Mannenteams

Goedemiddag allemaal,

Dinsdag 26 juni
Vandaag weer een dag vrij en nog steeds bij Esther. We zijn naar de Mount Scopus gegaan en daar heb ik weer heerlijk gestudeerd. De laatste les met huiswerk van het onderdeel Omgaan met patiënt en cliënt. Het ging over de verschillen in culturen bij het overlijden (en de stervensbegeleiding). Daar had ik wel wat aan natuurlijk. Aan het einde van de les weer netjes mijn huiswerk ingestuurd en nu weer wachten op een cijfer.
Eenmaal bij Esther thuis heeft ze het 2e hondenkussen afgemaakt en gingen we dat vullen. De tactiek iets veranderd en ja, het vullen ging goed, het werd geen zooi. Die zooi kwam pas toen we de zak dicht moesten naaien. Het was vrij lastig, zo’n enorme dikke gevulde zak onder de naaimachine leggen en dan maar hopen dat alle piepschuimballetjes erin blijven. Mislukte dus ook wel een beetje, dus toch maar weer zuigen.
Ook de kamer moest verbouwd worden, want hij moet natuurlijk wel geschikt zijn voor als het hondje kom. Heerlijk slepen met van alles en nog wat, maar dan heb je uiteindelijk wel resultaat, al stond er nog een overtollig bureau midden in de kamer. Mooi klusje voor morgen.

Woensdag 27 juni
Vanmorgen had Esther een afspraak, maar ik bleef lekker in haar huis. Staat er opeens een man in de kamer, die Esther aan de telefoon gehad had over een bureau wat weg moest. Prima hoor, ik blijf nog wel een paar uurtjes. Binnen een half uur was hij terug met 2 mannen om zo met z’n 3en het bureau weg te slepen. Perfect geregeld dus. Gelukkig kwam Esther nog net op tijd terug zodat we samen nog konden eten voordat ik weer naar het ziekenhuis moest om te werken.
Ik had vandaag nog een avonddienst met Peter en Pierrick en als verpleegkundige Khaleel. Heel mannenteam dus, en met Khaleel erbij nog druk ook omdat ik dan meestal hem ook nog help. Gelukkig was het goed te doen en hielp Khaleel zowaar ons met de laatste ronde, dat is weer eens wat nieuws, een verpleegkundige die de zorggevers helpt.

Donderdag 28 juni
Vanmorgen heb ik maar uitgeslapen en een beetje aangerommeld. Begin van de middag ben ik met Gry de stad ingegaan. Ze had wat spullen nodig voor haar studie Hebreeuws. Na de winkels zijn we naar de City Tower gegaan. Op de 20e verdieping is een hele grote gebedsruimte, maar daar heb je ook een schitterend uitzicht over de stad. Ik wist dat de stad groot was, maar vanaf die hoogte zie je het pas echt goed. Helaas moesten we weer op tijd terug voor mijn avonddienst. Vanavond met Charles en Peter. Weer mannen dus, maar de verpleegkundige was deze ronde een vrouw, Monika. Heel lief mensje is dat, hele zachte stem maar zo goed en lief voor de patiënten. Ook als vrijwilliger kan je met al je vragen bij haar terecht, ik ben altijd blij als haar naam op de planning staat in mijn dienst.

Vrijdag 29 juni
Vandaag alweer een avonddienst. Het is een hele rij achter elkaar mensen! 6 diensten op een rij met maar 1 ochtend. In deze avonddienst hadden ze het weer gepresteerd om mij een mannenteam te geven, deze keer Issa en Gerrias. Stiekem is dit mijn favoriete werkteam, maar helaas komt deze combinatie niet vaak voor. Issa was maar tot 7 uur, dus daarna moesten we het samen zien te redden. Gelukkig is dat met Gerrias geen probleem. Fabiënne, de verpleegkundige, had tiramisu gemaakt en meegenomen, dus zodra we klaar waren met de 1e ronde gingen we aan de tiramisu. Gerrias besloot dat daar thee bij hoorde, dus ging samen met mij zijn thee klaarmaken. Halverwege de dienst kwam Gerrias opeens met cola voor mij aanzetten. Waar hij dat nu weer vandaan had getoverd weet ik nog steeds niet. De 2e ronde deden de mannen samen, misschien dat ik daarom zo van dit team houd, ze nemen mij veel werk uit handen. ’s Avonds was ik alleen met Gerrias, maar aangezien we goed op elkaar ingespeeld zijn hadden we nog tijd genoeg om thee te maken en gek te doen. Het leek wel voederdag vandaag, ik zag er vast erg hongerig uit ofzo.

Zaterdag 30 juni
Geloof het of niet, maar ik heb weer een avonddienst, met weer alleen maar mannen. Gerrias en Charles, en ook de verpleegkundige is deze avond een man, Khaleel. Gerrias was maar tot 7 uur en dat betekende dat ik daarna met alleen Charles achterbleef. Deze keer was ik wat minder blij, want met 2 mensen moet je goed plannen en flink door kunnen en willen werken, en daar heeft hij een klein probleempje mee. Ik hielp ook Khaleel nog tussendoor, maar Charles was niet vooruit te branden. Uiteindelijk heb ik het maar opgegeven. Eerst wilde ik alles alleen gaan doen, maar ja, dat doe ik wel vaker en misschien hoopte hij daarop. Nu moesten we dus de laatste anderhalf uur flink aanpoten en hij had het er zichtbaar moeilijk mee. Gelukkig had hij eindelijk door dat hij flink achterliep, dus al zwoegend en zwetend heeft hij gewerkt. We waren wel 1 minuut voor tijd klaar. Stiekem moest ik wel een beetje lachen om zijn gezicht, hij keek zo ongelukkig!
Gelukkig was het begin van de shift wat relaxer. We waren halverwege de eerste ronde toen we allemaal naar de huiskamer werden gesleept. Ali was jarig geweest dus we moesten dat even vieren met taart en wijn. Tja mensen, hier drinken we gewoon alcohol onder werktijd hoor (half bekertje). Daarna even de ronde afmaken, korte pauze, mee rennen met Khaleel en ondertussen ook nog zorgen dat alles een beetje goed blijft gaan.
Het avondeten was niet echt veel. Geen idee wat het was, maar er lag zelfs cake bij. Die was wel lekker, maar de rest, ik heb geen idee wat de kok dacht toen hij ons eten aan het maken was. Ik was niet de enige die het echt niet lekker vond. Iedereen ging van armoe tosti’s maken om nog iets fatsoenlijks te eten.
Gelukkig kwam net na het eten Camille aan met een grote chocoladetaart. Ze had die ’s morgens gemaakt en deelde nu uit aan alle werkende collega’s. Iedereen blij, nu hadden we genoeg te eten. Al het werkende personeel heeft dus gewerkt op cake en taart.

