Hondderdduizend nachtdiensten op een hoop

Goedemiddag,

Ik kom er tot mijn grote schrik achter dat het alweer bijna 2 weken geleden is sinds ik mijn laatste blog heb geschreven. Wat gaat de tijd toch snel zeg! Zoveel weer gebeurt hier en in Nederland, niet voor te stellen eigenlijk.

Vrijdag 28 september
Vannacht heb ik een nachtdienst gehad met Waseem en Sofia. Tot mijn grote verbazing had Sofia nog een cadeau meegenomen. Een grote doos thee en een reep chocolade. Ze weet ondertussen dat ik enorm veel van thee houd, maar niet heel erg van die uit het ziekenhuis, dus nu kan ik lekker veel gaan drinken. Tijdens het werken ben ik continue aan mijn verjaardag herinnerd. Waseem zei ongeveer elke paar minuten “Happy birthday”. Geloof me, dat hoor je de uren na je dienst ook nog!
Vanavond zat ik heerlijk in de tuin met Nicola. Na een uurtje kwamen Christian en Godefroy er ook nog bij zitten en die hadden zowaar wijn meegenomen voor ons. Ontzettend lekker natuurlijk, tot ik me bedacht dat ik ook nog moest werken vannacht. Ach ja, met een beetje geluk ga ik niet zingen en kunnen de patiënten blijven slapen.

Zaterdag 29 september
Deze nacht had ik dienst met Adam en Sofia. Een wat drukkere dienst dan normaal aangezien Avraham en Nadezda allebei op sterven lagen en we dus elk half uur gingen kijken of ze nog leefden, extra zuurstof nodig hadden of iets anders. Ondanks dat we het erg gezellig hadden vannacht geeft dat toch wel een nare bijsmaak aan de nacht.
Om 7 uur ’s morgens was onze dienst voorbij en ben ik voor het laatst bij Avraham en Nadezda wezen kijken. ’s Middags hoorde ik dat Avraham om 7.10 uur en Nadezda om 8.00 uur is overleden. Binnen 1 uur na onze dienst.
Vanavond heb ik de tuin weer onveilig gemaakt met Nicola. We vonden het laatste restje wijn nog en ik kreeg nog een grote doos chocolade van Khaleel, dus onze avond was weer goed. Aan het eind van de avond nog even een uurtje in de stad geweest met Waseem, Nicola, Godefroy, Leo en Julian. Het was Julians laatste avond hier. Morgen vertrekt hij weer naar Duitsland.

Zondag 30 september
Vanmorgen heb ik een preek geluisterd want ja, ik had geen nachtdienst gehad en was dus een keer wakker in de ochtend. Ook wel eens leuk om mee te maken. Na de lunch nog even met Nicola en Christian in de tuin gezeten onder het genot van een ijssmoothie die Christian gemaakt had. En ja mensen, vandaag geen nachtdienst, maar een avonddienst! Ik mocht eindelijk weer een dienst op A doen en dat met Johanna, Ziad en Khaleel. Ziad zou tot 19 uur werken, maar uiteindelijk is hij om 18 uur al vertrokken en stonden Johanna en ik er op het drukste uur met zijn 2en voor. Gelukkig besloot Khaleel (de verpleegkundige) ons te helpen met het voeden van de patiënten en met een aantal transfers zodat we nog redelijk op tijd klaar waren zodat wij nog fatsoenlijk konden eten. Tis nog best een klus om rond de 15 mensen te helpen met eten en daarna naar bed te brengen in 1 tot anderhalf uur. Daarnaast moeten de mensen die nog in bed liggen (de andere 10) ook nog verschoond worden, maar gelukkig hadden we dat vlak voor het eten al gedaan.
Gelukkig heb ik wel enorm genoten van deze dienst met al de mensen.

Maandag 1 oktober
Joehoe! Nicola en ik zijn vrij, dus op naar Tel Aviv. Aangezien ik Esthers auto mag gebruiken zijn we die eerst gaan halen en toen op weg naar het strand. We konden vrij makkelijk een plekje voor de auto vinden en hebben heerlijk een paar uur op het strand rondgehangen. Aan het einde van de middag kwamen er nog 2 Duitse jongens ons gezelschap houden. Zij waren van dezelfde organisatie als Nicola maar hadden voor het werken met verstandelijk gehandicapten in Tel Aviv gekozen. We zijn wat boodschappen gaan doen en toen met ons 4en naar hun appartement gereden om daar te eten. Teun sprak zowaar ook Nederlands, want hij bleek in Groningen te zijn geboren. Heerlijk om die gezichten van de anderen te zien toen ze ons totaal niet bleken te verstaan.
Eenmaal in Jeruzalem misten we 1 afslag en dat hebben we geweten. Volgens mij hebben we heel Jeruzalem daarna gezien want de navigatie sloeg op hol en wij hadden geen idee waar we waren. Uiteindelijk zag ik wat bekends en ben ik maar op mijn gevoel gaan rijden en zowaar, we kwamen aan op plaats van bestemming. Wat een opluchting!

