Terug in Nederland

Goedemiddag allemaal,

Vrijdag 14 december
Vanmiddag heb ik met Nicola geluncht in de Jaffastraat en ben ik tot 3 uur nog in het ziekenhuis geweest.
Na het dinner ben ik nog omhooggegaan het ziekenhuis in want Gerrias wilde mij graag spreken. Eenmaal boven zaten we lekker te kletsen, maar elke keer werden we gestoord, dus hij ging even een rustig plekje zoeken. Uiteindelijk had hij wat gevonden. Boven in de slaapruimte achter de mannenkleedkamer. Nu mag ik daar natuurlijk officieel niet komen, maar goed, geen mens te zien, dus heb ik maar eens gekeken hoe het erboven uitzag. Heerlijk konden we even rustig praten en wat drinken. Hij haalde ergens zowaar een fles wijn vandaan. Na een gezellig gesprek weer naar beneden gekomen zonder gezien te zijn, dus niks aan het handje gelukkig.

Zaterdag 15 december
Vandaag in de dagdienst ben ik rond 2 uur omhooggegaan om afscheid te nemen van Issa en Gerrias aangezien ik vanavond het ziekenhuis ga verlaten. Voor Gerrias was het wat makkelijker omdat we gister al gepraat hadden, maar Issa had het wel moeilijk ermee. Ook ik vond het echt niet leuk om te doen, maar ja, ik had geen keus.
Om 5 uur ’s middags was het aansteken van de kerstboom bij de Newgate. Een hele happening waar ik ben wezen kijken met Esther (de Nederlandse), Nicola, Gry, Eleonore, Issa, Issa (Ja, we hebben er 2), Mohammed en Murad. Leuk om een keer de kindjes van Issa en Murad te zien. De scouting had een rol in het geheel en het hoofd van de scouting die met zijn stok/staf vooraan liep was Mike, een collega uit het ziekenhuis. Volgens mij is hij de ergotherapeut. Heerlijk om hem in zo’n pakkie te zien in plaats van in zijn witte jas.
Rond de tijd van het avondeten ben ik het ziekenhuis weer ingegaan om Batia voor de laatste keer te helpen met het eten. Ik heb Clémence gevraagd om haar in het Frans uit te leggen dat het mijn laatste dag is en dat ik terugga naar Nederland. Ze was helemaal vereerd dat ik haar nog wilde helpen met het eten op mijn laatste dag. Bij het afscheid mocht ik nog 1 van haar tekeningen uitzoeken, de 3e die ik krijg. Wat waren Batia en Chelna verdrietig. Grote tranen bij het afscheid nemen, ze waren erg aan mij gehecht, ook al was ik de laatste tijd niet veel op de afdeling aan het werk.
Op de andere afdeling afscheid nemen bij Hozeima, sr. Claire en Nitzia. Vooral Hozeima en Nitzia vonden het erg moeilijk. Ze misten mij de laatste 2 weken al in de nachten, en vonden dat al erg jammer. Rond half 10 afscheid nemen van alle collega’s. Wat hadden Nicola en Adam het moeilijk. Voor mij was het afscheid van Adam het moeilijkst, maar ook hierin geen keus helaas. Gelukkig hebben we whatsapp en facebook zodat we contact kunnen onderhouden.
Om 10 uur heeft Esther mij en mijn koffers meegenomen naar de Olijfberg.

Zondag 16 december
Vanmorgen ben ik met Esther naar de kerk geweest waar we mijn collega Esther ook nog tegenkwamen. Orit en haar gezien hadden ons uitgenodigd voor lunch, dus hebben we nog gezellig samen gegeten en afscheid genomen.
De rest van de dag zijn we rustig bij Esther geweest en hebben genoten van onze laatste middag en avond samen.

Maandag 17 december
Ik heb tot mijn grote verbazing goed geslapen. Na nog even met Esther het huis een beetje netjes te hebben gemaakt heeft ze mij weggebracht naar het vliegveld in Tel Aviv. Helaas was Hugo erg verdrietig, hij heeft op de terugweg in de auto zitten janken zei Esther. Nou, Mariek werd er weer uitgevist voor de controle hoor, niet zo erg als op de heenweg gelukkig. De vragenronde viel wel mee, maar uiteraard zijn mijn koffers weer uitgeplozen en had ik weer een bodyscan te pakken. Als klap op de vuurpijl herkende het apparaat bij de paspoortcontrole mij niet en mocht ik daar ook nog naar een apart hokje om te laten zien dat ik echt dezelfde was als op de foto in het paspoort.
Eindelijk was ik overal doorheen en had ik nog een half uur over om wat te eten en te shoppen voordat ik moest gaan boarden.
In het vliegtuig was het heerlijk rustig. Ik had een rij van 6 stoelen voor mij alleen en het vliegtuig was halfleeg. We vertrokken exact op tijd en hadden een hele goede vlucht met lekker eten (jaja, ook dat is mogelijk in een vliegtuig). Om 10 over 8 ’s avonds ben ik weer in Nederland aangekomen. Hier ging alles heel soepel en kwam ik net uit de bagagehal toen mijn ouders aan kwamen lopen. Als grote verrassing waren ook Erik en Marjanneke er om mij te verwelkomen, zo vlak voor hun nachtdiensten.
Om 9 uur was ik al thuis en ben ik een paar uurtjes later heerlijk in mijn eigen bed weer in slaap gevallen.

Nou mensen, dit was het dan, de allerlaatste blog van deze fantastische reis. Ik heb enorm veel ervaring opgedaan, mijn Engels enorm verbeterd (al is de grammatica nog wel een probleempje), veel gezien, veel (goede) vrienden gemaakt en enorm genoten. Al met al mis ik het stiekem nu al, maar voorlopig is het even gedaan met vrijwilligerswerk. Er moet gestudeerd worden en een baan gezocht.
Maar wie weet, over een aantal jaar….

Ik heb een hele goede aanbevelingsbrief meegekregen en de mededeling dat ze mij graag terug willen hebben, dus er zijn mogelijkheden om terug te gaan.

Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes die ik gedurende deze periode heb gekregen. Erg leuk om alles te lezen.

Tot snel allemaal!!!

Liefs vanuit Lisse