Visite in de stad
Blijf op de hoogte en volg Marieke
27 September 2018 | Israel, Jeruzalem
Het spijt me verschrikkelijk dat jullie wat langer moesten wachten op de blog, maar ik heb het soms gewoon druk! En de momenten dat ik tijd heb ben ik dan ook echt aan het relaxen, maar nu heb ik eindelijk tijd en zin dus daar gaan we dan! Mijn eerste blog als 28 jarige, hopelijk kan ik nog steeds schrijven nu ik een jaartje ouder ben.
Vrijdag 14 september
Vannacht zat ik zoals gewoonlijk nog heerlijk in het nachtritme, en dus heb ik lekker wakker gelegen en vanmorgen geslapen. Ik heb mijn wekker maar wel om 11 uur gezet zodat ik niet zoals gewoonlijk de lunch mis. Aan het begin van de middag ben ik met Nicola nog even de stad in geweest om frozen yoghurt te eten, en daarna had ik een avonddienst op C met Julian en als verpleegkundige Dana. Het was een rustige dienst (mag ook wel eens op deze afdeling) en Julian werkt bijna altijd hier wat het voor mij wat relaxer maakte. En ja, ook hier zijn de patiënten al blij met mij en ze vonden het leuk om mij nu eens overdag te zien in plaats van ’s nachts. En dat is natuurlijk ook wel zo, met zoveel nachten mis je wel veel contacten met patiënten en collega’s. Ik merk nu wel dat ik als ik vrij ben wat meer in het ziekenhuis rondhang tussen de patiënten en collega’s.
Zaterdag 15 september.
Vandaag een paar uur in de tuin doorgebracht met Nicola. Ze is hier nog maar 1 week, maar het klikt zo goed tussen ons dat het soms lijkt alsof we aan elkaar vastgeplakt zitten. Ik heb het idee dat het de collega’s ook opvalt dat wij veel samen zijn, maar ach, wat maakt het uit. We hebben het gezellig samen dus dan ik het prima. Ze heeft 1 van de collega’s achter haar aan, en aangezien die eerst achter mij aanzat wil ze dus erg graag informatie hebben over wie het precies is enzo. Voor mij is het wel makkelijk dat hij een nieuw doelwit heeft, heb ik weer even rust! Haha, grapje hoor, ik kan het best met die collega vinden, alleen een relatie lijkt me geen strak plan dus helemaal goed als hij dat eindelijk accepteert.
Zondag 16 september
Vannacht een nachtdienst gehad met Adam en Sophia op BC. Wat een drama was dat zeg! Aan het begin van de dienst leg ik in alle bedden al luiers neer zodat we niet steeds hoeven te halen, en vond ik onze oudste patiënt van 104 half in bed, half hangend uit bed. Wat keek ze zielig, en volgens mij zat ook haar arm wat klem tussen haar lichaam en het bedhek. Ik heb haar snel in bed teruggeduwd en een kussen onder haar schouder als ondersteuning voor de 1e minuten en ben toen snel Adam gaan halen om haar fatsoenlijk in bed te leggen. Heel opgelucht kwam er “Spasiba” (Russisch voor dankjewel) uit haar mond. En ja, ik kan het nog begrijpen ook dat ze opgelucht was.
Ik weet niet wat de collega’s van de avonddienst op beide afdelingen hadden uitgevoerd, maar de eerste ronde was meer dan 2 uur en erg chaotisch! Bij het 2e bed wat een chaos was (lees: patiënt verkeerde houding, underpads op de verkeerde plek, lakens om positie te veranderen schots en scheef en veel mensen erg nat, waarschijnlijk niet of veel te vroeg verschoond) zei Adam: It’s a zoo! (Het lijkt wel een dierentuin!). Nou mensen, bij elk chaotische bed vertelden we dat het een dierentuin was, en op 2 of 3 bedden na waren beide afdelingen een volledige dierentuin. Na 2 uur flink aanpoten met de nodige dingen tussendoor waarvoor de verpleegkundige ons kwam halen (patiënten die overgeven, dus even hele bed verschonen enz.) konden we eindelijk bijkomen. Even later hoorde ik een patiënt opeens erg luid kletsen en een gekraak van het bed. Toch maar even kijken en ja hoor, mw. was bezig om over de reling van het bed te klimmen! Nu kan ze helemaal niet lopen dus dat is dan beslist geen goed idee om te doen. Ik was net op tijd om haar terug in bed te duwen. 10 seconden later en ze was waarschijnlijk op de grond gevallen. Ik Adam maar weer gehaald om haar normaal in bed te krijgen en de verpleegkundige gewaarschuwd. Sophia heeft maar snel iets kalmerends gegeven voordat ze weer zulke capriolen ging uithalen.
