Afscheid nemen

Goedemiddag!

Hier istie dan mensen. De allerlaatste blog vanuit Israël. Waarschijnlijk komt hierna nog maar 1 blog, en die komt dan uit Nederland. Het is echt waar, ik kom naar huis. Ik heb er zoveel zin in, maar toch… ik ga het hier enorm missen. Mijn werk, de patiënten, collega’s, familie van sommige patiënten, maar ook het land, speciaal Jeruzalem met zijn vele culturen. Gelukkig heb ik de herinneringen in mijn hoofd, in de blogs en ook op de foto’s. Ik zal nog lang zoet zijn met nagenieten als ik een fotoboek ga maken.

Dinsdag 4 december
Vanmorgen heb ik nog wat gerelaxt bij Esther thuis. Begin van de middag kwam Esther mij ophalen om naar Hebron te gaan met nog 2 andere dames uit de omgeving van Bethlehem. We hebben daar heerlijk een paar uurtjes doorgebracht met shoppen. Erg gezellig was het.

Woensdag 5 december
In Nederland is het vandaag sinterklaas, maar ik heb geen Sint of Piet gezien. Vanmorgen ben ik teruggegaan naar het ziekenhuis voor de Chanoekaparty. In de gang stonden wat tafels met een chanoekia (negenarmige kandelaar), soefganiot (speciale broodjes voor Chanoeka), sinaasappels, pindaknabbels en drinken. Alle Joodse patiënten en de meeste christelijke patiënten zaten in een kring rond de tafel in de gang. Daartussen liepen veel familieleden (de Joodse) en personeel, zelfs personeel wat moslim was. Het muziekgroepje ging spelen en iedereen die de tekst kon begon enthousiast mee te zingen. Na 20 tot 30 minuten zingen kregen we een korte toespraak van sister Monika en konden we aan het eten en drinken beginnen.
Na de lunch ben ik met Nicola een ijsje gaan eten op de Jaffastraat voordat zij moest werken.
Rond 5 uur ben ik met Gry uit eten gegaan omdat ik vorige week voor haar ingevallen was en zij geen dienst meer terug kon nemen aangezien ik alleen nog maar vakantie heb. Na het eten ben ik nog even een tijdje in het ziekenhuis geweest met Nicola en Khaleel.

Donderdag 6 december
Na de lunch ben ik met Nicola naar Esthers huis gegaan om op Hugo te passen. Esther moest een nachtje weg voor haar werk, maar Hugo moet natuurlijk wel worden uitgelaten en eten krijgen. Ik had Nicola meegenomen omdat zij vrij was, en ik weet dat ze haar eigen hond enorm mist. Dit bleek een goed idee te zijn. Ik hoefde vrij weinig te doen, want Nicola was dol op Hugo, en Hugo vond haar ook erg aardig. Helaas waren Hugo zijn wandelingetjes kort vandaag, want het hoosde van de regen en we waren na de 1e keer helemaal doorweekt. De 2e wandeling was het droog toen we begonnen, maar begon het halverwege te regenen. Aangezien de compound dan toch helemaal is afgesloten zijn we naar huis gegaan zonder Hugo. Na een kwartiertje kwam hij enthousiast thuis, hij had zich blijkbaar prima vermaakt alleen.

Vrijdag 7 december
’s Morgens lag Nicola nog heerlijk te slapen, dus heb ik Hugo alleen uitgelaten. Het was nog steeds nat, dus helaas voor hem was het geen wandeling die uren duurde. Aan het begin van de middag was het eindelijk droog en konden we iets langer wandelen. Half 2 weer terug richting ziekenhuis, want Nicola moest nog een avonddienst werken.
Ik heb een voorzichtige start met inpakken gemaakt. Wat een troep heb ik verzameld zeg. Nog even verzinnen hoe ik dat allemaal in NL ga krijgen.

Zaterdag 8 december
Vanmorgen lekker uitgeslapen, ik begin daar echt goed in te worden zeg! Na de lunch vroegen wat collega’s of ik mee omhoog kwam want het was zo rustig. Ik ben dus een tijd boven geweest met Nicola, Adam, Issa en Gerrias. Heerlijk gek doen met z’n allen, wat foto’s maken, thee drinken en nog wat patiënten bezoeken.
Na 3en ben ik naar Esther gegaan. Samen hebben we een heerlijke soep gekookt, die enorm vult, dus daar hoefde echt niets meer bij.
’s Avonds hebben Esther en ik heerlijk ontspannen gezeten met de RO aan, we kunnen steeds meer liederen meezingen. Het is zo ongeveer ons meest beluisterde programma als we samen zijn.

Zondag 9 december
Vandaag de hele dag bij Esther. 2 preken geluisterd overdag. Vlak voor het donker werd met Hugo zijn avondwandeling op Mount Scopus gedaan met een prachtige ondergaande zon over Jeruzalem. Wat zal ik het gaan missen zeg. De weekenden bij Esther en Hugo, maar ook de stad met de prachtige uitzichten. De rest van de dag hebben we vooral muziek van de RO geluisterd, gekletst, gelezen en gepuzzeld en Hugo beziggehouden. Jaja, hondjes (en zeker puppies) stoppen niet op zondag met spelen, ook dan willen ze aandacht.

