Giro d'Italia en heerlijk zingen

Goedemorgen allemaal,

Weer even een update van mij. Ik hoop dat jullie er van genieten.

Woensdag 2 mei
Vandaag zou ik vrij zijn, maar ze hadden te kort mensen en bij mij deze maand een vrije dag te veel ingeroosterd, dus of ik een ochtenddienst kon draaien. Ik had geen plannen, dus ach, een dagje werken kan ook wel. Heerlijk nog steeds met dat mondkapje tegen het erge hoesten van de verkoudheid. Ik moet zeggen dat dat soms vervelend is, maar soms toch enorm goed uitkomt! Op de afdeling oncologie is namelijk iemand die alleen geholpen wil worden door vrouwen en ze belt om elk wissewasje. Alles kost enorm veel tijd. Het is alleen zo dat ze vreselijk bang is om ziek te worden, wat eigenlijk ook wel logisch is, maar ik word nu dus door haar direct de deur uitgezet, zo bang is ze dat ik haar ziek maak. Het scheelt mij een hoop tijd, al moet ik nu elke keer mijn collega’s zoeken om ze naar haar toe te sturen. Eigenlijk was het een rustig dagje, niet heel veel spannends beleeft.

Donderdag 3 mei
Vanmorgen weer werken op oncologie. Meestal vind ik deze afdeling niet zo lekker werken, maar vandaag was gewoon echt fijn. Fijne collega’s die ook goed overlegden, dat scheelt zo veel! Onze nieuwe bewoner was jarig en haar zoon had taart meegenomen voor het personeel, dus dat was heerlijk snoepen. Ik liep nog steeds rond met het mondkapje wat ervoor zorgde dat ik Lotta heel vaak heb moeten zoeken om naar die ene patiënt te sturen. Vandaag kregen ik ook mijn eerste zakgeld. Heerlijk gevoel om echt iets verdiend te hebben. Na het werk ben ik met Hanneke naar de winkels gegaan, want we zouden bij Esther gaan koken voor haar en haar gasten, 7 personen in totaal. We hebben een heerlijke pasta gemaakt met groenten, een lekkere salade en gebakken eieren. Zelfs de kleine meid van 3 jaar vond het lekker. Na het eten was in de kerk op de Olijfberg een Nederlands concert met Arjan Wouters. Heerlijk om een avond Nederlands te horen zingen en ook zelf te mogen zingen. Ik mis nu alleen mijn koor Jesarela. Na het concert zijn we met 6 Nederlanders nog even wat gaan drinken in de stad met een waterpijp erbij. Nu ben ik normaal niet van het roken, maar deze pijp stinkt alvast niet. Na een paar trekjes vond ik het wel prima, het hoeft tenslotte geen gewoonte te worden en roken is nog steeds niet mijn ding, ondanks dat het nu naar appeltjes smaakte. Even na 12 uur kwamen Hanneke en ik aan in ons appartement.

