziekenhuis nog een paar groepsfoto’s gemaakt en toen snel naar binnen.

Donderdag 5 juli
Een ochtenddienst met Sybille en Christian. Eigenlijk verliep het vrij vlot, best lekker voor een ochtenddienst. 1 van onze patiënten herinnerde zich nog hoe ze moest kakelen, dus tijdens het ontbijt begon ze ijverig een kip na te doen, met als gevolg dat al het personeel de slappe lach kreeg. Ook toen ik haar naar bed bracht na de lunch was het weer een heel gekakel. Tja, ik weet niet wat we de patiënten leren, maar ze doen in ieder geval goed hun best om het in praktijk te brengen. Een ander patiënt riep mij nog bij zich en liet heel enthousiast een doos bruistabletten zien. Ik had al een paar dagen gezegd dat ze nieuwe moest hebben, en ze was nu dus erg trots dat ze nieuwe had. Aan het eind van de dienst toverde Fabiënne nog een hele grote doos snoep tevoorschijn die verplicht leeg moest. Lang geleden dat ik zulk snoep op had, en dat gold voor de meeste van ons, dus we deden goed ons best.
Na mijn werk ben ik naar Esther gegaan waar ik lekker ben gaan slapen

Vrijdag 6 juli
Vanmorgen had Esther een afspraak in Bethlehem, en aangezien ik pas ’s middags hoefde te werken ben ik gezellig mee geweest. Heerlijk een beetje rondgelopen door het stadje in de tijd dat Esther druk was. Op de terugweg heeft ze mij bij het ziekenhuis afgezet. Zelf ging ze naar het vliegveld om Hanno, Laurens en hondje Hugo op te halen. Ik had een avonddienst met Gerrias en Florian. Het zijn beide harde werkers, en ze hadden besloten dat ik als vrouw niet veel hoefde te doen. Voor ik het wist hadden ze alles al gedaan, geen idee hoe ze die snelheid voor elkaar kregen, maar relax was het wel voor mij. Mijn schouders en rug zaten zo ongeveer vast, dus Gerrias heeft even een massage gegeven. Het werkte wel goed, want het bewegen daarna ging erg soepel. Al die Palestijnen zijn volgens mij enorm goed in massages, en iedereen maakt er goed gebruik van hier. Fabiënne had weer gebakken thuis, dus dat was weer zoet gebak eten tijdens de dienst. Al met al een hele fijne dienst.

Zaterdag 7 juli
In de ochtend heerlijk uitgeslapen en daarna de keuken schoongemaakt.
De avonddienst had ik met Linus en Waseem. Het was mijn eerste shift met Waseem, want hij werkt altijd op de B afdeling waar ik nooit werk. Ik zag er nogal tegenop, want hij houdt nogal van vrouwelijke aandacht en zijn vriendinnetjes waren net een paar weken daarvoor teruggegaan naar Frankrijk. Ik wist dat hij nog niemand anders gevonden had. En ja hoor, ik was natuurlijk weer eens de enige vrouw, en hij liep de hele avond continue achter mijn aan, wilde alles voor mij doen. Gelukkig viel het wel mee verder, hij was een stuk aardiger dat ik dacht, maar soms werd ik er wel een beetje moe van. Ik heb nog nooit zoveel op het balkon gezeten als deze dienst. Normaal zitten de andere op het balkon en blijf ik op de afdeling, maar hij had Linus dus opdracht gegeven op de afdeling te blijven zodat hij met mij weg kon van de afdeling.