Dinsdag 2 oktober
Vandaag maar een relax dagje ervan gemaakt. Eerst de douche maar eens gemaakt, want het water liep niet meer weg. 3 keer raden wat het (vieze) probleem was, maar ik heb het voor elkaar gekregen. Hij werkt weer fantastisch. Daarna mijn eigen kamer maar schoongemaakt. Ongelofelijk wat een troep je ongemerkt weer verzameld, en dat in zo’n klein kamertje. Wat moet dat worden als ik weer in NL terug ben in mijn grote kamer!

Woensdag 3 oktober
Vannacht weer gewerkt met Adam en Sofia. Nou mensen, ik was moe zeg, want ik had gisteravond niet meer kunnen slapen dus was zowaar in slaap gevallen! Dat is me nu nog nooit gebeurd en mijn collega’s hadden dikke lol. Normaal blijf ik altijd wakker, maar nu dus niet, en daar lagen we, 3 op een rij te slapen in een stoel (wel een hele relaxe stoel hoor!). Gelukkig werd Sofia wakker van de bel en ik weer van haar, dus heeft de patiënt niet lang hoeven wachten. Kheb de rest van de dienst maar wat rondgelopen om wakker te blijven.
Vanmiddag tot 4 uur geslapen. Toen ik wakker werd bleek ik bericht te hebben dat oma in het ziekenhuis lag. Dat werd dus een belletje naar NL, maar gelukkig ging het nu goed en hoefde ik niet terug te komen.
Dan maar nog even winkelen in de Jaffastraat in een half Nederlands winkeltje. De vrouw (Mirjam) was er niet maar haar zoon stond in de winkel. We begonnen in het Nederlands, maar het was al snel Engels, want voor mij was Engels makkelijker dan voor hem Nederlands. Ik kreeg allemaal foto’s van zijn kindje te zien, apetrots was hij. Het mooie was dat er nu ook souvenirs met Hebreeuws-Nederlands waren, toch wat makkelijker en aansprekender dan Engels voor mij.

Donderdag 4 oktober
Vannacht gewerkt met Gerrias en Adel. Geen idee wat ik uitgevoerd had, maar ik had gigantisch veel pijn in mijn arm, zelfs dubbele hoeveelheid medicatie nodig gehad dan normaal en nog werkte het niet optimaal. Halverwege de 1e ronde kwam Georgette van de andere afdeling naar ons toegesneld met de vraag waar Adam was. Geen idee natuurlijk, zal wel ergens in het ziekenhuis ronddwalen. Ze wilde dat wij mee gingen zoeken. Nou, Adel kon wel, maar Gerrias en ik zaten midden in de ronde, dus wij gaan echt eerst onze patiënten helpen voordat we naar Adam gaan zoeken. Aan het eind van de ronde hadden ze hem nog niet gevonden. Ik wilde hem wel bellen, maar nee, ze ging de planner bellen. En daar kwam Issam, midden in de nacht uit z’n bed naar beneden. Hij ging natuurlijk gewoon bellen zoals ik had voorgesteld en in 2 minuten was Adam gevonden. Bleek dat hij gewoon had gezegd waar hij was maar dat Georgette dat voor het gemak was vergeten. Voor de 2e ronde besloot Gerrias maar even mijn schouder te masseren en zowaar, dat werkte voor een uurtje, precies genoeg voor de ronde, dus ik was heel erg blij met hem.
Het was een hele makkelijke dienst waar we erg veel lol hebben gemaakt.
Nadat ik uitgeslapen was ben ik uit eten geweest met, jullie geloven het niet, Nicola! Haha, we zijn nooit samen hoor… het lijkt maar zo. Daarna hebben we nog een filmpje gekeken voordat ik weer moest werken.