Vrijdag 4 mei
Vanmorgen was ik al vroeg wakker, want natuurlijk was het hele appartement al licht. We hebben alleen dunne gordijntjes die niet verduisteren, en de zon komt steeds vroeger op. Na een lekker ontbijt met een paar andere bewoners ben ik de keuken gaan schoonmaken. Ik heb maar een grote beurt gedaan, dan zijn we er meteen vanaf en hoeven we het alleen maar een beetje bij te houden. Alle kastjes leeg, gigantisch veel troep in vuilniszakken, kastjes schoonmaken en inruimen op een logische manier, want het was zo onpraktisch! Alleen de pannenkast ben ik nog niet tevreden over, en we hebben 2 laatjes zonder handvat, dus toch maar even Ali aan zijn jasje trekken dat hij dat moet komen maken. We hebben ook lekkage bij de kraan vermoeden we, dus ook daar moet Ali maar even een keer naar kijken. Handig hoor, iemand die in het ziekenhuis en in de appartementen alle technische klusjes opknapt en probleempjes oplost. Na de lunch met Hanneke zijn wilden we wat winkelen, maar dat bleek vrijwel onmogelijk. Vandaag was de Giro d’Italia in Jerusalem en de finish stond voor het ziekenhuis. Er liepen veel politie en militairen, ook voor de deur van het ziekenhuis en ons appartement dus we keken wel even gek. De meeste winkels waren gesloten, de straat oversteken was ook lastig omdat het vol stond met hekken en de tram was ook al een paar uur eerder dan normaal gestopt. We hebben maar een stapel water en chips gepakt en zijn het dak van het ziekenhuis opgeklommen om alles dan maar van boven te kunnen bekijken. Tot onze verbazing vonden we op het dak een politiepost, maar daar konden wij net niet bij komen. Uiteindelijk hebben we een uurtje naar de wielrenners gekeken voordat we naar binnen gingen. Het was veel te heet, 31 graden dus we waren gebraden daar. Ik ben niet meer wezen kijken daarna, maar ach, aan het gejuich en de luidsprekers te horen wist ik gewoon wanneer het afgelopen was. Een Nederlander had gewonnen wat ook goed te horen was binnen. ’s Avonds heb ik nog geprobeerd om de dodenherdenking te kijken via mijn computer, maar helaas waren er geen uitzendrechten in Israël waardoor ik dus niets kon zien. Dan maar vroeg naar bed, want morgen weer een ochtenddienst.

Zaterdag 5 mei
Vanmorgen moesten Gry, Pauline en ik alle drie op dezelfde afdeling werken. Gry en ik zaten lekker te ontbijten, maar we hoorden Pauline maar niet, terwijl haar wekker wel gegaan was. Uiteindelijk was het kwart voor 7 en ben ik maar eens gaan kijken wat er aan de hand was. Ze schrok wakker en keek heel verdwaast. Ze had haar wekker niet gehoord en was dus gewoon doorgeslapen. Ze had gisteren avonddienst gehad en had vandaag haar 1e ochtenddienst. Ik heb nog nooit iemand zo snel door het appartement zien vliegen! Tot mijn grote verbazing was ze nog op tijd op de afdeling, netjes om 7 uur. Alleen het ontbijt had ze over moeten slaan, maar goed, ze was er. Ik stond aan Gry gekoppeld dus heerlijk een dag met haar samen werken. We kunnen erg goed opschieten, niet alleen in vrije tijd, maar ook op het werk dus dat zorgde voor een hele ontspannen sfeer. Ik raakte nog met iemand van de schoonmaak aan de klets en dat vrouwtje besloot dat ik Arabisch moet leren. Voortaan zal ze mij elke keer dat we elkaar tegen komen wat Arabische woorden leren. Pfoe, ik blijf hier talen leren zeg! Iedereen besluit om mij wat te leren, maar het zijn wel allemaal andere talen helaas. Na werktijd in het appartement met z’n 3en een bakkie gedaan en daarna iedereen wat relaxen in zijn eigen kamer. Om 7 uur zijn we met z’n 3en gaan eten waarna we nog wat konden relaxen op onze kamers voordat we gingen slapen. Ik ging als eerste onder de wol, want ik was de enig die morgen weer vroeg moest werken.