Aan het einde van de dienst waren we alle drie helemaal afgedraaid. Sophia heeft in alle jaren dat ze hier werkt zelden zo’n chaos meegemaakt en was reuzeblij dat ze ons vannacht had en geen anderen. De meeste zouden waarschijnlijk het niet gered hebben om orde te scheppen in de chaos zie ze. Nu gok ik dat dat anderen wel gelukt was, misschien sommige met wat meer tijd, maar goed, als Sophia tevreden is moet je blij zijn weet ik ondertussen, ze is tenslotte de meest kritische verpleegkundige die we hebben. Als dank kreeg ik alle theezakjes mee die we niet gebruikt hadden, want dan hoefde ik niet die saaie zwarte ziekenhuisthee in mijn appartement te drinken.
Na vele uren slapen ben ik in de middag naar Esther gegaan en hebben we een preek van student Dekker in Den Haag meegeluisterd. Daarna Hugo nog even uitgelaten en de rest van de avond relaxen met de thee die ik van Sophia had gekregen.
Maandag 17 september
Vandaag een dagje bij Esther. Natuurlijk kon ik vannacht weer niet slapen en heb ik dat vanmorgen weer gedaan, maar ik was wakker voordat Esther uit haar werk kwam. Hugo was ook maar gaan slapen toen ik lag te slapen, blijkbaar was hij ook moe. ’s Avonds heb ik gekookt voor ons samen en rond een uur of 10 heeft Esther me weer bij het ziekenhuis afgezet voor mijn avonddienst.
Dinsdag 18 september.
In de nachtdienst zou ik officieel op A werken met Georgette en op BC zou Sophia zijn met Hanna en Hanna (de 2 jongens, we hebben ook 2 meiden nu die Hanna heten, welkom in de verwarring met 4 Hanna’s, 1 Anna en een Johanna). Nu had ik al last van mijn arm en Georgette schijnt niet 1 van de sterkste werkpartners te zijn, dus stelde ze zelf al voor dat ik misschien zou ruilen met de nieuwe Hanna. Zij zou hem dan inwerken in de nachtdienst en ik zou dan met de andere Hanna en Sophia op BC gaan werken omdat die Hanna veel sterker is en al precies weet wat ik wel en niet kan doen als ik veel pijn heb. Probleem is dat we toestemming van Issam nodig hebben om te ruilen en dat die al lekker lag te slapen (Adam had even voor ons gekeken). Nadat ik 2 patiënten met Georgette had geholpen in het 1e half uur omdat die belden had ik al snel door dat wij geen goede werkcombinatie zijn. Ze heeft een andere manier van mensen verplaatsen in bed die mij extra pijn geeft en is inderdaad niet sterk waardoor ik bijna alles alleen doe. Ook ging ze mij helemaal vertellen hoe je met patiënten om moest gaan, terwijl ik hier toch echt al 6 maanden werk. Georgette besloot dat ik dan aan Sophia toestemming moest vragen om te ruilen, en als die het goed vond zou ik ruilen met Hanna, zij zou het dan morgen met Issam regelen. Prima, ik was heel snel bij Sophia, die allang blij was dat de nieuweling naar de andere afdeling kon, en de andere Hanna met wie ik nu ging samenwerken was ook blij, want de nieuwe Hanna bleek nog niet eens te weten hoe een luier te verschonen, dus zijn geduld was al bijna tot het nulpunt gezakt. Was weer een wat drukkere dienst, dus achteraf was het maar goed dat we geruild hadden. Iedereen was nu blij met de partners en Sophia heeft de planner verteld dat hij mij beter nooit meer met Georgette moest samen zetten maar altijd bij haar. Aan het einde van de dienst kreeg ik weer thee mee en diepte ze ook nog Russische snoepjes uit haar tas op voor mij.
