Een onverwachte verandering
Blijf op de hoogte en volg Marieke
07 April 2018 | Israel, Jeruzalem
Vandaag alweer een nieuwe blog met nieuwe belevenissen. Ik hoop dat jullie er weer van genieten.
Dinsdag 3 april
Vandaag een heerlijke vrije dag, de dag waarop ik de vorige blog schreef.
Aan het eind van de ochtend ben ik met Hanneke op stap gegaan naar de Klaagmuur. Gelukkig staan er in de oude stad wel allemaal wegwijzers naar de verschillende poorten, en ook een wegwijzer naar de Klaagmuur. Daar aangekomen moesten we door een checkpoint. Alle spullen door een scan of zoiets, en wij door een detectiepoortje, maar alles was in orde. En wat een drukte was dat zeg! Natuurlijk logisch vanwege Pesach, maar toch was ik verbaast. Het zag zwart van de mensen. Op het grote plein was nog iets aan de gang, waarschijnlijk een Bar Mitswa. Het was een hoop geprevel en geklap, en het ging maar door. Na een tijdje rondlopen zijn we het vrouwengedeelte ingegaan. Je kon niet fatsoenlijk lopen vanwege de drukte. Gelukkig waren er een paar lege stoeltjes en daar zijn we even gaan zitten. Iedereen zat of stond met 1 of meerdere Hebreeuwse boeken en was aan het lezen. De meeste zacht, sommige hardop, van oude vrouwen tot jonge meisjes aan toe. Heel bijzonder om daartussen te zitten en te zien hoe deze mensen omgaan met hun geloof.
Bij de Klaagmuur zijn we aan de andere kant het plein afgegaan, waardoor we buiten de oude stad kwamen. Een heel rustig stuk met prachtige uitzichten, maar waar je wel flink moet klimmen. Zo zijn wij langs de buitenmuur terug naar het ziekenhuis gelopen.
In de tuin van het ziekenhuis hebben wij de lunch gegeten en daarna zijn we de stad ingegaan, maar de andere kant op. Drukke winkelstraten, met opvallend veel muzikanten. Jonge jongetjes in blauwe pakjes, die verbazingwekkend mooi zongen. Een bandje waar een oude opa bij was gaan staan. De opa danste de hele tijd wat hilarisch was voor de omstanders. Hij werd dan ook continue gefotografeerd en gefilmd. Na een heerlijk Italiaans ijsje zijn we teruggegaan naar het ziekenhuis, want om 3 uur zou Esther mij ophalen met de auto.
Esther kwam even na 3, want het verkeer is met Pesach enorm druk en er zijn ook straten daarom afgesloten. Tijdens het wachten heb ik mij verbaast over het rijgedrag van de mensen hier. Als je wil oversteken ga je niet wachten, welnee, dan gooi je je auto gewoon voor de hele rij. Als de auto voor je niet snel genoeg gaat toeter je gewoon heel hard en lang (dat getoeter gaat de hele dag door). Als het met toeteren nog niet werkt creëer je gewoon een extra baan, of je gaat 1 cm achter je voorganger staan. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat ik nog geen 1 ongeluk heb gezien hier.
Met Esther ben ik naar haar neef Albert en zijn vrouw en 4 kinderen gereden. Zij wonen sinds kort in Jeruzalem en vandaag waren de verhuisdozen aangekomen. Esther en ik zijn met de 4 kinderen naar de rand van de stad gereden waar een mooi bos was. In deze tijd van het jaar is dat prachtig groen. We hebben heerlijk gewandeld, en Albert en Martha konden hun dozen uitpakken zonder kinderen om hun heen. Op de terugweg hebben we eten meegenomen en hebben we daar nog gezellig met z’n allen gegeten voor we weer naar huis gingen. Het was een ontzettend leuke dag, maar aan het eind voelde ik goed dat ik moe was, dus op tijd naar bed, want woensdag om 6 uur opstaan voor de 1e dagdienst.