Zondag 1 juli
Nou mensen, ik heb voor de verandering op de 5e werkdag op rij een ochtenddienst i.p.v. een avonddienst. Ik stond gekoppeld aan Sybille (eindelijk weer een vrouw) op de korte gang van de afdeling. We begonnen erg snel, ik was zelfs met de langzame mensen in korte tijd klaar, en alles leek er dus op dat we erg vroeg klaar zouden zijn met wassen en aankleden. Tot half 10 ging dat ook zo, we moesten nog 2 mensen, maar toen kwam 1 vrouwtje met de mededeling dat ze naar de wc moest. Lastig, want vaak moet ze dan elk half uur, maar goed, als zij daar zit kunnen wij nog wel wat anders doen en af en toe even kijken of ze klaar is. Eindelijk na 20 minuten was ze klaar. Ik zet haar weer in haar stoel, ze wast haar handen en komt direct met de mededeling dat ze naar de wc moet. We waren de badkamer nog niet eens uit! Toch haar maar weer op de wc gezet, want ja, anders blijft ze brullen op de afdeling tot we haar helpen, en dat werkt ook niet heel handig. Ondertussen ging ik mijn collega helpen om iemand uit bed in de stoel te zetten. Dat duurde een minuut of 10, dus ik weer terug naar de badkamer. Daar zat ze hoor, heel zielig op de wc, broek en vloer helemaal vies want ze had overgegeven. Nou ben ik iemand die daar niet echt tegen kan, maar ja, je moet wat hè. Ik maar de isolatiekleding aangedaan, prachtig blauw schort/jas en een mondkapje, ik leek wel een smurf, maar het is toch wel fijn om jezelf wat meer te beschermen. Uiteindelijk had ik de vloer schoon en een schone broek gevonden en kon ze dus weer veilig gaan staan en overstappen naar de rolstoel. Ze zat nog geen 5 minuten en u raadt het al, ze moest naar de wc want ze had diarree. Nou, ze had gelijk, en ik kon weer de vloer schoonmaken. Het mensje was echt ziek, maar wilde echt niet naar bed. Ik kreeg van de verpleegkundige nog een pilletje voor haar tegen overgeven, maar die wilde ze ook niet. Toen ben ik maar een beetje boos geworden en heb haar duidelijk weten te maken dat ze dat pilletje echt moest eten. Communicatie met haar is vrij lastig, want ze spreekt alleen Russisch en Jiddisch. In het Jiddisch zitten wat Duitse woorden, dus mijn uitval moest ook nog in het Duits, dan is er tenminste een kleine kans dat ze je verstaat. Uiteindelijk ben ik met haar een uur in de weer geweest. We waren nog wel op tijd klaar, maar het was wel een beetje veel improviseren geworden.
Na de lunch kwamen we erachter dat de nieuwe maand begonnen was en dat betekend patiënten wegen. Welja, patiënt met rolstoel op de weegschaal, gewicht opschrijven, patiënt in bed leggen, rolstoel zonder patiënt op de weegschaal en dan het verschil uitrekenen. En dan moet je er ook nog aan denken of je bij het wegen nog schoenen en kussens in de rolstoel erbij had liggen, want anders heb je nog een te hoog gewicht voor je patiënt als je dat vergeet mee te rekenen.
Na het werken ging ik naar Esther om een preek te luisteren. Na de preek zouden we Lineke nog halen die ook bleef slapen. Lineke had eten gemaakt in haar appartement, dus daar hebben we gegeten samen met haar collega’s. ’s Avonds hebben we nog met z’n 3en een preek geluisterd, gezongen met de familie Grisnich en toen zijn we heerlijk gaan slapen.

Maandag 2 juli
Vanmorgen hebben we met ons 3en bij Esther gegeten en een beetje gerommeld. Eind van de ochtend zijn we richting de stad gegaan. Lineke heeft het ziekenhuis even bekeken en daarna zijn we naar Esther gegaan in de Jaffastraat. Ik ben maar weer teruggegaan naar het ziekenhuis, want dan kon ik daar eten en nog even relaxen voordat ik weer een avonddienst heb. De 6e werkdag vandaag alweer, maar hierna ben ik 2 dagen vrij, en daar ben ik nu wel aan toe, maar goed, eerst nog 8 uur werken! Oja, ik heb vanavond een gemengd team! Ik wist bijna niet meer dat dat kon in een avonddienst.

Ik krijg soms weer de vraag voor mijn adres, het staat een heleboel blogs terug, maar ik zal het nog maar een keer opschrijven.

Marieke van Vugt
Saint Louis Hospital
POB 403
Jerusalem 9100301
Israël

En voor de mensen die benieuwd zijn naar mijn studiecijfers. De laatste 3 cijfers waren een 10, dus ik gok dat het wel goed gaat. Blijkbaar kan ik goed omgaan met patiënt en cliënt.

Allemaal de hartelijke groeten vanuit het warme Jeruzalem (rond de 30 elke dag)