Werken en vakantie

Hallo allemaal!

Het is alweer lang geleden, dus snel maar een blog voor jullie maken, voordat iedereen denkt dat alles hier misgaat.
En ja, er zit weer een vakantie in, ik moet die dagen tenslotte opmaken voor vertrek.
Het weer is echt veranderd nu. We hebben het erg koud in Jeruzalem (niet lachen als ik zeg dat het dan vaak tussen de 18 en 22 graden is) en het regent soms verschrikkelijk hard. Zeker als de zon er niet is zitten we te bibberen. Het eten doen we niet meer in de tuin maar binnen, en op straat lopen al mensen met sjaals en winterjassen rond. Met mijn weinige shirts met lange mouwen is het nu ook soms 2 shirts en een vest en soms nog bijna mijn jas erbij. Vandaag was trouwens weer iets warmer met het zonnetje, dus eindelijk niet zo vreselijk koud.
Op het werk lopen we met shirts onder de werkkleding of vesten erover, deuren en ramen die 24 uur per dag open waren tref je nu opeens gesloten aan waardoor je bijna claustrofobie zou krijgen, zo klein voelen die ruimtes nu opeens aan.
Patiënten die normaal onder een dun lakentje lagen liggen nu soms onder 4 dekens en een enkeling tref je dan nog halfbevroren aan waardoor je deken 5 en 6 er ook maar overeen legt.
Sommige patiënten willen dolgraag op het balkon zitten waardoor het soms net aangeklede ijsberen in rolstoelen zijn. Dikke broek, dikke trui, vest, winterjas, sjaal, muts en dan nog een deken over de benen heen. Op kleuren wordt hier niet echt gelet, dus het kan echt een prachtig geheel van kleuren zijn met rood, paars, blauw en groen bijvoorbeeld. Ook de zonnebril hebben ze dan nog op, want ja, de zon schijnt wel tenslotte.
Nou, dat was de grote inleiding dan, ga maar snel naar het verslag! Veel leesplezier.

Woensdag 31 oktober
Vandaag mijn enige avonddienst van oktober!! Ik zou op C zijn met Josh, maar aangezien hij ziek was kreeg ik Gry als partner en moest afdeling A wat harder rennen.
Eigenlijk was het een vrij makkelijke dienst. We konden redelijk op ons gemak werken en waren dan toch ruim op tijd klaar. 1 patiënt kwam terug uit het ziekenhuis dus dat was even overleggen met ambulancepersoneel en meehelpen van de brancard naar het bed toe. Daarna was ze weer helemaal van ons.
Onder etenstijd was het wat drukker. Gry was iemand in bed aan het eten geven, ik 2 mensen in de huiskamer en 1 persoon in bed moest wachten. Natuurlijk wilde opeens iedereen naar bed, maar ik was met 1 persoon nog niet klaar. Aangezien ik zag dat als ik niet in actie kwam er ongelukken gingen gebeuren ben ik maar mensen naar bed gaan brengen. 1 man met een gebroken been had namelijk alweer het idee opgevat dat hij wel kon lopen. Hij kon al niet lopen voordat zijn been gebroken was, dat hij dat probeerde zorgde juist voor de breuk, dus daar ben ik maar erg snel achteraangegaan. Gelukkig was Gry ook klaar dus hebben we samen snel de halve afdeling in bed gelegd. Snel terug naar mijn patiënt die nog aan het eten was. In de huiskamer was 1 van de andere patiënten haar aan het eten geven. Ze vond het zo zielig dat ze moest wachten! Ik heb het maar weer overgenomen en haar hartelijk bedankt.
Vandaag zaten we ook goed in de koek en chocolade. De vrouw van een patiënt was zo blij met ons dat ze een heel schaaltje vol koek en chocolade voor ons kwam brengen. Dat is het nadeel in de nachten, dan heb je dat allemaal niet.

Donderdag 1 november
Nou mensen, geloof het of niet, maar na dat ene dagje werken na mijn lange vakantie ben ik weer vrij vandaag. Soms snap ik werkelijk de planning hier niet, maar goed, we gaan ervan genieten. Ik heb maar een dagje rustig aan gedaan en ’s avonds een uurtje in het ziekenhuis rondgehangen. Gerrias had eten van huis meegenomen wat ik moest proberen en Ahmed had chocolade, dus dat was tonnetje rond naar huis. Helaas eind van de avond migraine, waarschijnlijk door het veranderende weer.

Vrijdag 2 november
Vandaag een dagje gelezen en wat meer geslapen, aangezien ik vannacht aan het werk ga. ’s Middags nog met Nicola wat gedaan en in de avond naar bed.

