Netanya, Nazareth en Tiberias

Goedemorgen allemaal!

Mijn vlucht is verschoven naar 17 december. Ik hoop dan ’s avonds op Schiphol te landen. Hopelijk met minder problemen dan de heenweg, maar goed, het is nog 6,5 maand tot ik dat kan gaan uittesten. Tot die tijd blijf ik heerlijk hier in het warme Israël.

Woensdag 30 mei
De ochtend stond al in de vorige blog, maar de avond nog niet. Ik had een avonddienst met Sybille en Pauline. Erg druk, maar geen hele gekke dingen eigenlijk.

Donderdag 31 mei
Ook vandaag had ik weer avonddienst, en weer met Sybille en Pauline. We begonnen al heerlijk chaotisch. We waren iemand uit bed aan het helpen, en de kamergenoot zal al te brullen dat het oneerlijk was, want hij wilde eerst. Hij denkt altijd dat hij de enige patiënt is ofzo, maar hij moest wachten op zijn beurt. Toen hij eindelijk aan de beurt was werd hij iets vriendelijker, maar het gemopper bleef. Pauline en ik hielpen hem met het zitten op de rand van het bed, en toen moesten we de transfer naar zijn stoel maken. Daar ging het mis. Hij hielp niet echt mee en zijn benen gleden onder hem vandaan. Hij raakte in paniek en gooide zijn handen in de lucht waardoor wij de grootste moeite hadden om hem overeind te houden. Tot overmaat van ramp gleed de rolstoel weg naar achter terwijl die goed op de rem stond en hebben we hem uiteindelijk maar zachtjes op de grond laten landen. Het was tenslotte meer dan 100 kg, en dat was veel te zwaar om weer op te tillen. Daar zat hij dan, gillend, schreeuwend en scheldend op de grond. Ik moest hem overeind houden, want zelfstandig zitten lukte niet, en liggen is nu ook niet zo fijn. Uiteindelijk heeft Pauline Sybille en Issam opgesnord en kregen we hem weer in zijn stoel. We kregen uiteindelijk nog complimenten van de verpleegkundige over hoe we het hadden opgelost.
Even later kwam een vrouwtje naar mij toe, of ik wilde verschonen. Dat heb ik geweten hoor. De ontlasting zat van haar knieën tot haar nek!! Ik heb het nog nooit zo erg meegemaakt, maar ja, verstand op nul en poetsen maar! En ik heb haar schoon gekregen hoor, ze was me enorm dankbaar.
Eindelijk was het pauze om te eten. Ik zat heerlijk buiten tot er een hoop geluid uit de oude stad kwam. Het was erg druk bij de Newgate en aangezien ik nog tijd had ben ik met wat anderen de straat overgestoken en maar gaan kijken. We kregen wel wat vreemde blikken omdat we in uniform waren, maar ach, we konden wel goed kijken wat er was. Het bleek een optocht voor Maria te zijn, met allemaal doedelzakken en een groot Mariabeeld.
Ik was nog niet zolang terug op de afdeling of de verpleegkundige kwam naar mij toe. Bij 1 van de patiënten was de neussonde op de grond gevonden. Of ik even wilde assisteren bij het inbrengen van een nieuwe. Natuurlijk, ik heb het ooit op poppen geoefend, maar nog nooit gezien bij een echt persoon. Het was heel interessant om te zien en te helpen, al vraag ik mij af of de persoon in kwestie ook zo gelukkig was op dat moment.
Al met al was het een zeer chaotische, maar ook wel leuke avonddienst.