Woensdag 4 april
Het was erg vroeg om 6 uur, maar ik ben mijn kamer uitgeslopen om de andere meiden niet wakker te maken. Even later kwam Anne-lyss toch uit bed, want ook zij had een nachtdienst. Alleen Cecile mocht lekker blijven liggen. Om 7 uur kwam ik op de afdeling en keek ik op de planning van alle 3 de afdelingen met wie ik zou werken. En daar kwam de grote verrassing, ik was niet zoals afgelopen week ingeplant op geriatrie, maar op oncologie. Ik had dus niet mijn 1e dagdienst, maar ook mijn 1e dienst op oncologie waar ik nog geen patiënt kende. Extra grote uitdaging dus, en ik was er eigenlijk niet heel erg gelukkig mee. Gelukkig werkte Anne-lyss ook op oncologie, dus heeft zij mij op sleeptouw genomen. Communicatie is soms wat lastig, want haar Engels is niet zo goed en met een enorm Frans accent. Aangezien de andere collega’s ook Frans waren, vergaten ze vaak Engels te spreken, dus kon ik er bitter weinig van volgen. Gelukkig had ik een aantal dingen al snel door, dus ben ik de dagdienst redelijk doorgekomen.
Bij 1 vrouw zaten ’s morgens vroeg (rond half 8) al 2 vrouwen met een gitaar te zingen. Het werd steeds drukker en drukker. Allemaal mannen met keppeltjes of hoge hoeden, veel vrouwen en maar zingen en zingen. Het klonk prachtig en was echt genieten, maar het was ook een drama als je dus hun familielid wilde verzorgen. Dan moesten we ze naar de gang sturen, en dat vonden ze niet zo heel fijn, maar goed. Ze zijn gebleven tot het einde van de dagdienst, dus tot zo’n 3 uur. Ik vind het knap, zo’n 7 uur zingen aan één stuk door.
Na werktijd ben ik met Hanneke (NL), Christian (Italië) en Daniela (Duitsland) de stad ingegaan om Frozen yoghurt te gaan eten. Je kiest verschillende soorten fruit, chocola, noten en/of zaden uit. Dit wordt gemalen en gemixt met bevroren yoghurt zodat je yoghurt/fruitijs hebt. Ontzettend lekker, en natuurlijk was het heel gezellig.
Na het ijsje zijn Hanneke, Daniela en ik naar het balkon van Hanneke gegaan om heerlijk te zitten, kletsen en een wijntje te drinken. Hier zaten we tot etenstijd.
Omdat de andere mensen uit Hannekes appartement wegwaren hebben Hanneke, Charlotte (Duitsland) en ik heerlijk daar op de bank gegeten. Wat kan je blij zijn met een bank zeg! In mijn appartement is mijn bed de meest relaxte plaats om te zitten.
Ik ben weer vroeg naar bed gegaan en kwam erachter dat mijn 2 kamergenootjes een definitieve plaats hadden gekregen in een ander appartement, dus dat ik nu tijdelijk een eigen slaapkamer heb. Helaas moest ik hem vannacht wel delen met een mug.
Donderdag 5 april
Na een redelijk goede nacht werd ik wakker met de mug en een stapel muggenbulten. Aangezien ik allergisch ben voor muggen was mijn hand 2 keer zo dik, maar gelukkig deed het geen pijn en kon alles gewoon bewegen, dus was ik klaar om te werken. Vandaag weer een Frans team, dus veel Frans overleg. Uiteindelijk heb ik er maar wat van gezegd en stapten ze over op Engels. Helaas waren ze erg hardleers dus moest ik regelmatig om Engels vragen. Vandaag ging het werk wat sneller, dus de vrije momenten heb ik besteed aan het uitvogelen hoe al die patiënten nu heten en waar iedereen slaapt. Volgens mij weet ik de meeste van de 18 mensen nu wel qua naam en gezicht. Aan het eind hadden we veel tijd over en moesten we op de kamers en gang alle spullen gaan bijvullen. Aan het einde van Pesach krijgen we namelijk een controle van volgens mij het ministerie van volksgezondheid of iets wat daarop lijkt, en moet alles tiptop in orde zijn. Ik mocht dus gezellig de bakjes voor de mondverzorging bijvullen, en voor iedereen die geen bakje had moest ik een bakje aanmaken. Natuurlijk waren er spullen te kort, dus morgen mag ik die ronde nog een keer doen. Gelukkig had ik wel net genoeg bakjes. Na de werkdienst ben ik lekker gaan relaxen. Mijn (ex)kamergenootjes hadden mijn kleren gewassen samen met hun kleding, dus alles is schoon zonder dat ik er wat voor gedaan heb. Dat was dus weer een gelukje.
