Het werk is klaar!

Hallo allemaal,

Na 2 weken weer een blog, de laatste werkweken hier. We kunnen nu echt gaan aftellen en het voelt heel vreemd aan. Ik wilde graag naar huis, maar nu ik mijn laatste dienst heb gewerkt mis ik het werk alweer en wil ik juist weer blijven en niet naar huis. Chaos in mijn hoofd dus, en totaal geen idee wat ik wil.

Zondag 18 november
Vanmorgen ben ik naar de Redeemerchurch geweest. Bij de ingang was ik op Esther aan het wachten, en toen kwam ik daar de Esther van mijn werk tegen die ook naar de kerk ging. Ach, dan gewoon met 2 Esthers naar de kerk. Is tenminste makkelijk met de naam. Uit de kerk naar Esther gegaan. Hanan en Atli uit Gaza waren er ook, erg leuk om ze na zo’n lange tijd weer te zien. De eerste keer was precies 2 jaar geleden.
’s Avonds heeft Esther mij weer teruggebracht, zodat ik voor mijn nachtdienst nog even een paar uurtjes kon slapen.

Maandag 19 november.
Vannacht een makkelijke nachtdienst gehad met Adam en Ahmed. Het is erg rustig de laatste tijd en dat merk je zeker met werken. Daarnaast is het met Adam altijd erg fijn werken. Hij is hier degene met wie ik het beste kan praten, en andersom is dat ook zo. Hopelijk nog een paar diensten samen voordat ik naar Nederland vertrek.
Na het slapen een erg rustige dag gehad. Geen Nicola vandaag, maar gewoon een dagje voor mijzelf wat ook erg belangrijk is. Even doen wat ik zelf wil en niet continue met iemand samen zijn.

Dinsdag 20 november
Vannacht ook weer gewerkt. Deze keer met Gerrias en Adel. Ook nu weer heel rustig en niets wat het vertellen waard is. Na het slapen heb ik wat op Netflix gekeken tot ik weer mijn bed in moest. Geen nachtdienst deze keer, maar kijken of ik dus kan slapen in de nacht.

Woensdag 21 november
Tot 11 uur lekker geslapen, want in de nacht was natuurlijk weer eens niet helemaal mogelijk. Ik zit nog teveel in het nachtritme. Vanmiddag ben ik in mijn uppie de oude stad weer eens ingegaan, want ik moest nog wat cadeautjes regelen.

Donderdag 22 november
Afgelopen nacht weer gewerkt met Gerrias en Adel. We hebben een nieuwe patiënt met een glazen oog sinds een paar dagen en die was in de war. Hij had geen idee waar hij was. Waar ben ik? Hoe ben ik in bed gekomen? Ben ik voorzichtig in bed gelegd of erin gesmeten? Hij wilde het naadje van de kous weten, en de meest bijzondere vragen mocht ik beantwoorden. Uiteindelijk had ik hem gerustgesteld en is hij weer lekker gaan slapen.
Het slapen vanmorgen was erg lastig. We hebben een nieuwe kamergenoot, Sophia, en die weet blijkbaar niet wat zachtjes doen is. Ze wist dat ik lag te slapen, maar tot 4 keer toe heeft ze mij wakker gemaakt. Ik was er beslist niet blij mee en zal haar toch maar vragen of ze de volgende keer alsjeblieft stil kan zijn.
In de avond ben ik een uurtje met Nicola samen geweest, tot ze opeens wegging omdat ze een afspraakje had. Ach ja, liefde hè….

Vrijdag 23 november
Vannacht gewerkt met Ahmed en Gerrias. Onze patiënt met het glazen ook was vannacht weer een beetje in de war. Hij wilde graag dat ik het prikbord van de muur afhaalde, zodat hij dan door het gat naar buiten kon kijken. Het duurde vrij lang voordat hij begreep dat achter het prikbord ook muur was, en geen raam of gat. Ook kon hij niet geloven dat achter de muur een gang was, en dat naar buiten kijken dus echt onmogelijk was via die kant.
Een andere patiënt had vannacht een hele lage bloeddruk en is midden in de nacht met de ambulance opgehaald. Voordat de dokter wilde tekenen voor toestemming om een ambulance te bellen waren we wel ongeveer 4 uur verder, dus Ahmed was beslist niet blij met de dokter.
Ook vonden we tijdens de 1e ronde een patiënt die wel erg heet aanvoelde. Toch maar even de temperatuur gecontroleerd, 38,6!! Dat is een mooi klusje voor Ahmed, onze verpleegkundige.
Al met al hadden Gerrias en ik een hele rustige nacht, en had Ahmed één van zijn drukste nachten ooit! Ik was deze nacht oprecht blij dat ik de verpleegkundige niet was, maar alleen een zorggever.