Vrijdag 1 juni
Vandaag ben ik vrij! Ik heb overdag eigenlijk niet heel erg veel gedaan. Aan het eind van de middag had Gry Christian en Esther (vrijwilligster Noorwegen) uitgenodigd om te koken voor een sabbatsmaal. Ze vroegen of ik en Pauline ook kwamen, dus met z’n vijven groenten snijden en koken. Daarna eten in ons hele kleine woonkamertje, er was haast geen plaats meer om te lopen. Na het eten gingen we zingen en werden we op de gitaar begeleid door Gry of Esther. Ook Eliam kwam er nog even bijzitten. Christian maakte nog ijskoffie en milkshake met apparatuur uit het jongensappartement, want aangezien wij geen oven hebben, hebben we ook geen mixer. We hebben van vijf uur tot half 10 gezeten. Toen hebben we Gry nog een uurtje slaap gegund omdat ze nachtdienst had.

Zaterdag 2 juni
Ook vandaag een vrije dag waarop ik niet heel veel gedaan heb. ’s Avonds was er in de tuin het verjaardagsfeest/afscheidsfeest van Alix, die na 2 jaar het ziekenhuis gaat verlaten. Het was heel gezellig en druk. Uiteindelijk kwam er nog een enorme taart met haar foto aan, gemaakt door Wasseem. Ook het werkende personeel kwam om de beurt even mee feesten zodat iedereen even kon meegenieten.

Zondag 3 juni
’s Morgens had ik met Esther afgesproken om naar de Redeemer church (Duits) te gaan. Ik ging vanaf het ziekenhuis met Charlotte erheen, en bij de Jaffagate ontmoette ik Esther die ons erheen zou brengen. Ook andere gasten van Esther wachtten daar, namelijk Bas Belder en zijn vrouw en schoonzus???. In de kerk zaten nog wat gasten van Esther dus we waren met heel wat Nederlanders. Na de dienst met de hele groep naar Esthers huis om een bakkie te doen en te eten. Speciaal voor mij gingen we wat eerder eten, want ik had gewoon nog een avonddienst die om 3 uur begon. Het was flink haasten, maar net op tijd was ik op mijn werk. Esther had nog een hele tas spullen gegeven die ze meegenomen had vanuit NL en er zat zowaar een heerlijke kaas en chocolade van mijn ouders bij! Ook een mooie kaart met ketting van oma. Ik werd gewoon weer vreselijk verwend dus. We waren een keer met 4 mensen in de avond, want Charles was voor de 1e keer aan het werk. We hebben hem maar aan Pierrick gekoppeld, konden ze samen Frans spreken, en zeker om het werk te leren kan het handig zijn om in je eigen taal te werken. Hierdoor waren Gry en ik aan elkaar gekoppeld, maar ach, dat is eigenlijk gewoon heel gezellig. Het was een rustige dienst, wat na allemaal drukke diensten erg fijn was.

Maandag 4 juni
Vandaag met Gry op stap. Na het inpakken van onze spullen gingen we de auto ophalen die we gehuurd hadden. Op het laatste moment nog een GPS erbij gehuurd, want hoe kom je anders Jeruzalem ooit uit. Gry zou rijden en ik zou navigeren zodra ik had uitgevogeld hoe de GPS werkte. Ging eigenlijk best goed, en uiteindelijk waren we in Netanya waar we een gratis parkeerplek vonden vlakbij de oceaan. Natuurlijk moesten we even zwemmen, dus hebben we anderhalf tot 2 uur aan het strand gelegen. Daarna moesten we weer door, want we zouden overnachten in Nazareth. We hadden het hele stuk naar Nazareth file, dus het was een lange, lange rit, maar gelukkig maakte het landschap erg veel goed. De GPS kende het adres van het hostel niet, dus dan maar via de telefoon. De straatjes werden steeds nauwer en nauwer en uiteindelijk liep het dood, met geen mogelijkheid tot keren. Wel zagen we bordjes de stad inwijzen met de naam van ons hostel. We bleken dus in de oude stad te moeten wezen. Een man was zo vriendelijk om ons aanwijzingen te geven zodat we achteruit bij wat gratis parkeerplaatsen aankwamen, waar we ook nog konden keren! We hebben vanaf daar maar gelopen naar het hostel. Door een fout was onze kamer dubbel geboekt, waardoor wij een grotere kamer kregen voor hetzelfde geld. Geen probleem natuurlijk voor ons. Aangezien we nog moesten eten zijn we naar een restaurant op zoek gegaan. De oude stad was stil en verlaten, maar uiteindelijk kwamen we in een wat drukker gedeelte met wat eettentjes. We keken in een winkel met baklava, en een wat oudere man begon ons meteen vol te stoppen met allemaal baklava. We hebben maar beloofd om morgenochtend terug te komen om wat te kopen. Uiteindelijk vonden we een klein winkeltje met shoarma. Ons pitabroodje met shoarma hebben we op een bankje opgegeten. Opeens kwam er een man naar mij toe die bijna zijn telefoon in mijn handen duwde. Hij hield een heel verhaal in het Arabisch, maar ik begreep dat hij mijn nummer wilde hebben. Mooi niet natuurlijk, dus we hielden ons van de domme dat we niets ervan begrepen, en uiteindelijk ging hij weer weg om mij op een afstandje in de gaten te houden. Toen we niet kwamen gaf hij het gelukkig op en ging hij helemaal weg.
Eenmaal in onze kamer waren we gigantisch melig, maar ach, het was heel gezellig!