Blijkbaar was ik erg moe, want ik werd wakker om 18.10!! Ik baalde als een stekker dat het al zo laat was, maar blijkbaar had ik het nodig. Ik ben de hele avond in het ziekenhuis geweest waar het uitermate gezellig was. Yom Kippur was begonnen met zonsondergang en dan zijn auto’s verboden. Al het personeel bleef dus slapen in en om het ziekenhuis, dus dan maak je er maar het beste van op het balkon. Ik moest toch wakker blijven voor mijn nachtdienst, dus dan gezellig erbij zitten en heerlijk genieten.
Woensdag 19 september
Vannacht een nachtdienst met Sophia en Gerrias op BC. Sophia heeft liever Gerrias niet (wel als persoon, maar niet voor het werk), maar aangezien ze de meeste collega’s liever niet voor het werk heeft zal ze het ermee moeten doen! Ik ben juist erg blij met Gerrias, dus daarin verschillen we van mening. Ik probeer haar nu om te praten want ja, de collega’s weten dat ook en ik merk dat verschillende collega’s zich er niet fijn bij voelen dat ze afgewezen worden op het werk, en ik snap er ook helemaal niks van dat ze veel goede collega’s niet goed genoeg vind maar mij wel. Gerrias heeft mij gevraagd om de leiding te nemen aangezien ik weet wat Sophia wil, zodat hij niet op zijn kop krijgt. Het gaat om kleine details, maar hopelijk onthoud hij die minidingen snel en wordt hij dan ook meer gewaardeerd door Sophia, want dat verdiend hij echt wel! Halverwege de 1e ronde stond ons een ‘leuke’ verrassing te wachten. Een vrouw had diarree weten uit te smeren door haar hele bed en over haar hele lichaam. Ook had ze de sondevoeding geopend en dat lag dus half in bed en half op de vloer. We waren zo niet blij! We hebben eerst wel een minuut staan kijken naar haar en naar elkaar om toen maar eens te gaan verzinnen hoe we dit toch gingen oplossen. Het kostte 15 tot 20 minuten, maar dan heb je ook wat hoor, ze was schoon!! De rest van de nacht ging perfect en Sophia was in de wolken. Voortaan mag Gerrias hier werken, maar alleen als ik zijn partner ben. Nog niet helemaal wat we willen, maar het is een begin.
Oja, Sophia was ook al de laatste 4 uur van de avonddienst aan het werk en had op mij gewacht met het zetten van 2 naalden die subcutaan moesten worden geplaatst. Ze heeft er 1 voorgedaan en de andere mocht ik doen!! Mijn eerste subcutane naald in een echt mens. En het ging goed!!!
Tot 2 uur heb ik lekker geslapen en daarna ben ik weer naar het ziekenhuis gewandeld. Omdat er geen auto’s reden hebben we met een groepje foto’s op straat gemaakt. De rest van de dag ben ik met Nicola geweest.
Donderdag 20 september
Vandaag erg moe, want Marieke kon weer eens niet slapen. Het lijkt een gewoonte te worden deze maand om wakker te zijn ’s nachts, ook al ben ik vrij. Vanmiddag ben ik met Nicola naar de Holy Sepulchre geweest en hebben we wat gegeten in de oude stad. Het was weer erg gezellig samen.
Vrijdag 21 september.
Ook vannacht niet geslapen, maar dat komt omdat ik nachtdienst had. Weer op BC en weer met Sophia en Gerrias. Het was een heerlijke relaxe dienst en Sophia was erg tevreden.