Zaterdag 24 november
Nachtdienst met Adam en Adel. Vannacht was de nacht een stuk relaxer voor de verpleegkundige dan gisteren. In de 1e ronde vonden we Levi met een temperatuur van 38,8! Ook ademde hij heel slecht en zag er enorm beroerd uit. Snel Adel maar weer gewaarschuwd zodat hij kan kijken of er iets is wat hij kan doen. Met Adam heb ik veel lol gehad. Normaal slaapt hij een paar uur, maar vannacht niet, en we hadden het erg gezellig samen.
In de avonddienst liep ik even door het ziekenhuis met Nicola, ook al was ik vrij. Nicola was met Ahmed en ik was met Adam en/of Khaleel. Van Khaleel hoorde ik dat Levi om 5 uur ’s middags was overleden. We hadden het vannacht dus goed gezien dat het erg slecht ging met hem.
Ik wilde een fbsite opzoeken waar Adam en ik vannacht op gekeken hadden, maar die was in het Arabisch, dus had ik hulp nodig. Met behulp van Adam eerst Arabisch op mijn telefoon geïnstalleerd zodat hij de site kon zoeken. Helaas duwde ik 1 verkeerd knopje in en tja, toen was mijn hele telefoon in het Arabisch. Adam moest vreselijk lachen en heeft hem weer op Nederlands moeten zetten voor mij, want ik kon letterlijk geen woord meer lezen. Gelukkig had hij het snel voor elkaar.

Zondag 25 november
Een dagje vrij. Ook afgelopen nacht was ik vrij, maar aangezien ik niet kon slapen ’s nachts werd ik om 1 uur ’s middags wakker. Ik was dus rond 7 uur in slaap gevallen blijkbaar. Helaas vandaag niet naar Esther, want die is in NL, dus dan maar alleen kerkdiensten luisteren in het appartement. Ook heb ik vandaag heerlijk lang gebeld met mijn ouders, zodat we toch nog een beetje samen zondag vieren. Zo leuk als ik ze aan de telefoon heb op het moment dat ze tafeldekken! Elke keer dekken ze dan voor 3 omdat ze vergeten dat ik er niet echt bij ben maar alleen door de telefoon.

Maandag 26 november
Vanmorgen weer lekker lang uitgeslapen zodat ik vanavond voor mijn nachtdienst niet meer hoef te slapen. Vanmiddag ben ik alleen naar de oude stad geweest om heerlijk rond te slenteren. Ik blijf het heerlijk vinden, al die culturen door elkaar. Het klinkt misschien gek, maar ik voel mij echt thuis in Jeruzalem tussen Joden, Moslims, Katholieken, nonnen, priesters en de vele, vele toeristen. Zoveel culturen, kledingstijlen enz. die hier samenkomen. Het enige nadeel is dat ik als ik alleen ben wel gigantisch veel wordt aangesproken en gevraagd wordt voor afspraakjes of zelfs meteen ten huwelijk wordt gevraagd. Ik heb al heel wat harten gebroken hier volgens mij!
Aan het einde van de middag ben ik met Nicola in de Jaffastraat een crèpe wezen eten met een lading chocolade erin waar je van zou schrikken. Het was wel erg lekker trouwens.
Na het avondeten heb ik nog even met Adam een tijdje boven gezeten tot hij aan de laatste ronde moest beginnen.
Daarna thuis nog even anderhalf uur wat gelezen en toen op naar de nachtdienst.

Dinsdag 27 november
Vannacht nachtdienst gehad met Gerrias en Ahmed. Het begin van mijn allerlaatste werkweek hier, en mijn laatste dienst met Gerrias. Vandaag was het weer een fijn, rustig nachtje.
Overdag heb ik niet veel gedaan. Alleen slapen en relaxen volgens mij, maar ik heb de laatste tijd ook regelmatig last dat ik tegen migraine aanzit, dus rustig aan doen is wel verstandig.

Woensdag 28 november
Vannacht een dienst met Issa en Adel. Het is al zeker 2 maanden geleden dat ik met Issa had gewerkt, wat we allebei erg jammer vonden, dus gelukkig in mijn laatste week hebben we nog een dienst met elkaar. Even lekker bijpraten en lol maken.
Onze patiënt met het glazen ook was weer in de war deze nacht. Hij vertelde ons dat hij een paar uur verdwenen was. Toen wij vertelde dat hij echt de hele nacht in bed geweest was hier werd hij boos. Hij was echt verdwenen, en we moesten hem geloven. Uiteindelijk hebben we gezegd dat hij inderdaad 4 uur lang verdwenen was, en was hij helemaal in zijn nopjes. Eindelijk 2 mensen die hem begrepen en geloofden. Nou, Issa en ik hadden flink moeite om niet te lachen en hebben maar met hem meegepraat zodat hij rustig bleef en weer ging slapen. Jaja, het begint hier in de nachten te spoken als ik zo mijn patiënt aanhoor.
Ik lag nog half te slapen en zou vrij zijn vandaag toen ik gebeld werd. Ik was zo slaapdronken dat ik niet besefte dat ik op moest nemen, maar gelukkig stuurden Gry een appje. Ze had avonddienst, maar kon niet op tijd terug zijn. Of ik voor haar kon invallen. Welja, khad tenslotte al 5 uur geslapen, dus laten we maar gaan werken. Snel mijn bed uit, wat eten en naar het ziekenhuis.
Ze hadden mij op A gezet met Issa en Madeleine. Issa en ik helemaal blij dat we nog een dienst samen hadden. Khaleel was de verpleegkundige, en ook hij was erg blij om met mij te werken. Samen met Khaleel nog de medicijnronde gedaan en met Madeleine en Issa mijn gewone werkrondes. Vanaf 9 uur ’s avonds was het verjaardagsfeest van Waseem en Anna beneden en om 10 uur zou de taart aangesneden worden. Waseem wilde persé dat wij bij daarbij aanwezig waren dus om 9 uur zijn we al begonnen aan de laatste ronde om op tijd klaar te zijn. Christian kwam ons helpen zodat we met 4 mensen waren en 2 aan 2 konden werken en om half 10 was onze afdeling klaar. Op B waren ze maar samen en hadden ze nog 10 patiënten te gaan, dus Madeleine en ik besloten om daar te gaan helpen zodat ze ook naar het feest konden gaan. Om 10 uur waren alle afdelingen klaar. De verpleegkundigen bleven boven en alle zorggevers zijn naar beneden naar het feest gegaan. Om half 11/kwart voor 11 is er van elke afdeling 1 persoon naar boven gegaan met taart en drinken voor de verpleegkundigen en kregen ook zij de kans om als ze wilden nog naar het feest te gaan.
Heerlijk druk en chaotisch dus aan het einde, maar wel erg leuk en gezellig.

Donderdag 29 november
Vandaag een echte vrije dag. Overdag heb ik niet al te veel gedaan. Eind van de middag kwamen we met een grote groep vrijwilligers bij elkaar bij de receptie. We zouden een rondleiding krijgen door de tunnels onder de Klaagmuur. Het ziekenhuis had dat geregeld met een gids en betaalde de entree voor ons. De gids was ook in het ziekenhuis aanwezig en vertelde al een hoop in de oude stad onderweg naar de tunnels. Het was erg interessant en mooi om te zien. Stenen van 30 meter lang, ter grootte van een bus die 2000 jaar geleden al gebruikt zijn in de muur. We liepen door oude waterreservoirs en kwamen uiteindelijk bij het allerheiligste stukje muur voor de Joden. Het stukje wat recht tegenover het Heilige der Heiligen was en waarvan ze geloven dat de Heilige Geest nu in woont sinds de tempel verwoest is.

Vrijdag 30 november
Vanmorgen wakker geworden met een stampende migraine. Aangezien ik mijn laatste nachtdienst vannacht heb, heb ik maar medicatie genomen en ben ik weer in bed gedoken. Om 4 uur werd ik wakker en was het zo goed als weg, maar goed, ik was goed genoeg om te kunnen werken.
Adam was om 19 uur al begonnen met werken, dus tot 21 uur heb ik hem gezelschap gehouden, om daarna rond 23 uur weer terug te komen voor mijn nacht met Adam en Ahmed.

Zaterdag 1 december
Vannacht mijn allerlaatste nacht met Adam en Ahmed gedraaid. Toch wel een vreemd gevoel hoor, en erg jammer. Na een korte slaap had ik nog vandaag nog een avonddienst met Adam en Chaya op C.
We waren allebei blij dat we mijn laatste 2 diensten samen waren. Zulke goede diensten samen gehad, zulke goede vrienden geworden.
Het was ook leuk dat ik nog met Chaya een dienst had. Zij is de Nederlandse verpleegkundige, en het is onze 2e of 3e dienst samen. Samen nog een tijd heerlijk Nederlands gesproken. 1 van de patiënten heeft het Vader Jakob in het Duits op een papiertje en is dat steeds aan het zingen. Ook de Franse versie kent hij al en nu wilde hij graag de Nederlandse versie leren. Ik heb het op papier geschreven, en Chaya en ik wisten al zeker waar het fout zou gaan. En ja hoor, er gebeurde precies wat wij dachten. Het woordje ‘gij’ vormde het eerste probleem. Hoe spreek je ‘ij’ uit? Uiteindelijk ging dat goed, alleen met een zachte ‘g’. Ook het woord ‘luiden’. Hij kon de combinatie ‘ui’ niet, en na veel voorzeggen werd het ‘lauden’. Hij kon het werkelijk niet uitspreken. Het woordje ‘slaapt’ werd ‘slaaft’. Het was dus een Nederlands versje, met een flink (Duits) accent. We hebben dubbel gelegen van het lachen, maar hij was apetrots dat hij Nederlands kan zingen.
Aan het einde van de dienst kwam Issa voor de nachtdienst.
Adam en Issa vonden het echt niet leuk dat het mijn laatste dienst was, en ook Khaleel die op B werkte deze avond was niet heel erg blij. Ze bleven maar vragen of ik de komende weken nog langs kwam als ze aan het werk waren, dus ja, ik zal nog wel wat avonden door het ziekenhuis rondlopen. Vooral Adam en Issa hadden het duidelijk moeilijk, en ook ik vond het erg moeilijk nu ik echt definitief klaar was met werken. Ik ga het enorm missen.

Zondag 2 december
Vanmorgen nog wat uitgeslapen, want ik moet nog even in het ritme komen dat ik overdag wakker ben en ’s nachts ga slapen. Begin van de middag ben ik naar Esther gegaan en hebben we samen 2 preken geluisterd. ’s Avonds weer gezongen met de familie en toen hup naar bed.

Maandag 3 december
Ik werd weer eens wakker aan het einde van de ochtend. Had een halve nacht geslapen en was blijkbaar ’s morgens weer in slaap gevallen. Ik vond Hugo nog heerlijk slapend onder bed. Na het ontbijt heb ik met Hugo een rondje over de compound gelopen, en o, wat is het moeilijk om naast mij te blijven lopen als er poesjes zijn! Hij wil er zo graag achteraanrennen. Op dit moment is Esther aan het werk en vermaak ik mij in haar huis met Hugo, beter gezegd, Hugo slaapt gewoon lekker en ik heb het rijk alleen.

Nou mensen, over precies 2 weken kom ik naar Nederland toe, tot die tijd heb ik vrij. Ik bleek nog vakantiedagen te hebben, een feestdag en veel extra vrije dagen door de nachtdiensten die ze nog niet gegeven hadden. Ik wist dat niet, dus ook voor mij was het een grote verrassing dat ik nog 2 weken vrij bleek te hebben. Ik had namelijk op een halve week gerekend. We gaan dus maar bekijken wat ik ga doen, ik heb namelijk nog helemaal geen plannen.
Ik denk dat ik misschien nog wat ga studeren, de laatste dingetjes kopen die ik mee wil nemen naar Nederland, 1 nachtje op Hugo passen als Esther weg is voor een conferentie en wie weet nog een paar dagen Jeruzalem uit.

Nou mensen, een hartelijke groet vanaf de Olijfberg en een poot van Hugo.
Tot snel!