Maandag 10 december
Vanmorgen op tijd uit bed en richting het ziekenhuis, want om 10 uur had ik afgesproken met Gry om te vertrekken. Om 10 uur vertrok ik met Gry en Sybille naar Beit Shemesh om Mazal (oud patiënt) te gaan bezoeken. Ze vond het zo erg dat ze mij geen gedag had kunnen zeggen toen ze vertrok uit het ziekenhuis. Nu ze afgelopen week hoorde dat ik bijna naar Nederland zou gaan smeekte ze me bijna om nog langs te komen, dus vooruit, daar gingen we dan.
Het was nog even lastig om haar huis te vinden, want ze had wel het juiste adres opgegeven, maar onze navigatie beweerde dat dat huisnummer de school was. Nu waren wij ervan overtuigd dat ze niet in een school zou wonen en dat bleek te kloppen. Gelukkig wist een voorbijganger waar dat huisnummer zat, de straat zat een beetje gek in elkaar, maar eindelijk waren wij er.
Wat was ze blij zeg, ze zat te stralen in haar rolstoel, de volledige anderhalf uur dat wij er waren. Ze was ook zo blij dat ze mij nu persoonlijk kon bedanken en afscheid kon nemen.
Op de terugweg in de bus vroeg Sybille mij opeens hoe ik dacht over de maagd Maria. Zij is Katholiek, en loopt letterlijk continue met de rozenkrans, dus ik was wel een beetje bang voor haar reactie. Ze was inderdaad niet dolgelukkig met mijn antwoord. Zo was zij ervan overtuigd dat Maria zonder zonde was en ook nog steeds maagd. Toen ik opmerkte dat Jezus wel broers had zij ze dat wij dat verkeerd begrepen. Dat zijn broeders in het geloof, en niet op de manier dat Maria de moeder is. Tja, we hebben het uiteindelijk maar laten rusten, we weten hoe de ander er over denkt, en het was overduidelijk dat we een totaal verschillende manier van denken hierover hadden.
Vanaf Jerusalem Station is Sybille direct met de tram naar het ziekenhuis gegaan omdat zij avonddienst had. Ik ben met Gry lopend gegaan met een tussenstop op de Jehuda market (Joodse markt). Aan het eind van de middag ben ik nog even alleen wezen winkelen op Jaffastraat.
Na het dinner nog even naar boven in het zh gewandeld en daar kwam ik Adam tegen. Tja, ik bleef plakken tot het einde van de avonddienst, 23 uur dus, maar het was wel heel gezellig. Ook Nicola en Ahmed liepen rond dus we waren ook regelmatig met ons 4en.

Dinsdag 11 december
Vandaag maar eens verder met koffers inpakken. Ik heb geen idee hoe vaak alles in en uit de koffer is gegaan, maar het lijkt een soort van te passen nu. Tis beslist niet mijn hobby heb ik gemerkt.
Ook heb ik nog mijn sinterklaasgedichten in elkaar geflanst en heb ik gesolliciteerd. Ik moet tenslotte wel werk vinden.
’s Avonds ging ik uit eten met Nicola voor als het goed is de laatste keer. We zaten net binnen toen opeens Adam binnenkwam in het restaurant. Ik snapte er totaal niets van, want we waren nauwelijks te zien van buitenaf. Toen ik Nicola’s gezicht zag wist ik genoeg, dit was een verrassing van hun voor mij, dus uiteindelijk aten we met ons 3en. Supergezellig was het! Ze hadden geen betere verrassing kunnen verzinnen.

Woensdag 12 december
Hieperdepiep Hoera!!!! Mama is jarig. Nou, ik kom bijna thuis om dat taartje te eten hoor!
Vandaag heb ik vrij weinig uitgevoerd. Uiteraard heb ik naar Nederland gebeld, al doe ik dat vrij regelmatig. Na dinner ben ik nog een tijdje in het zh wezen rondhangen. Waseem was daar ook aan het werk, en ik heb nog steeds geen idee wat hem nou mankeerde. De laatste tijd negeerde hij mij zo ongeveer, maar nu hij weet dat ik naar huis ga komt hij steeds om een knuffel, verteld hij hoe vreselijk hij het vindt dat ik wegga en dat hij hoopt dat ik nog terugkom. Iedereen die hij ziet verteld hij dat hij zo verdrietig is. Werkelijk waar, ook mijn collega’s snappen er niets meer van, ze weten namelijk dat hij nauwelijks tegen mij sprak. Ach ja, we houden het er maar even op dat het een poging is om het goed te maken.

Donderdag 13 december
En dat is alweer vandaag. Ik heb een paar uurtjes doorgebracht met Nicola, maar die is nu net begonnen met haar avonddienst, dus ik heb het rijk alleen. Mijn kacheltje staat aan, maar het is niet heel veel verschil. Kzal maar eens gaan kijken wat ik de rest van mijn dag nog ga doen. Misschien lekker lezen of een puzzeltje maken.

Dit was het dan voor deze keer. Zaterdag hoop ik het ziekenhuis te verlaten en bij Esther in te trekken. Maandag zal Esther mij naar het vliegveld in Tel Aviv brengen. Als alles goed gaat hoop ik rond half 9 ’s avonds in Nederland aan te komen en eindelijk mijn ouders te zien! Tot snel allemaal!!!

Lieve groet vanuit Jeruzalem