Na mij schoonheidsslaapje dacht ik wat uurtjes te lezen op het ziekenhuisbalkon. Nu, dat kon ik wel op mijn buik schrijven! Een vrouwtje van afdeling A die alleen maar Russisch en Jiddisch spreekt zag me, kwam met de rolstoel bij me zitten en begon aan een onverstaanbaar relaas van zeker een uur. Een enkele keer kon ik iets verstaan. Het kwam erop neer dat ze me erg gemist had en dat ik maar moest zorgen dat ik snel weer bij haar kwam werken, want alleen maar nieuwe mensen is een ramp. Verder vertelde ze haar belevenissen van de laatste tijd en ik heb netjes ja en nee geknikt hoewel ik er niets van begreep. Gelukkig zie je aan haar lichaamshouding wat ze verwacht aan opmerkingen, dus zij denkt nu dat ik alles weet en ik laat haar maar in die waan. Ze is reuzeblij dat ik luisterde en weer helemaal vrolijk.
Er kwamen nog wat andere collega’s bij ons zitten en het mensje was apetrots dat ze in het middelpunt van de belangstelling stond. Iedereen moest gekust worden, maar ze had zo royaal lippenstift aangebracht dat de 1e slachtoffers flink moesten poetsen om de mooie afdrukken te verwijderen. Bedenk dat ze je altijd zoent op beide wangen en je voorhoofd, dus een aantal collega’s liepen rond met drie roze zoenafdrukken. Na 23 uur nog even met wat collega’s in de stad geweest, maar was om 23.45 alweer terug.
Zaterdag 22 september
Jaaa, eindelijk zijn er mensen die ik ken in de stad! Tante Lody met haar vriendin Annelies. Gisteren aangekomen en nu vanmorgen even de stad in met z’n drieën. Heerlijk rondgelopen in de oude stad, naar de graftuin geweest en wat gegeten bij de Damascusgate. Ook het ziekenhuis hebben we bezichtigd. Net in het ziekenhuis werd ik gebeld door Esther. Zij mocht het goede nieuws vertellen dat bij Jan en Heleen de tweeling geboren was! Wat een verrassing! 2 jongens: Jan en Jaap. Geloof me, op dat moment baalde ik heel even dat ik langer blijf, nu duurt het nog 3 maanden voordat ik ze kan zien, anders had ik ze volgende week al kunnen zien. Maar ja, ik krijg gelukkig foto’s doorgestuurd dus kan er op afstand ook van meegenieten.
Hierna had ik een avonddienst, jaja, geen nacht deze keer, en ook nog op A met Wasseem, Issa en Farida. Farida is hier nog maar 2 weken maar wat werkt zij al goed zeg! En mijn patiënten, het was gewoon een feestje om te werken, zo blij waren ze dat ik er weer was! Sommige bedachten dat ik dan vandaag wel hun privéhulp kon zijn, dus dat moest ik wel snel even veranderen in de beeldvorming, ik heb namelijk 25 patiënten die aandacht willen. Een paar wilden dolgraag door mij in bed gelegd worden en dat kon natuurlijk wel geregeld worden, dus een paar mensen gingen met een stralende lach naar bed en ik ging na de dienst ook met een voldaan gevoel naar bed.
Zondag 23 september
Vandaag een vrije dag. Vanmorgen heb ik de preek met Lisse meegeluisterd. Daarna ben ik met mijn visite naar Esther gegaan waar we een bakkie hebben gedaan. Aangezien Esther morgen naar Nederland vertrekt kreeg ik mijn cadeau, een prachtige leren rugzak uit Jeruzalem! Ik ben er blij mee Es!! Hartelijk bedankt! Op de terugweg zijn we via Getsemané naar beneden gelopen en zo naar de stad. Een prachtige wandeling waar een taxichauffeur steeds achter mij aankwam. Wij werden uitgenodigd in zijn huis om een bakkie te komen doen en hij zou dan ook echte olijfolie hebben voor mij. Hij zat overduidelijk achter mij aan en dat leek mij een slecht plan dus we hebben het keurig afgeslagen. Elke keer als we een paar honderd meter lager op de berg kwamen was hij er weer. Uiteindelijk heb ik zijn visitekaartje gekregen en moest ik beloven om het zeker nog eens te bellen. Nou, hij kan het op zijn buik schrijven, dat gaat dus echt niet gebeuren! Nadat we met z’n 3en gegeten hadden liep ik naar huis en sprak een Jood mij aan. Hij was verliefd op mij en wilde met mij trouwen, ook had hij snoepjes voor mij. Ik had die beste man werkelijk waar nog nooit gezien en heb het maar heel snel afgewimpeld. Pff, een Palestijn en een Jood, allebei onbekend en allebei achter mij aan op 1 dag is wel een beetje te veel van het goede.