Vrijdag 5 oktober
Vannacht een dienst met Gerrias en Sofia. Het zou een makkelijke dienst worden, want alle patiënten waren goed. (Er was na Avraham en Nadezda ook al iemand overleden deze week, Fairouz, die er nog maar een paar dagen was). Het was inderdaad heel makkelijk en relax tot de laatste ronde. We waren bijna klaar en ik ging de laatste urinezakken legen tot ik bij Seraphine kwam. Geen urine. Het kan zijn dat er een knik in de katheter zit dus ik wilde haar in een andere positie leggen. Toen ik wilde beginnen begon ik een idee te krijgen dat er iets niet klopte. Ze reageerde niet op mijn stem, voelde koud aan en ja, geen ademhaling en hartslag te vinden. Ze bleek dus overleden te zijn zonder dat we het doorhadden gehad. Ik had haar om 3 uur nog gecheckt en toen was alles goed. Eigenlijk was ik deze keer best wel meer geschokt dan bij de andere patiënten. Bij de andere patiënten zagen we dat het elk moment kon gebeuren, maar nu niet. En ja, het was ook voor mij de eerste keer hier dat ik iemand gevonden heb, dus dat maakt toch wel indruk. Het kostte ook wel wat tijd om in slaap te komen vanmorgen, maar ik heb uiteindelijk goed geslapen.
Vanavond heb ik met Nicola samen gegeten (wel bij het ziekenhuis hoor) en ik kreeg toch een maagpijn daarna. Verschrikkelijk beroerd, en ik was daarvoor ook al helemaal niet lekker. Ik dacht dat het door de pijnmedicatie kwam aangezien ik die de laatste dagen vrij veel heb ingenomen, dus nu de bijwerkingen. Gelukkig zag Gerrias het en die heeft wat medicatie geregeld voor mij (hij is bij ons zorggever, maar in een ander ziekenhuis verpleegkundige). Daarna ben ik met Nicola nog een tijdje gaan zitten en een filmpje gaan kijken.

Zaterdag 6 oktober
Vannacht gingen die medicijnen werken, dus het was echt een drama. Vanaf 3 tot 7 uur bijna niet in bed geweest, maar daarna ging het iets beter. Gelukkig was ik vrij vannacht dus had ik tijd om beroerd te zijn. Langzamerhand voelde ik mij ietsjes opknappen en was ik er zeker van dat ik vannacht gewoon kan werken.
Ook kreeg ik te horen dat vanmiddag Fakhrieh overleden is. Weer een patiënt minder. Het zijn zoveel sterfgevallen de laatste 2 weken!

Zondag 7 oktober.
Nachtdienst met Adam en Sofia, wat een drama deze keer. Ik heb nog nooit zo’n vreselijke dienst gehad. Sofia zit de laatste dagen al niet zo lekker in haar vel en ook vandaag was het weer bal toen ze aankwam. Zijn er daarnaast nog wat dingen met haar waar ik niet over kan en mag schrijven, maar uiteindelijk zijn Adam en ik de volle 8 uur bezig geweest met of de patiënten, of met Sofia. Aan het eind liep dit dus mis en kregen wij beide een enorme scheldkanonnade over ons heen. We hadden precies hetzelfde gewerkt als altijd, maar nu vertelde ze dat we het heel slecht hadden gedaan, ze had geen aandacht gehad van ons, ik was een grote leugenaar en de slechtste vrijwilliger ooit (aan het begin van de dienst had ze iedereen verteld dat ik de beste was, dus dat is al een bijzonderheid op zich) en zo ging ze maar door tegen ons. Adam en ik stonden al op ontploffen, we waren zo vreselijk boos al voordat ze begon, en het kostte ons erg veel moeite om niet terug te gaan schelden. Gelukkig konden we ons inhouden waardoor ze maar op de planner ging schelden en op een andere werker die net aankwam. Jullie kunnen je vast voorstellen hoe de dagdienst gekeken heeft bij binnenkomst, een nachtverpleegkundige die scheld en huilt en 2 werkers die vreselijk boos zijn en moeite doen om niet te gaan schelden maar netjes te blijven.
Tot mijn verbazing heb ik goed geslapen, en toen ik wakker werd kon ik al wat beter relativeren, al was ik nog steeds boos, beledigd en verdrietig om alle leugens die ze over mij aan het rondstrooien was. Ook was ik tamelijk nerveus, want voor vannacht staan we op de planning met exact hetzelfde team.
Na het avondeten nog even naar boven om de planning te bekijken en tot mijn grote opluchting was Sofia ziekgemeld en kregen we Adel. Niet fijn voor Sofia, maar voor mij en Adam een enorme geruststelling.

Maandag 8 oktober
Wow, wat een relaxe nacht was dit, zeker in vergelijking met de vorige nacht. Adam en ik hebben eerst een tijd gepraat over afgelopen nacht. Ook heeft hij verteld wat Sofia hem later nog heeft gestuurd over hem en mij en wat hij heeft besproken met de planner. Het lijkt erop dat iedereen mij en Adam gelooft, en tot nu toe doet iedereen precies hetzelfde naar ons toe, dus met een beetje geluk wordt de schuld gelegd bij de veroorzaker van de problemen. Daarna heb ik Adam naar bed gestuurd, hij heeft namelijk 2 banen en heeft de laatste 2 dagen nauwelijks tijd gehad om te slapen. Voor de rondes zou ik hem even wakker maken, verder red ik het wel alleen met mijn patiënten.
Vandaag bijna geen bellen, de bedden en patiënten waren keurig achtergelaten door de avonddienst en we waren er zo snel doorheen elke keer. We hebben gewoon een recordtijd neergezet met normaal werken!
Vanmiddag maar tot 2 uur geslapen aangezien ik vannacht vrij ben en dus ’s nachts wil slapen. Met Camille ben ik de stad ingeweest en hebben we ijs en pannenkoek gegeten. (Ja mensen, ik weet het, ik snoep te veel en heb Nicola ingeruild, maar het was lekker en gezellig).
Vanavond was ik weer met Nicola en hebben we een hoop lol gemaakt samen.
Ook kreeg ik te horen dat vanmiddag Tsilah is overleden. Onze oudste patiënt van 104 jaar oud. Een lief mensje wat helaas alleen maar Russisch sprak. Ik weet nu wel dat Pietsj (of zoiets) drinken betekent.

Dinsdag 9 oktober
Vrij geweest vannacht en ook nog eens goed geslapen! Dat mag in de krant. ’s Morgens ben ik naar de oude stad geweest en heb daar heerlijk anderhalf uur rondgedwaald. Ik weet nog steeds niet hoe het daar nu in elkaar zit, maar ik kwam weer op plaatsen die ik nog niet gezien had.
Vanmiddag dacht ik de algemene kast met boeken, handdoeken en andere algemene troep eens uit te mesten en schoon te maken. Moet lukken in een uurtje dacht ik. Hmm, voortaan kan ik beter wat anders denken, want ik ben ongeveer 6 uur bezig geweest. Het resultaat mag er wel zijn hoor, ik denk nu steeds dat ik in het verkeerde appartement aanwezig ben. Voor morgennacht stond ik met Waseem en Sofia op de planning, maar Sofia heeft weer afgemeld, dus nu staat Ahmed in haar plaats. Voelt toch iets fijner nog voor mij.
Rond 18.30 is Clémence aangekomen, een nieuwe kamergenoot voor mij en Madeleine. Die moet zich ook het apezuur geschrokken zijn aangezien ik letterlijk alles overhoop had getrokken en de grootste bende ooit had gemaakt. Gelukkig zag ze dat het na een paar uurtjes wel netjes was.

Woensdag 10 oktober
Vannacht kon ik niet slapen tot een uur of 3, dus toen ik wakker schrok was het al kwart voor 12. Dan maar ontbijt overslaan en meteen naar de lunch, waarom niet.
Na de lunch ben ik met Nicola de Jaffastraat weer ingegaan en we bleken nog plaats te hebben voor een Belgische wafel met alles erop en eraan. Eerlijk gezegd, ik zat flink vol daarna! We moesten op tijd weer terug want Nicola heeft avonddienst. Ik mag nog relaxen, want ik werk vannacht pas weer.
Eenmaal thuis heb ik nog wat wasjes gedraaid, je vind bij het kasten opruimen echt veel kleding van vorige vrijwilligers! Als het droog is kan iedereen uitzoeken of er nog wat leuks tussen zit en daarna gaan ze naar Muriël die gaat kijken of er geschikte dingen voor patiënten bij zijn.
Nou mensen, bijna tijd voor het avondeten hier. Daarna nog een poging tot een paar uurtjes slapen doen en dan weer de nachtdiensten in. Ik hoorde dat er weer 2 patiënten op sterven liggen, dus we zullen zien of dat in onze dienst gebeurd, of vanmiddag, of later, maar er is dus de kans op een drukke dienst.

Iedereen bedankt voor alle berichtjes enz. Ik blijf ervan genieten.

En oja, voordat ik heel veel vragen krijg, oma is gisteravond weer thuisgekomen uit het ziekenhuis en het gaat goed met haar! Helaas kon ik niet op visite maar dankzij mijn moeder hebben we wel een keer kunnen videobellen via Whatsapp.

En wat ook nog heel belangrijk is: Morgen komt Esther eindelijk weer terug! Meer dan 2 weken heb ik haar moeten missen, maar wat een leuke foto’s kreeg ik ook van haar met haar 1e 2 tantezeggertjes! Het was je gegund hoor Es, wij gaan snel samen vakantie plannen hier in het land!

En tja, een klein geheimpje, deze week voor het eerst miste ik mijn familie en vrienden. Misschien mede door het feit dat Esther er niet was, oma in het ziekenhuis, mijn beroerde dienst deze week en het besef dat als ik niet had verlengd ik al 2 weken thuis was geweest. Maar ondanks dat alles geniet ik nog steeds met volle teugen hier.

En oja, ze hebben de ziekenhuistuin opgeknapt. We hebben nu kunstgras (eindelijk wat groens in de tuin) met 3 gloednieuwe, vaste tafels. Volgens mij krijgen we nog nieuwe stoelen of banken, maar wat is het mooi geworden!

Ik zal zoals gewoonlijk wel weer veel vergeten zijn, maar dat zij dan maar zo, ik kan tenslotte niet alles onthouden.

Tot de volgende keer maar weer!