Ook vandaag was de muzikale groep weer aanwezig, maar gelukkig wat later zodat we de wasbeurt al gedaan hadden. Halverwege de dag moesten we weer gaan helpen en gingen we met 3 vrijwilligers erheen om mw. met de tillift in bed te helpen. Op de gang voor de deur zaten een paar mannelijke familieleden. Ze zeiden gedag, maar hielden ons tegen, want ze hadden wat belangrijke vragen voor ons. 1 voor 1 werden we ondervraagd. “Ben je een Israëlier?” “Nee, dat waren we geen van allen.” “Waar kom je vandaan?” “Tja, Holland en Frankrijk.” “Ben je Joods?” “Nee, dat zijn we niet.” “Wat zijn jullie dan?” “We zijn christen.” En ja, na dat antwoord mochten we naar binnen, maar ze keken ons niet meer aan en spraken niet meer met ons. Viel denk ik vies tegen dat we niet Joods waren.
Er was trouwens ook veel Joods bezoek bij andere patiënten. Waarschijnlijk vanwege Pesach. Veel kamerdeuren of gordijnen om bedden waren gesloten en als we daar kwamen was er een bezoeker (uit waarschijnlijk de Thora) aan het lezen.
Ook was er opeens in de huiskamer een heel zangoptreden van de Joden, wat zo onverwachts begon en zo hard was dat wij als verpleging ons naar schrokken en daarna stonden te gieren van het lachen op de gang. Toch onszelf maar even tot de orde geroepen, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze onze reactie zien. Het kwam meer omdat we niet doorhadden dat ze gearriveerd waren, en het dus voor ons als bij verrassing kwam.
Vrijdag 6 april
Vandaag stond ik weer met mijn ochtenddienst ingeroosterd op oncologie. Na 10 minuten bleek dat er een fout was gemaakt en dat ik naar geriatrie mocht, waar ik veel liever was. En wat een verademing was dat. Ondanks dat alle collega’s nieuw waren voor mij werkte ik er veel fijner. Ik had een goede begeleider, er was goede communicatie, ik was niet regelmatig alleen op de afdeling omdat de rest zonder wat te zeggen was verdwenen en kreeg echt de tijd om te leren. We werkten met 3 tweetallen, en de andere 2 groepen namen allebei wat extra patiënten voor hun rekening, zodat Karen en ik wat minder hoefde te doen zodat ik rustig kon werken en Karen de tijd kon nemen om het mij goed aan te leren. En dat deed ze heel goed, ik werd serieus genomen, vragen werden beantwoord en ook alle andere teams stonden klaar om mij te helpen en vragen te beantwoorden. Veel nieuwe dingen geleerd, en een aantal ook alleen uit mogen voeren. Zo’n ochtenddienst wil ik vaker, want dat is fijn werken. Hopelijk kan ik later andere nieuwe vrijwilligers ook zo goed helpen, want zo hoort het (vind ik).
Na de dienst ben ik even gaan relaxen, want om 6 uur had ik met Hanneke afgesproken om naar de synagoge te gaan. Het was het einde van Pesach en het begin van de sabbat. Het openbaar vervoer lag net als op sabbat al de hele dag stil. Natuurlijk waren we de weg weer eens kwijt, maar kwamen toch nog op tijd aan. Wij zaten op het balkon met alle vrouwen, de mannen zaten beneden. Ze begonnen met wat zangerig lezen waarna er gezongen werd door een minikoor. 1 solist en 4 achtergrondzangers. Wat kunnen die prachtig zingen zeg!! Die solist het volgens mij het bereik van een lage bas tot een hoge sopraan, niet normaal meer. En dat volume was ook indrukwekkend. Van heel hard tot heel zacht. Daarna heeft een oudere Jood 10 minuten in het Hebreeuws staan preken. Het ging over Pesach, sabbat en lechem (brood). Meer konden we er niet van maken. Daarna werd er erg veel gezongen door het koortje, en af en toe antwoorde de aanwezigen (vooral de mannen) met heel ongelijk gezang. Na iets meer dan een uur was het afgelopen.
Omdat wij boven moesten zitten hadden we alle tijd om rustig die hoeden te bestuderen. Sommige mannen dragen grote, hoge bontmutsen. Het leek mij altijd heel erg warm, maar van bovenaf kon je zien dat ze gewoon hol waren. Je zag het keppeltje wat onder de hoed zat. Het is dus gewoon maar een omtrek van bont die leeg is vanbinnen, een heerlijk luchtgat dus. De gewone hoge hoeden waren wel netjes dicht van boven.
We waren nog net op tijd om te eten en daarna zijn we heerlijk naar onze kamer gegaan. Het was een hele bijzondere ervaring.
Vandaag is het alweer zaterdag en heb ik een vrije dag. Nog geen idee wat ik vandaag ga doen, misschien wel een dagje helemaal niks. Ik moet tenslotte ook aan mijn rust denken.
Oja, vorige blog vergeten, maar ik heb aan verschillende mensen mijn adres hier belooft door te geven. Hier komtie.
Marieke van Vugt
Saint Louis Hospital
POB 403
Jerusalem 9100301
Israël
Via de volgende link komt u bij de foto’s terecht die ik hier gemaakt heb. Ik probeer af en toe wat bij te werken.
https://photos.app.goo.gl/YAe4gbbjDKW3idgQ2
Ik wilde eigenlijk pas volgende week een blog plaatsen, maar khad alweer zo’n lap tekst dat ik het beter vond om eerder te plaatsen.
Heel veel groeten vanuit Jeruzalem en allemaal weer bedankt voor de leuke berichtjes.
-
07 April 2018 - 13:27
Tante Riet:
Ha Marieke wat gezellig om de verslagen van jou te lezen. Blijven we mooi op de hoogte van alles wat je meemaakt. Het is misschien best wel eens moeilijk met de taal maar met engels kan je je goed redden.
Het is nu voor het eerst een echte mooi zonnige dag.
Bj jullie wordt het ook steeds warmer denk ik. Maar in het ziekenhuis is toch wel airco?
Het is druk in de streek vanwege Keukenhof. Mooie en gezellige tijd.
Veel werkplezier en fijn dat je er ook een vriendin hebt om mee op pad te gaan.
Bedankt voor je verslagen en ik kijk uit naar de volgende.
Ben vroeger ook twee keer met vakantie naar Israel geweest en heb er altijd veel belangstelling voor.
Met een hartelijke groet van tante Riet -
10 April 2018 - 22:07
A. Imanse.:
hallo marike.
je uitgebreide verslag aandachtig gelezen met moeder esther, het zijn wel heel kleine letters, ken ik dit zelf vergroten ? nu je hebt al weer heel wat megemaakt, van die verkeers gaos hebben we ook zelf meegemaakt, getoeter van jawelste., ik had er toen wel schik in dat aparte verkeer daar. ik had verleden week al een berichtje naar je gezonden, is dat nog goed terecht gekomen? wij wensen je veel genoegen in je nieuwe uitdaging. en zien uit naar je volgende belevenissen. veel succes en de hart. groeten van ons . xx.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley