Ramadan, Dode Zee enz.

Hallo allemaal,

Wat is warm hier in het land zeg. Afgelopen dagen alleen maar boven de 30 graden gehad, maar binnenkort wordt het “koud”, wel 28 graden! Ik merk dat ik wel steeds meer aan die temperaturen begin te wennen hoor, het wordt toch wat normaal, en automatisch verplaats je het boodschappen doen naar ’s morgens vroeg of naar de avond wanneer de zon onder is.

De ramadan merken we ook wel op hier. Een aantal van de Arabische collega’s zijn moslim en moeten dus vasten overdag. Gelukkig is het geen probleem voor ze als wij eten en drinken, we merken alleen wel dat ze soms wat slomer zijn. We houden ook wel wat rekening met ze door ze bijv. werk te laten doen waarbij je niet zo vreselijk zweet. De andere Arabische collega’s zijn christen en eten wel overdag. Ik wist nooit wie christen en wie moslim was, maar nu wordt het duidelijk.
Op straat is het overdag ook wat rustiger dan normaal. Tegen zonsondergang wordt het wat rumoeriger van uit de Arabische wijk. Als de zon onder is hoor je vanuit de Arabische wijk een grote knal met daarna een enorm gejuich. Dat is het moment dat ze mogen eten en drinken. In het ziekenhuis is het soms ook wel te merken bij het buffet, want ze willen dan ook echt heel graag eten en drinken, wat logisch is na zo’n dag. Ik ben blij dat ik gewoon mag drinken, ik snap echt totaal niet hoe ze dat vol houden.

Zaterdag 19 mei
Ik was de vorige blog geëindigd bij Esther thuis. Begin van de avond zijn we de stad in gegaan, want we wilde in het winkelcentrum Mamilla wat eten. Tot onze verbazing was dat gesloten, want na zonsondergang was het feest Shavuot gestart, en dan is alles dicht. Dan maar wat eten halen in de Arabische wijk. Esther ging wat halen bij een tentje met falafel en humus, en voor mij nam ze ook zo’n broodje mee, gelukkig zonder falafel en humus. De mensen in het tentje vonden het maar gek, maar ach, ik was er blij mee! Daarna zijn we bij een grote supermarkt boodschappen gaan doen. Ondertussen is deze week vanuit onze kerk Lineke in Israël aangekomen voor vrijwilligerswerk bij Aleh. Zij was met iemand in de stad, maar ja, eerste keer en de helft dicht vanwege het feest. Esther en ik hebben de 2 meiden maar opgehaald in de stad en meegenomen naar huis voor wat drinken. Daarna hebben we ze thuisgebracht in het andere deel van de stad. Zo zie je Jeruzalem nog eens vanuit een andere hoek.

Zondag 20 mei
Zondag werd ik wakker bij Esther en zag ik dat er bericht was vanuit het ziekenhuis. Sarah was overleden. Het was een orthodoxe Jodin op de afdeling oncologie waar ik nog weleens werkte. Ik wist dat ze heel erg slecht lag en echt leed, maar toch blijft het onwerkelijk. Ze had altijd erg veel bezoek en er was altijd veel gezang vanuit haar kamer, dat zal echt opvallen dat het weg is als ik weer op die afdeling moet werken. Zeker omdat ik steeds meer een band begon te krijgen met haar familie en vrienden.
Samen met Esther ben ik in de ochtend naar een Duitse kerk geweest voor een Pinksterdienst. Ik was bepakt en bezakt, want na de dienst moest ik echt naar huis omdat ik nog moest werken. Ik werkte de middag met Charlotte en Gry wat gek was, want er wordt altijd zo op gehamerd dat er op deze afdeling minimaal 1 man moet zijn. Ik kon die man niet vinden hoor, maar het liep op rolletjes met 3 dames. In de woonkamer vond ik opeens een hele grote plas op de grond. Ik dacht aan water, maar tijdens het schoonmaken rook het toch meer naar urine. Toen zag ik uit een rolstoel 2 stralen water komen die maar niet stopten. Heel snel die man met Charlotte naar zijn kamer gebracht. Hij was nat tot zijn middel van de urine, het droop uit de rolstoel vandaan. Eerst het bed maar eens vol met matjes gelegd, daarna die man in bed gehesen, zowaar zonder zelf nat te worden en alle viezigheid uitgetrokken. Charlotte is maar gestart met hem schoon te boenen, ik was de stoel aan het boenen en Gry was de vloer aan het schoonmaken, het stonk echt vreselijk. Toen Charlotte en ik klaar waren was Gry nog aan het soppen. Wij hebben maar handdoeken gepakt, op de grond gegooid en al lopend en dansend op de handdoeken de vloer gedroogd, dit tot hilariteit van de patiënten die ons begonnen aan te moedigen en vreselijk moesten lachen. We hebben toen ook de gang nog maar gedaan in de richting van die kamer om het hele spoor te verwijderen en geloof me, het andere personeel keek heel vreemd naar ons.
Tijdens deze dienst kwam er ’s avonds weer een bericht binnen. Ita was overleden, van dezelfde afdeling als Sarah. 2 mensen op 1e Pinksterdag, 2 families in rouw. Ik was blij dat ik niet op die afdeling vandaag aan het werk was, dat ik niet families op hoefde te vangen. Dat ik niet iemand in bed vond. Beide mensen leden veel en waren enorm achteruitgegaan de laatste weken. Hoe erg het ook is, ik voelde toch een soort van opluchting dat dat leiden voorbij was, het lichaam kon het echt niet meer aan. En ook dankbaarheid kwam boven, dat ik deze mensen heb mogen verzorgen, dat ik heb geprobeerd om het hun zo comfortabel mogelijk te laten zijn, voor zover dit mogelijk was. Dat het moeilijk is om mensen te verliezen, maar ook hoe mooi het is om ze te mogen verzorgen in hun laatste levensfase. Soms zie je dankbaarheid van de patiënt, soms van de familie of vrienden.
Toen we klaar waren met ons werk en we zaten te wachten tot het 11 uur was heb ik nog heel goed kunnen praten met Charlotte over alles wat je hier meemaakt. Heel fijn om dat te kunnen delen en niet alles alleen te verwerken.

Maandag 21 mei
Vanochtend moest ik met Christian werken. Aangezien er zondag weer warm water was, gingen we ervanuit dat dat nu weer zo zou zijn. Voor afdeling B en C was dat inderdaad zo. Afdeling A, waar ik werkte, had weer ijskoud water. We hebben per patiënt gekeken hoe erg de douche nodig was en wat ze zelf wilden. Een aantal mensen werden over de gang naar de andere afdelingen gereden om te douchen, andere hebben we een bedwas gegeven, met warm water vanuit de eetkamer, net als zaterdag. Ook koud water gaf bij ons nog een probleem. Er waren maar een paar kamers met normaal koud water. De andere kranen gaven geel of oranje water. Het was echt een kleurig geheel, maar of het ook heel gezond was??? Gelukkig kwam uit onze drinkkraan in de huiskamer wel normaal water, dus dat scheelde nog iets.
Uit mijn werk kwam Esther aan het einde van de middag nog even in het ziekenhuis kijken. De patiënten waren wel erg verbaast, want ze spreekt Hebreeuws en Arabisch met ons. Ik ben met Esther mee naar huis gegaan waar we ’s avonds nog een preek hebben geluisterd, het was tenslotte Pinksteren.

Dinsdag 22 mei
Na 6 dagen werken eindelijk vrij!! Ik werd wakker bij Esther thuis. Samen hebben we nog een beetje in huis gerommeld en een koffer ingepakt, want Esther vliegt vandaag naar Nederland! Ik ga haar echt missen hoor! Rond de middag ben ik naar huis gegaan en ben ik eindelijk begonnen met mijn borduurwerk van Marius. Eindelijk had ik tijd en zin op hetzelfde moment! Verder heb ik niet zo heel erg veel gedaan.

Woensdag 23 mei.
Vandaag ging de wekker weer vroeg. Niet omdat ik moest werken, maar omdat ik met Carina naar de Dode Zee zou gaan en we om 8 uur de bus wilden hebben. Deze keer niet naar een betaald strand maar een gratis strandje. Het is een soort hippiestrandje. Er staan wat tentjes en er leven wat mensen daar, maar het is er o zo rustig. Een heleboel tentjes en hutjes waren leeg, dus onze spullen erin gezet, 2 stoelen op het strand gevonden en we hadden een heerlijk schaduwplekje met stoelen om te zitten, vlak bij het water. Heerlijk ronddobberen daar, de 1e ronde wel een uur lang. Daarna een tijd zitten, even zwemmen, nog even zitten en weer terug. Het was uiteindelijk 38 graden! Gelukkig hadden we ruim voldoende water meegenomen, dus was het geen probleem. Om kwart over 2 waren we weer thuis en gingen we maar eens douchen. Grote zoutkristallen zaten op onze brillen en in onze kleding nu het water was opgedroogd, dus brillen onder de hete kraan en al onze kleding en spullen direct in de wasmachine. Het was een heerlijk dagje, maar ik ben zo gaar als boter. ’s Avonds nog even snel naar de supermarkt en verder lekker niets doen.

Donderdag 24 mei
Wat een lange nacht heb ik gemaakt zeg! 11 uur geslapen, blijkbaar was ik echt heel erg moe. Vanmorgen me maar wat gedeisd gehouden want vanaf vanmiddag moet ik weer werken. Om 2 uur is er nog een les met de psychiater waar ik graag heen wil, dus ik start ook nog eens een uur eerder. Ik ga nu dus maar stoppen, want over 20 minuten moet ik aanwezig zijn, en ik moet mijn spullen nog klaarmaken voor mijn avonddienst.

Iedereen nog een fijne dag! Ik ga lekker naar de les en daarna werken.

Groetjes vanuit mijn kamertje in Jeruzalem