Eten bij de rabbi

Goedenavond allemaal!

Het is alweer even geleden, maar hier is de blog dan toch hoor mensen. Weer veel gedaan en beleeft, maar het is nog steeds genieten. Als ik niet had verlengd zou ik over 2 weken alweer naar Nederland komen! Niet te geloven dat ik er al bijna een half jaar ben! Nu mag ik gelukkig nog 3 maanden dit prachtige werk blijven doen en genieten van mijn patiënten, collega’s, Esther en Hugo en dit prachtige land. Veel leesplezier allemaal!

Dinsdag 4 september
Nou, dat is me wat zeg, hoefde ik vannacht niet te werken, maar staat mijn lichaam nog zo in het nachtritme dat ik dus vannacht wakker was en vanmorgen in slaap ben gevallen. Gelukkig was ik op tijd wakker voor mijn avonddienst. Vandaag mocht ik op A werken met Adam en Johanna. Helaas een dag met veel pijn, waarschijnlijk nog omdat ik gisteren bij de fysio was geweest. Ik schreef in mijn vorige blog dat ik met Adam zo bang was een vrouw zou komen te overlijden. Gisteravond is Larisa overleden en vandaag stond ze opgebaard in de kapel waar de familie ook was. Omdat Adam en ik 3 nachten haar verzorgd hebben vroeg hij of ik met hem mee wilde om afscheid te nemen. Johanna en de verpleegkundige zouden even de afdeling samen draaien dus ben ik met Adam afscheid wezen nemen. Ik heb haar niet zoveel gezien, maar toch blijft het moeilijk om steeds opnieuw weer afscheid te moeten nemen van patiënten. In mijn eerste maanden werkte ik bijna alleen maar op A, waar tot nu toe nog niemand is overleden, maar vooral op oncologie overlijden regelmatig patiënten, en dat is precies de afdeling waar ik de meeste nachten ben en nu ook regelmatig middagen. Gelukkig merk ik dat ik er wel goed mee om kan gaan en dat ik het ook weer van mij af kan zetten. Als je dat niet kan is het onmogelijk om hier te werken.

Woensdag 5 september
Vandaag de hele dag veel pijn, zo erg zelfs dat ik heb zitten twijfelen of ik wel kon werken. Het is dat ik zag dat ik sterke partners had, want anders had ik zeker afgemeld. Nu had ik een avonddienst op C met de eerste 4 uur Ziad en de laatste uren Gerrias. Er waren weer wat nieuwe patiënten, maar ook dat ging goed. Het leek wel voederdag vandaag. Grote zak chips van een patiënt en een zak honingsnoepjes van de vrouw van een andere patiënt. Ik hoop niet dat ik uitgehongerd keek, want ik voelde mij beslist niet uitgehongerd.

Donderdag 6 september.
Een heerlijke rustige dag, want ik hoef vannacht pas te werken. Eigenlijk heb ik dus vrij weinig gedaan.

Vrijdag 7 september
Ik had de nachtdienst op A met Adel. Heerlijk rustig, maar 1 bel in de hele nacht gehad! Dat was dus heerlijk genieten van mijn leesboek. Wat ben ik nu blij met mijn e-reader in de nachtdiensten. Ik heb zo veel tijd om te lezen nu!
Vanmorgen uiteraard weer geslapen tot 4 uur vanmiddag. Om kwart voor 9 ‘s avonds ben ik met Sybille en Leo naar een rabbi gegaan. We waren uitgenodigd voor het sabbatsmaal en aangezien ik vrij was kon dat prima. Deze rabbi heeft dit jaar of vorig jaar zijn vrouw verloren en wil niet met alleen zijn kinderen het sabbatsmaal houden. Hij is ervan overtuigd dat God niet alleen voor de Joden is, maar ook voor anderen dus spreekt hij op straat buitenlanders aan en nodigt ze uit. Nou, dat was te merken, want er waren rond de 100 mensen waaronder ook mensen uit de synagoge. In een ruimte stonden allemaal tafels en stoelen. Iedereen werd naar tafels gedirigeerd, mannen en vrouwen gescheiden, en zodra een tafel vol was moesten we goed aanschuiven en de volgende tafel vullen. Werkelijk waar, we konden niet meer gaan staan, zo dicht zaten we op elkaar. Vervolgens gingen we zingen met z’n allen. Boekjes gingen rond met de verzen in het Hebreeuws en daarnaast fonetisch de uitspraak zodat iedereen mee kon zingen. Die echte Joden konden er wat van hoor! En klappen met de handen, roffelen op de tafel. Volgens mij zouden ze nog gedanst hebben als daar ruimte voor was, maar daar was deze keer echt geen plek voor. Daarna gingen er grote bakken water rond, want voor het eten handen wassen op de Joodse manier. Heerlijk kliederfestijn. Er werd uit de Bijbel gelezen, tenminste, het deel van de Bijbel wat de Joden hebben, het Nieuwe Testament zal je er niet tegen komen. Daarna een gebed en toen kwam het eten. Allemaal bakjes salades, soep, 2 soorten vis, brood (het echte gevlochten brood) enz. Ook stond er heel veel drinken op tafel. Het werd niet allemaal tegelijk opgediend, maar in een volgorde, dus elke keer had je weer een beetje op je bord van een nieuw gerecht. Grote schalen gingen door de lucht, over de hoofden heen van tafel naar tafel. Ik ben nog steeds blij dat er niet een schaal boven mij is omgekieperd tijdens het doorgeven. Tijdens het eten mocht iedereen die wilde de groep toespreken, het liefst staande, maar dat was dus niet altijd mogelijk. Wel werd er duidelijk gezegd om als je wilde spreken respect te tonen voor het geloof. Vele mensen spraken, vele wijsheden werden verteld, soms in Hebreeuws, soms in (slecht) Engels. Ook werd er tussendoor nog wat gezongen en ook aan het eind hebben we nog heerlijk gezongen. Om kwart over 12 ’s nachts was het afgelopen. Er werd duidelijk aangegeven dat praten alleen binnen toegestaan was. Zodra we buiten waren moesten we stil zijn tot we de wijk uit waren. Dit als respect voor de buurt die al sliep en die deze grote mensenmassa’s toch elke week weer tolereren. En echt waar, je kon buiten een speld horen vallen. Na een kilometer of 2 wandelen kwamen we moe maar voldaan weer aan bij onze appartementen.

Zaterdag 8 september
Aangezien ik vanwege de nachtdienst pas om 11 uur hoef te werken ben ik na mijn lange nacht naar Esther gegaan. Met Hugo zijn we naar Sataf forest geweest, een bos aan de rand van Jeruzalem, en hebben daar 8 km gelopen. Hele tippel, maar de omgeving daar is zo mooi! Bij thuiskomst hebben we alvast een preek geluisterd. Het is nog wel geen zondag, maar op sabbat kan het ook. Gelukkig had ik daarna nog energie om te werken.

Zondag 9 september
Vannacht op BC gewerkt met Waseem en Adel. Dat ging weer vrij goed, al was het weer een ramp om Waseem wakker te krijgen, maar ja, dat begint normaal te worden.
Na het slapen tot halverwege de middag weer naar Esther voor een preek. In de avond heeft Esther mij weer teruggebracht aangezien ik nog een nachtje moest werken.

Maandag 10 september
Een beetje chaotische nachtdienst was dit wel. Ik was met Hanna en Sofia en Sofia startte al met vragen over hoe ik gisteren de afdeling aantrof aan het begin van de dienst. Dit vanwege iemand die de kantjes ervan af loopt en die persoon was voor mijn dienst geweest. Daarna vertelde ze me dat ze het liefste mij, Adam en Hanna in de nachtdienst had werken. Ik wist dat ze mij aardig begon te vinden, maar dit had ik niet verwacht. Vannacht had ze dus geluk, 2 van de 3 favorieten aan het werk. Één van onze patiënten is de hele nacht aan het spoken geweest, elk uur werd wel een paar keer gebeld en uiteindelijk kwamen wij haar om 2 uur in de gang tegen. Ze was door de morfineachtige medicatie erg in de war en dacht dat het al ochtend was. We hebben haar maar weer naar bed gebracht, de bel gegeven en het bedhek omhoog gedaan. Dat is toch echt veiliger nu ze zo in de war is. Gisternacht was ze ook al zo bezig maar toen bleek ze een allergische reactie op medicatie te hebben.
Bij de tweede ronde begon een andere patiënt. Ze had pijn in haar linkerbeen. Dat kan natuurlijk, maar die bleek ook helemaal in de war te zijn. Normaal is ze heel vriendelijk, maar het was nu een gemopper en gescheld! Bij het verschonen deed haar been zeer en kreeg ik de volle laag, ik was niet aardig, niet voorzichtig, ik geloofde haar niet dus de politie moest direct gebeld worden om mij op te halen. De dokter maar gebeld en Sofia rende al met de temperatuurmeter, bloeddrukmeter, saturatiemeter en alles wat ze nog meer kan vinden in de rondte om te kijken of daar misschien iets mis was wat dit bijzondere gedrag kon verklaren. Niks te vinden, dus Hanna en ik maar verder met de ronde.
Gek nachtje zo op deze manier, maar gelukkig ben ik niet door de politie opgehaald!
Na een heerlijke paar uur slapen stond Esther alweer voor de deur. Ik ga mij nog eens schamen, het lijkt wel of ik een privétaxi heb. In het parkje op de compound heeft Hugo lekker gespeeld met de kinderen van Sonia. Ik was vrij de rest van de dag dus kon lekker bij Esther slapen.

Dinsdag 11 september
Esther was vanmorgen aan het werk gegaan en ik schrok om 12 uur ’s middags wakker. Dat had ik niet verwacht, dus snel aankleden voordat Esther thuis is! ’s Middags hebben we weer in Sataf forest gewandeld en gepicknickt. Weer 8 km gelopen dus goed bezig geweest. ’s Avonds ging Esther mij weer naar huis brengen voor alweer een nachtdienst. Hugo zat nog maar net in de auto of hij ging tekeer! Bleek dat er nog een autoraam openstond en er een kat op de hoedenplank zat. Kat wist niet wat er gebeurde. Snel een autodeur geopend en rennen dat de kat deed! Wat vond Hugo het jammer dat hij niet erachteraan mocht rennen.

Woensdag 12 september
Vannacht was de dienst op BC met Issa en Adel. In het begin werd er nog regelmatig gebeld, maar gelukkig werd dat wat minder na 1 uur ’s nachts. Tijdens de rondes bleek Issa nog best wakker te zijn dus het was best gezellig en we hadden zeker plezier tijdens het werk. Onze 2 patiënten waren nog steeds de weg kwijt, maar het was beter dan de vorige nachtdienst.
Na de dienst heb ik tot kwart over 3 geslapen. Daarna ben ik met Gry Jaffastraat ingegaan want ons wasmiddel was echt op, dus er moest nieuw komen. Na lange tijd heb ik vanavond weer eens in het ziekenhuis gegeten. Gelukkig kenden ze mij nog.

Donderdag 13 september
Vannacht weer een nachtdienst gedraaid met Gerrias en Sofia. Waseem had avonddienst voor ons en kwam vertellen dat hij echt zijn best had gedaan na de klachtenregen die we op hem hadden afgevuurd de laatste weken. Aangezien ik dat pas na de 1e ronde kan weten heb ik hem beloofd een bericht te sturen met onze bevindingen. We begonnen met relaxen in de eetkamer en Gerrias zat daar met een bakje Arabische koffie in de hand met mij te kletsen en ook tv te kijken. Wat er gebeurde weten we nog steeds niet, maar opeens keerde hij zijn kopje om, boven zichzelf. Zijn hele werkkleding volledig bruin van de koffie. Ik heb gegierd van het lachen, en hij keer zo verdwaasd rond! Uiteindelijk lag hij ook dubbel van het lachen, maar uiteraard moest hij wel gaan omkleden. Er was een nieuwe patiënt aangekomen waar we nog geen naam van wisten, alleen wat summiere informatie, dus dat was praten over “de nieuwe patiënt”. Ze bleek Russisch te spreken dus alleen Sofia kon met haar spreken. Het was zo schrijnend. Ze weet sinds een paar weken dat ze kanker heeft en gaat hard achteruit. Ze wil of kan niet behandeld worden en wilde hier zien voor de palliatieve zorg. Op de gang hoorden we haar praten en Sofia ging voor mij vertalen. Ze was aan het praten dat ze zo bang was om te sterven, zo bang om ziek te zijn en achteruit te gaan…. Als je dat hoort maakt dat zoveel indruk! En dan wens ik zo hard dat ik maar Russisch kon spreken zodat je kan communiceren. Op zo’n moment voel je je zo onmachtig, je wilt zo graag helpen, maar we kunnen niet. Het enige wat we kunnen doen is haar zo goed mogelijk verzorgen zodat ze zo min mogelijk pijn heeft, haar proberen rustig te krijgen en bidden. Verder was het een enorm rustige dienst.
Na de 1e shift kon ik Waseem geruststellen, we hebben de afdeling nog nooit zo goed aangetroffen! Ik vond toch dat ik hem dat moest vertellen, als ik de negatieve dingen om zijn oren slinger moeten ook de goede dingen zijn kant op komen. Hij was zo trots als een pauw!
Na mijn ochtend slapen zat er een bericht van Camille in mijn telefoon, er lag een pakket voor mij klaar. Het bleek een pakket van Marjanneke te zijn voor mij en Esther. Voor mij alvast wat cadeautjes voor mijn verjaardag. Een grote verrassing en ontzettend leuk! Ik ga ervan genieten hoor Mar! En ondanks dat het 3 weken onderweg is geweest was het op tijd voor mijn verjaardag, nog 2 weekjes had het er langer over kunnen doen.
Na mijn schoonheidsslaapje en pakket uitpakken ben ik met Esther en Hugo naar een hondenpark geweest waar Hugo heerlijk gespeeld heeft met andere hondjes. Daarna hebben we gegeten en boodschappen gedaan op Jehuda market waarna Esther mij weer thuis heeft afgezet.
En vanavond, jullie geloven het nooit, maar ik mag naar bed in plaats van naar mijn werk! En morgen zowaar geen nacht maar een avonddienst. Het wordt gewoon nog afwisselend!

Allemaal de hartelijke groeten uit Jeruzalem en tot de volgende keer.

Liefs,
Marieke