Zondag 8 juli
Een dagdienst met Kimberly en Louis, maar op de andere helft van de afdeling was Sybille met Waseem. Waseem vond het maar niets dat hij niet met mij kon werken, dus hij ging als een speer door zijn gang heen en kwam toen naar mij toe of hij mij kon helpen. Ondertussen had iedereen al door dat hij achter mij aanzat, het was overduidelijk, dus ja hoor, hij mocht ons wel helpen. Snel maakte Louis de verdeling dat Kimberly met Waseem zou werken en ik met Louis. Zijn gezicht sprak boekdelen bij die verdeling, maar hij protesteerde toch niet. Natuurlijk waren we nu heel snel klaar met werken en kon ik er niet onderuit, ik moest met hem naar het balkon. Ach ja, er zaten daar meer mensen, dus waarom niet, als hij daar vrolijk van wordt wil ik best op het balkon zitten hoor.
Na de dienst ben ik naar Esther gegaan. Wat een lief hondje is Hugo zeg! Gelukkig vindt Hugo mij wel aardig, want ik zie hem het komende halfjaar nog regelmatig. Met ons 4en hebben we een preek geluisterd en wat gegeten. Na het eten hebben we bij Alfred wat gedronken. Eenmaal thuis nog met de familie gezongen en toen was het alweer bedtijd.

Maandag 9 juli
Een vrije dag vandaag. Met Esther, Hanno, Laurens en Hugo ben ik naar de Golan geweest. Een flink eind rijden, maar zeker de moeite waard. Heel dicht op de grens bij Jordanië en Syrië geweest. Het was zo rustig, eigenlijk niet te geloven dat daar gisteren nog wat uit de lucht was geschoten en dat er een aardbeving was geweest. Af en toe zag je een kapotte tank staan langs de kant van de weg. Ook mocht je niet de weg af vanwege mijnen, daar wil je zeker niet op terecht komen. Op een uitzichtpunt waren nog mensen van de televisie, klaar om live te gaan. Ze waren aan het wachten op de gevechten die waarschijnlijk binnen een paar dagen gaan losbarsten daar. Gelukkig begon het niet toen wij daar waren. Op de terugweg hebben we gepicknickt op een prachtig, rustig plekje bij de Jordaan, en Hugo heeft daar heerlijk gezwommen. In Kapernaüm hebben we nog even rondgekeken, maar we zijn maar snel de auto weer ingegaan. Het was echt veel te heet met 38 graden!
Bij thuiskomst hebben Esther en ik voor de mannen gekookt, de mannen hadden tenslotte het ontbijt geregeld deze ochtend. Na het eten ben ik naar huis gegaan. Ik was vrij moe en wil dan wel op tijd in bed liggen aangezien er een ochtenddienst op de planning staat.

Dinsdag 10 juli
Een ochtenddienst met Issa. Hij blij en ik blij. Altijd als we samenwerken gaat alles zo soepel, we hebben dezelfde manier van werken en zijn erg goed op elkaar ingespeeld. Vooral met 2 vrouwen was hij blij dat ik er was. De ene is altijd erg langzaam en de meeste doen er 1 uur over om te wassen, maar ze is zo dol op mij dat ze alles doet wat ik vraag, met als gevolg dat ik klaar ben in 10-15 minuten. Erg groot verschil dus. Het andere vrouwtje praat alleen maar Russisch en Jiddisch en hij verstaat werkelijk geen woord van wat ze zegt. Ik heb nu door dat ze mijn houtje-touwtje Duits wel begrijpt aangezien er in het Jiddisch Duitse woorden zitten, dus na 3 maanden kan ik eindelijk een beetje met haar communiceren. Ik was vandaag de enige die haar kon begrijpen, en aangezien ze niet lekker was heb ik flink moeten tolken vanuit het Jiddisch naar het Engels voor de verpleegkundige en mijn andere collega’s. Ik begrijp ook lang niet alles, maar het is genoeg gelukkig om haar te kunnen helpen. Issa en ik hebben de hele dienst heel ontspannen gewerkt, het was 3 uur en ik had zelfs het idee dat ik nog heel lang moest, het voelt niet alsof ik echt 8 uur gewerkt heb, maar ik zal de klok maar geloven.

Ik ben trouwens bezig met de foto’s in mijn computer te zetten. Hopelijk volgende blog wat foto’s om te bekijken.

Dag allemaal!!