Zaterdag 3 november.
Ik had een nacht met Adam en Sophia. Tijdens mijn hele vakantie is er niemand overleden, maar ik kom opdagen, en het eerste wat ik hoorde is dat er 3 mensen op sterven liggen. Dat zou dus een drukke nacht kunnen worden voor ons, maar ja, je weet nooit wat er gaat gebeuren. Heerlijk was het weer met Adam, we hadden onze diensten samen echt gemist, dus er werd weer heel wat afgepraat. Onze hele nacht ging goed en tijdens onze dienst is er niemand overleden. In de ochtend vond ik 1 van onze nieuwe patiënten op de rand van het bed. Een heel ieniemienie vrouwtje wat Spaans spreekt. Ze had op haar nachtkastje haar eten van gisteravond gevonden en zat heerlijk haar diner op te smikkelen in plaats van op het ontbijt te wachten. Ik heb haar maar heerlijk laten smullen, beter een goed diner in de ochtend dan een slecht ontbijt.
Nadat ik weer wakker was ’s middags heb ik de middag met Nicola doorgebracht en hoorde ik dat in haar dagdienst Vladimir was overleden. ’s Avonds heb ik wat rondgewandeld in het ziekenhuis met Khaleel.

Zondag 4 november
Een hele goede nachtdienst met Adam en Adel gehad. 2 patiënten die slecht lagen, maar stabiel waren, dus geen geren met dokters en verpleegkundigen. Nadat ik was uitgeslapen ben ik naar Esther gegaan om samen een preek te luisteren.

Maandag 5 november
Vanmorgen is Zinaeda overleden hoorde ik. De 2e van de 3 patiënten die zo slecht lagen.
Ik heb zowaar een avonddienst vandaag op A met Christian, Sybille en Ahmed. Voordat mijn dienst begon kwam ik Dominique tegen, een Nederlandse fysiotherapeut die een week aanwezig is om les te geven en mee te lopen met de vrijwilligers om te zien wat goed en niet goed gaat.
Zij heeft naar mijn nek en schouder gekeken en eindelijk het probleem gevonden. Na maanden iemand die er echt heel goed naar kijkt. Ik heb tips en oefeningen gekregen om het probleem op te lossen. Verder besloot ze de 1e paar uur mee te lopen met mij en Christian om te kijken of ze mij het hem nog meer tips kan geven. Heel nuttig dat ik dus avonddienst had en geen nacht.
En o, wat was het fijn om na zo’n lange tijd weer op A te werken. Zoveel plezier met de mensen, sommige zo blij om mij weer te zien en dat ik met ze werk. Een heerlijk warm bad gewoon.

Dinsdag 6 november
Vandaag weer een avond op A, maar nu met Waseem, Madeleine en Mohammed. Geloof me, hier zag ik tegenop. Met Madeleine had ik nog nooit gewerkt, dus geen idee wat te verwachten en Waseem loopt er nogal vaak de kantjes vanaf. Nou, dat viel heel erg mee vandaag. Madeleine bleek heel goed en prettig om mee te werken en Waseem zette zijn beste beentje voor, ik had hem nog nooit zo hard en goed zien werken! Rond etenstijd riep Waseem mij en Madeleine opeens in de office bij Mohammed. Hij had pizza en cola laten komen, dus we moesten eerst even komen eten, en daarna weer vol gas verder werken. Grote verrassing voor ons dus.
Voordat ik helemaal verder kon werd ik door een patiënt geroepen. Ze had weer voor mij geschilderd, zo lief! Dat is de 2e keer al dat ze iets voor mij gemaakt heeft. Ze was zo blij dat ik er weer was dus ik moest echt nog een tekening meenemen.
Na het eten hadden we zeeën van tijd en liepen we veel met Camille en Ahmed te kletsen die op B aan het werk waren. Uiteindelijk waren we behoorlijk melig en begonnen Camille en Madeleine een zaklooprace. We hebben zoveel lol gehad in de avond! Maar goed dat sister Monika niet kwam opdagen op dat moment, want ik vrees dat zij misschien niet zo gelukkig ermee zou zijn.

Woensdag 7 november
Vandaag alweer een avonddienst op A, het kan niet op. Deze keer met Thara, Ziad, Elisa en Khaleel. 1 persoon meer dan normaal, maar dat was omdat Elisa nieuw is. Zij was met Ziad een team en ze hadden 4 kamer, de andere 11 kamers waren voor mij en Thara. Ik had 1 keer met Thara gewerkt en dat was erg fijn geweest, en ook nu was het weer zo fijn samen werken. Lekker doorgaan, maar toch op ons gemak zonder teveel gehaast hebben we ons werk gedaan. Aangezien Ziad iets later was hebben we tot hij er was Elisa op sleeptouw meegenomen zodat ze alvast zag wat het werk inhield. Aan het einde van de dienst kwam Thara nog naar mij toe om te zeggen dat dit haar beste dienst tot nu toe was geweest. Ook leuk om te horen, en voor mij was het ook erg fijn geweest, dus iedereen blij.
Alleen, wat ze in de keuken met het eten hadden gedaan?? Geen idee, maar er was zoveel ontlasting opeens dat het haast niet anders kan of er moet iets mis zijn gegaan daar. Die arme patiënten, maar stiekem vonden wij onszelf ook zielig hoor!

Donderdag 8 november
Nou, geen avonddiensten meer deze maand op de planning. Deze keer mag ik weer ’s nachts aan de bak. In de avond kwam ik in het ziekenhuis aan en vond collega Waseem in een rolstoel met een bleek gezicht en iedereen er om heen. De bovenste traptrede bij de mannenkleedkamer was dus kapot en dat was hij 1 seconde vergeten met als gevolg dat hij naar beneden was komen rollen met tree en al. Niet lang daarna kwam de ambulance om hem mee te nemen en moesten de afdelingen A en C die al klaar waren met het werk nog op B gaan helpen aangezien Leo dat onmogelijk alleen kan doen.

Vrijdag 9 november
Het was een goede nachtdienst afgelopen nacht met Gerrias en Sophia. Geen gekke dingen gebeurd gelukkig. Nicola was in de nacht op A, dus soms konden wij samen nog een kwartiertje pakken, maar we konden natuurlijk niet continue bij elkaar zijn.
Na het werk kon ik maar slecht slapen. 1 nacht na een tijd vakantie en avonddiensten, dus dat schakelen wilde nog niet erg. Toen ik wakker was kreeg ik te horen dat Evgeny was overleden in dagdienst.

Zaterdag 10 november
Vannacht een nacht gedraaid met Adam en Adel. Het was erg rustig, dus Adam en ik gingen beneden op strooptocht om te kijken of er nog lekker eten over was van het diner. En wat een gelukje, we vonden patat en hele lekkere broodjes, dus hup naar boven, alles in de magnetron en eten maar! Zelfs saus hadden we nog ergens gevonden. Het beviel ons best zo tussen 2 en 3 ’s nachts.

Zondag 11 november.
Vannacht gewerkt met Adam en Sophia. Eigenlijk had ik al vakantie, maar aangezien Esther en ik pas maandag weggaan heb ik deze nachtdienst genomen omdat Waseem nog niet kan werken. Aangezien onze strooptocht gisteren erg goed geslaagd was hebben we dat nog maar eens uitgeprobeerd. Deze keer vonden we broodjes, tonijn en maïs, boter en mayonaise.
Adam heeft de maïs even lekker klaargemaakt met boter, zout en peper en dan in de magnetron. Was zowaar nog lekker ook, en dat terwijl ik geen maïsfan ben.
In het laatste kwartier van de dienst kwam Sophia naar ons toe dat David was overleden. Het laatste wat we gedaan hebben in onze dienst is afscheid genomen. Meer konden we niet doen, want voordat dat kan moet de arts en familie ingeschakeld zijn, en is de dagdienst begonnen.
Nadat ik uitgeslapen was ben ik weer bij Esther aanbeland en hebben we een preek geluisterd.

Maandag 12 november
Vakantie!! Met Esther onderweg naar de Golan, we overnachten tijdens onze dagen in Tiberias.
Vandaag hebben we 2 wandelingen op de Golan gemaakt. De 1e was met prachtige natuur en richting een waterval, alleen helaas was het laatste stukje naar de waterval dicht omdat ze de route beter aan het beveiligen waren.
De 2e wandeling was met prachtige stukken natuur en een oude opgegraven stad. Opeens stonden we in het paleis van koning Agrippa II. Het is de Agrippa uit de bijbel waar Paulus geweest is. Prachtig mooi om te zien, en ja, hij had een flink groot paleis!
Ook Hugo was van de partij, maar aangezien honden niet mee mochten met de wandeling moest hij achterblijven bij de ingang tot zijn grote verdriet. Gelukkig waren de wandelingen niet te lang en stond hij weer te springen zodra hij Esther zag.

Dinsdag 13 november
Vandaag weer de Golan in, maar nu een iets andere richting. We kwamen aan bij de Gilbon waterval. Vanaf het topje van de berg moesten we over een pad met allemaal lavastenen naar beneden klauteren, de hele berg af. Officieel mocht Hugo niet mee, maar iemand zei dat hij wel mocht, dus dat wat perfect! Het was flink steil en een lang, lang eind naar beneden, maar wat was het mooi! Beneden leek het net een soort regenwoud. Door een beekje over spekgladde stenen (een hele uitdaging met een wild rondspringende hond die het liefst tegen ons opspringt als we op een glibbersteen staan), prachtige groen omlijst ‘pad’ en aan het eind de prachtige waterval.
Daarna begon het probleem, we moesten omhoog, en helaas was dat net zo steil als toen we naar beneden gingen. Ik heb heel hard gehoopt dat er een helikopter zou komen, maar helaas moesten we echt zelf aan de klauter. Ik weet werkelijk waar niet hoe, maar ik ben boven gekomen! Op de weg naar Tiberias hebben we nog een stop gemaakt in Capernaum waar het (vermoedelijke) huis van (de schoonmoeder van) Petrus is opgegraven met nog wat andere huizen en de synagoge.
’s Avonds wilden we wat eten en dat was nog vrij lastig. Er was geen regen voorspeld, maar het onweerde en hoosde van de regen. Gelukkig hadden we paraplus mee, maar we hebben toch nog een tijd in een winkel moeten schuilen. De weggetjes die vanaf de bergen naar de hoofdweg liepen waren al snel beekjes geworden, alleen de vissen ontbraken nog. Uiteindelijk werd het droog en konden we gewoon buiten eten. Hugo zat wel verbaast te kijken, want normaal wordt hij hier alleen nat bij het zwemmen of van de tuinslang. Regen in Israël was toch ook wel bijzonder voor hem.

Woensdag 14 november
Alweer onze laatste dag hier. Eerst hebben we gezwommen in het meer van Galilea en dat was nog vrij lastig met Hugo. Volgens mij dacht hij dat we aan het verdrinken waren dus kwam ons redden, maar helaas niet altijd even zachtzinnig. Zo kon je opeens een hap in je staart krijgen, of in een arm of been en keek het arme beest nog verdwaast naar je ook als je hem een standje gaf. Hij wilde tenslotte helpen, maar moet nog even leren dat wij kunnen zwemmen en de hulp niet nodig hebben. Het was tenslotte de eerste keer dat wij ook met hem in het water gingen en niet hij alleen.
Na ons zwemfestijn hebben we rond het meer gereden zodat ik het ook eens van de andere kant kon zien.
Halverwege de middag waren we weer in Jeruzalem en Nicola was helemaal gelukkig dat ik terug was, dus veel tijd om bij te komen was er niet.

Donderdag 15 november
Een dag niks doen. Gewoon lezen, puzzelen en een klein beetje de kamer opruimen. ’s Avonds ben ik best een tijd in het ziekenhuis geweest aangezien er nogal veel van mijn vrienden aan het werk waren. Uiteindelijk naar bed gegaan met een beginnende migraine.

Vrijdag 16 november
Balen, balen, balen. Een dag in bed met migraine. Ik had het zo koud, in bed, met een kacheltje naast me die ik op volle toeren had aangezet en 2 dekens over mij heen. Uiteindelijk om 3 uur ’s middags kon ik uit bed komen, en direct na het avondeten kon ik er weer in. ‘k Ben wel 4 uur uit bed geweest, maar goed, ‘t ging al een stuk beter.
Het is wel duidelijk dat het door het weer komt. 1 andere vrijwilliger die gevoelig is voor migraine heeft ook meer last dan eerst, dus we wisselen elkaar af, en dan kom ik er nog goed vanaf.

Zaterdag 17 november
Ik ben nog zo gaar als boter, maar de migraine is weg!! Dat wordt dus weer rustig aan opstarten. Van 11 tot 15 met Nicola geweest. Daarna had Nicola een afspraak en ben ik de oude stad ingedoken, heerlijk wat frisse lucht. Ik heb ook weer een huwelijksaanzoek gekregen, dus nou ja, weer iemand extra op de lijst voor als ik wanhopig word. Haha, wees maar niet bang hoor, ik heb hem keurig afgewezen, leek mij toch wat verstandiger.
’s Avonds weer met Nicola. We wilden allebei uit eten maar eigenlijk ook geen geld uitgeven, dus hebben besloten als het eten in het ziekenhuis niet aan onze verwachtingen voldeed we in de stad gingen eten. Ik had van 1 gerecht gezegd dat ik dat beslist niet ging eten, en daar was zij het mee eens. Staat nu net dat gerecht op tafel. We waren heel snel vertrokken en in plaats van een gepofte aardappel met een friemeltje kaas en een klein beetje salade hebben wij een sandwich met shoarma, knoflooksaus, ui, tomaat en sla op met daarbij een beetje patat en ijs toe. We zijn ervan overtuigd dat we lekkerder hebben gegeten dan in het ziekenhuis, dus onze dag is goed afgesloten. Nicola is nu naar bed omdat ze straks nachtdienst heeft, ik ga morgen weer de nacht in. Nog even genieten van mijn laatste vrije uren van de vakantie.

Foto’s komen een volgende keer. Nog niet veel tijd en zin gehad om dat allemaal in mijn computer te zetten.

Hartelijke groet allemaal en een goede zondag!