Zondag 6 mei
Vandaag weer een gezellig team. Ik stond voor de werkzaamheden gekoppeld met Alix en Linus terwijl Christian en Sybille de andere helft van de afdeling deden. Het werk liep gesmeerd dus heerlijk vroeg klaar. Om half 11 stond muziek op het programma in de huiskamer. De huiskamer liep vol met (christelijke) patiënten en 2 vrouwen kwamen muziek maken met en voor de patiënten. Iedereen kreeg wel iets in handen zoals sambaballen of iets anders wat geluid maakten. De vrouwen zongen christelijke muziek en de patiënten gingen helemaal op in hun muziekinstrumenten om ons te begeleiden met sambaballen, belletjes ed. Natuurlijk moest het personeel er ook aan geloven, we kregen de tekst op papier aangereikt, bij het Hebreeuws en Arabisch was de tekst geschreven zoals je het uitsprak en zingen maar. Ging best, als waren we soms de wijs kwijt omdat natuurlijk niet alles bekend was. Uiteindelijk hadden we een lied met maar 1 tekstregel die veel herhaald werd. Dat gingen we zingen in alle talen van mensen die aanwezig waren, dus elke keer moest iemand de 1e regel alleen zingen om ervoor te zorgen dat de andere wisten hoe het ging. We zongen het lied in het Engels, Hebreeuws, Arabisch, Frans, Duits, Italiaans en Nederlands. Het was dus snel vertalen naar eigen taal en ook nog zorgen dat je precies genoeg lettergrepen had. Tja, ons gezelschap was nogal internationaal vandaag. Na het middageten moest iedereen weer naar bed en moesten andere mensen weer in een andere positie laten liggen. Ik werkte met Linus die de hele dag door zingt en tot mijn verbazing hoorde ik daar opeens het Wilhelmus voorbijkomen. Hij bleek bij een voetbalwedstrijd jaren geleden tussen Duitsland en Nederland een weddenschap te hebben verloren waardoor hij het Wilhelmus moest leren. Het was een enorm Duits accent, maar ik moet zeggen, hij zingt het fantastisch! Ik heb het ’s middags denk ik maar 20 keer voorbij horen komen. Linus vindt alleen dat de band tussen Duitsland en Nederland versterkt moet worden en dat ik dus nu ook het Duitse volkslied moet leren. Ach ja, we zien wel, misschien kan ik er onderuit komen.
Aan het einde van de dienst een vrouw geholpen met lopen. Ze spreekt Hebreeuws en heel slecht Engels, maar ze doet zo haar best voor mij om het verstaanbaar uit te spreken. Helaas begrijp ik haar vaak niet, wat zorgt voor gekke situaties die op onze lachspieren werken. Wat was ze blij dat ik tijd voor haar vrijmaakte om haar te helpen met lopen. Ik heb beloofd dat we dat vaker gaan doen als ik vroeg klaar ben met het werk en ze straalde helemaal. Ze was zo blij dat ik speciaal voor haar tijd maakte dat het die 45 minuten gewoon waard is. Ik had na werktijd met Esther afgesproken om bij haar thuis een preek te luisteren, maar kreeg een appje van haar. Ze was uitgenodigd bij een Nederlandse groep in een hotel om daar naar de kerkdienst te gaan, daarna mee te eten en dan ’s avonds wat over haar werk te vertellen. Ze had gevraagd of ik mee mocht en dat was goed, dus uit mijn werk snel douchen en al mijn spullen opzoeken. Een hele leuke groep was het, ze hielden erg van zingen dus voor de preek met de hele groep zingen. Daarna hield ds. Hoefnagel een preek. Om half 7 gingen we eten. Het was een lopend buffet met heel goed eten, het bleek een 4 sterren hotel te zijn, dus ik had weer een gelukje dat ik met Esther mee mocht. Na het eten konden we nog niet meteen de zaal in dus moesten we wachten in de lobby. Overal zaten Orthodoxe stelletjes. Aan de ene kant van de tafel een Joodse jongen met hoge hoed, aan de andere kant een Joods meisje. Dit bleek de manier van daten te zijn, en de lobby zat er vol mee. Om half 9 konden we in de zaal en kon Esther gaan vertellen. Het was een hele geïnteresseerde, fijne groep. Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad. Om 10 uur gingen we naar huis. Via WhatsApp zongen we mee met de familie van Esther in Nederland. Eerst in de auto en toen bij Esther thuis. Toch handig om overal internet te hebben. We lagen laat in bed want Esther had ook nog een stapel kleding die ik moest passen. Heerlijke dag gehad vandaag.

Lieve groeten vanuit Esthers huis op de Olijfberg