Maandag 24 september
Vanmorgen heb ik eerst even de auto van Esther opgehaald aangezien ik die mag gebruiken zolang Esther in Nederland is. Met tante Lody en Annelies ben ik naar Bethlehem gegaan om daar te gaan kijken. Eerst zijn we in de geboortekerk geweest. Natuurlijk werd ik daar weer door iemand aangesproken die voor mij wel gratis tours kon verzorgen en kreeg ik weer een visitekaartje. Net buiten kwam er natuurlijk weer een taxichauffeur aan. Die vond dat ik de auto beter kon laten staan in Bethlehem en bij hem in de taxi kon stappen. Nou, dan heeft hij mooi pech, ik ben met de auto gekomen en zal de auto ook weer in Jeruzalem afleveren. Daarna hebben we in de winkelstraatjes rondgesnuffeld. In een winkeltje vond ik een prachtig kraamcadeautje voor de tweeling. Mijn familie kan het tenslotte mee terugnemen naar Nederland. In een ander winkeltje heb ik een prachtige omslagdoek gekocht met het mooie borduurwerk erop. Daar kregen we thee aangeboden dus hebben we heerlijk een bakkie gedaan. Na een maaltijd nog een lange, lange wandeling op zoek naar de muurschildering van de duif die nog op de foto moest gingen we weer op Jeruzalem aan.
Dinsdag 25 september
Vanmorgen zijn we eerst met ons 3en de oude stad ingegaan en kwamen we zowaar een man in een winkel tegen die Nederlands sprak. Hij bleek in Haarlem gewoond te hebben. We hebben een tijdje met de man gepraat en zijn toen naar een supermarkt gegaan om broodjes en kaas te kopen. Met de auto zijn we naar Kalya beach bij de Dode Zee gegaan en hebben we een paar uur heerlijk gezeten en gedobberd. Ook hebben we onze broodjes hier lekker opgegeten. 36 graden was het, wat waren we blij met de parasol! Bij aankomst in Jeruzalem rammelden we dus hebben we eerst wat gegeten i.p.v. eerst douchen. Bij thuiskomst heb ik meteen de wasmachine aangezet, zoveel zout en zand overal is ook niet echt goed natuurlijk voor je spullen.
Woensdag 26 september.
Vanmorgen zijn we met de tram vertrokken naar Yad Vashem, het holocaustmuseum in Jeruzalem. Heel indrukwekkend wat je hier allemaal ziet. Wat een leed is dat geweest, onvoorstelbaar gewoon. Helaas niet genoeg tijd om alles uitgebreid te zien, dus ik ga zeker terug op een vrije dag. We hebben nog even kort wat gewinkeld bij de Jaffagate en toen was het tijd om afscheid te nemen. Om 4 uur zouden tante Lody en Annelies met de taxi weer naar het vliegveld gaan. Wat is de tijd gevlogen! En wat waren het geweldige dagen!
Hierna heb ik een beetje rustig aan gedaan. Nog met Nicola een tijdje gepraat, ze was blij dat ik terug was want ze had me vreselijk gemist. Ook Gry was terug van vakantie, haar ouders waren een week in Israël dus ik had haar ook al een week niet gezien. Nicola wil binnenkort weer wat met mij gaan doen, dus het ziet er naar uit dat het de komende tijd druk zal blijven. Vanavond nog even een paar uurtjes in bed, want ik heb nog een nachtdienst te gaan en een beetje rusten zou wel eens handig kunnen zijn.