Dinsdag 5 juni
Nadat we onze spullen weer in de auto hadden geladen zijn we lopend Nazareth weer ingegaan om te ontbijten en het beloofde baklava te kopen. We vonden een winkeltje met baguettes en hebben hem laten vullen met ei, tomaat en sla. Prima ontbijt zo. Toen op naar de baklava. Toen de man ons zag begon hij meteen weer baklava uit te delen. We wilden niet al teveel kopen, dus vulden het bakje voor 1/3. Nadat we betaald hadden keek de man even rond of niemand keek en vulde de bak helemaal bij totdat er niets meer in kon en stopte ook nog wat in onze hand! Geen idee waarom, maar ach, lekker is het wel! Toen weer terug naar de auto. Ik ging het vandaag eens uitproberen, en dat met een automaat waarvan ik had gezegd dat ik er nooit in zou rijden. Het rijden beviel eigenlijk wel dus Gry heeft het stuur niet meer gekregen vandaag. Eerst zijn we naar Tiberias gegaan waar we wat rondgelopen hebben langs het meer van Galilea. Gry heeft wat gezwommen en ik heb heerlijk in de schaduw gelezen. Daarna zijn we richting Jeruzalem gaan rijden. Onderweg nog gestopt bij de plaats waar de Heere Jezus gedoopt is. Ik had geluk met het rijden, het was heerlijk rustig op de weg. Alleen Jeruzalem was wat drukker. Ik had mezelf ook beloofd om nooit in Jeruzalem te rijden, maar ook dat mislukte, en eigenlijk viel het best mee. Ik merk wel dat je je soms wat asociaal moet gedragen, want anders kom je nergens met de auto in Jeruzalem. Dat asociale zal ik in Nederland wel weer moeten afleren denk ik! We waren net op tijd terug om de auto nog in te leveren, dus dat betekend dat het niet morgenochtend vroeg moet.
Zo gaar als boter waren we, maar we hadden het gedaan. 2 dagen heerlijk genoten van het prachtige land. Bij het avondeten zagen we dat de post voor de vrijwilligers binnen was, en zowaar, er zat een prachtige kaart met brief voor mij bij van familie Hoogenes. Mijn eerste, echte post! Ik heb ervan genoten en omdat ik net tape had gevonden heb ik nu alle kaarten opgehangen in mijn eigen, kleine slaaphokje. Het is meteen wat gezelliger geworden.
’s Avonds nog met Gry en 1 van de patiënten een uurtje op het balkon gezeten. Wat vond ze het leuk dat we tijd voor haar hadden. Ze was zo blij!!

Woensdag 6 juni
Nou mensen, ik ga nog even lunchen en rustig aan doen, want om 3 uur ga ik weer werken, het is niet altijd vakantie tenslotte, al lijkt het soms van wel.

Heel veel groetjes en tot de volgende keer!