Donderdag 27 september
Happy birthday to me!!!! 28 jaar geworden vandaag! Mijn 28 jaar zijn gestart midden in de nachtdienst met Adam en Adel. Natuurlijk wisten de meeste niet eens dat ik jarig ben, maar rond half 1 appte Nicola met de vraag of ik soms jarig was. Dat had Adam door en die vond dat ik dat wel even had mogen vertellen. Het was een beetje druk de 1e 2 uurtjes, maar daarna hadden we een voorbeeldige nacht, al hadden we de 1e ronde wel wat twijfel over wat de avonddienst had uitgevoerd. In de morgen waren er toch wat collega’s tot de ontdekking gekomen dat ik jarig was dus werd ik van alle kanten gefeliciteerd voordat ik naar huis kon om te slapen.
Toen ik wakker werd zag ik dat mijn telefoon het best druk had gehad, gigantisch veel berichtjes! Op de tafel in de woonkamer stond nog een cadeau van Gry klaar, dus ondanks dat ik geslapen heb ben ik toch wel echt jarig hoor. Nou, kga straks maar weer eens in het ziekenhuis kijken en vannacht weer werken, wie weet kunnen we nog een beetje een feestje bouwen ondanks dat ik niets heb gepland.
Nou, jullie zullen hopelijk nu vast begrijpen dat ik geen tijd had om deze blog te schrijven, kben veel op stap geweest, maar wat heb ik genoten de afgelopen weken! Zo blij dat ik 2 dagen geleden niet naar huis ben gekomen!
Momenteel is het loofhuttenfeest en sinds gisteren begin ik er iets meer van te merken, maar nog niet genoeg om veel over te schrijven, alleen dat iedereen met palmtakken loopt en overal loofhutten staan.
Iedereen de hartelijke groeten en tot de volgende blog!
Groetjes,
Marieke
-
27 September 2018 - 13:57
Chris Steenwinkel:
Marieke, een heel goed, gezegend en gezond nieuw levensjaar.
Hoe goed dat te starten in Jeruzalem!
Jom tov verder en veel groeten
Chris Steenwinkel -
27 September 2018 - 14:16
Tante Riet:
Jarige Marieke
VAN HARTE GEFELICITEERD met je 28e verjaardag. Wel apart om het zo ver weg van huis te vieren. Je ouders zullen je best wel extra missen vandaag.
Maar het is fijn dat je het zo goed naar je zin hebt.
Een goed en gezond nieuw levensjaar toegewenst. En nog een fijne tijd. Belangrijk he om werk naar je zin te hebben. Dat geeft voldoening.
Met een lieve groet van tante Riet -
03 Oktober 2018 - 09:36
Georgette:
van harte gefeliciteerd met je verjaardag!Wat heb je een drukke tijd gehad, maar al met al wel gezellig denk ik zo! Leuk dat je verder van het land en zijn bewoners kan genieten! blijf er van genieten en hou die taxichauffeurs op een afstand !
groetjes Georgette -
04 Oktober 2018 - 06:36
Ops Imsnse:
Marieke we hopen dat het goed met je mag gaan. En dat je oma weer snel aan de beterende hand is.
Oma Esther is jarig geweest deze week en we hopen het zaterdag op de boerderij te vieren.
Hartelijke groet, Opa Imanse -
06 Oktober 2018 - 07:58
A. Imanse.:
hallo marieke. het is nu zaterdag 6 october, het feestje van onze verjaardag gaart niet door omdat ik gisteren plotseling naar het ziekenhuis moest ,ik kreeg namelijk erge pijn in mijn ingewanden de dokter kon het niet vinden dus doorgestuurd wat bleek, uitstulpingen aan de dikke darm die hevege pijn kunnen geven, medicijnen gehad dus hopen maar dat het gezegend mag worden. je oma is ook naar het ziekenhuis gebracht hoorde wij, we weten niet hoe het nu gaat, we horen het nog wel van daag van de een of ander. ik ga weer afsluiten hart. gr. van ons. doeiiiiiixx. esther komt weer snel naar jou toe bij leven en welzijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley