De zomer is begonnen!

Goedemiddag allemaal!

Zaterdag 12 mei
Vandaag was het me weer een dagje hoor. Vanmorgen was ik vrij en heb ik de keuken weer schoongemaakt en me verder rustig gehouden. Vanavond had ik weer dienst. Het begon al aan het begin, ik hoorde een geroep en geschreeuw uit een kamer komen en ging toch maar eens kijken. Dat bleek maar heel goed te zijn! Mw. had haar luier uitgetrokken en zat in de viezigheid aan het einde van haar bed. Ze was daarheen gekropen en had haar benen tussen het achterschot en het bedrek hangen. Zelf viel ze bijna over het achterschot uit bed. Ik was dus echt net op tijd. Ze snapte niet waarom ik haar in bed legde en schoon ging maken, ze bleef maar praten in het Frans tegen mij, dus ik verstond er echt niets van. Halverwege wilde er nog iemand verschoond worden, dus ik weer mee. Normaal wil ze niet, dus het was uniek dat ze het vroeg. Na heel veel geduldig wachten, want anders moet in haar volgorde en op haar tempo, was dan alles gelukt. Ze zat weer in haar stoel. Tot mijn verbazing gaf ze mij een applaus en vertelde ze dat wij een goed team waren samen. Tja, ik heb vooral staan wachten, maar goed, ze was tevreden met mij en daar gaat het om.

Zondag 13 mei
’s Morgens heb ik lekker gewerkt en was er niet heel veel bijzonders. Uit mijn werk ging ik naar Esther toe. Ik had wel gehoord dat het rumoerig was bij de Damascusgate, maar ja, ik moest daar de bus hebben, dus toch maar er heen en lopen aan de rustigste kant, voor zover je het rustig kon noemen. Ik probeerde aan de rand van de groep te blijven, maar dat was vrijwel onmogelijk en toen gebeurde het, de situatie escaleerde en de politie greep in. Gelukkig gebruikten ze geen wapens en kwam ik er zonder kleerscheuren vanaf. Ik was alleen vreselijk geschrokken. Snel met de bus naar Esther toe. Op de berg was het heerlijk rustig en aangezien ik een paar dagen vrij was besloot ik maar te blijven zodat ik geen last had van de demonstraties beneden. De demonstraties waren vanwege wat speciale dagen voor de Joden en de Palestijnen, dus daarna was het weer rustig, gelukkig is het geen standaard iets wat elke dag of week is.
’s Avonds met Esther naar een oud-collega geweest. Heel gezellig gehad. Esther had ook nog 2 Nederlandse gasten dus ik kon weer heerlijk Nederlands praten.

Maandag 14 mei
’s Morgens vertrokken Esthers gasten dus moesten we afscheid nemen. Daarna zijn we weer naar de Mount Scopus gegaan. Het was nog niet zo heel warm en we konden heerlijk lopen. Geen gekkigheid meegemaakt. Ik heb weer heerlijk een les van mijn studie gedaan terwijl Esther aan het werk was. Natuurlijk hebben we onze lunch daar ook gegeten, en mijn favoriet is toch wel dubbel broodje met zalm, soort smeerkaas, rucola, rode ui en nog wat.

Dinsdag 15 mei
Vandaag heb ik heerlijk gerelaxt in Esthers huis. Esther had een aantal afspraken in de stad dus ik bleef boven. Natuurlijk kan ik niet alleen maar niksen, dus heb ik een keukenkast schoongemaakt en een wasje gedraaid en opgehangen. Ook de vaat was weer heerlijk schoon, dus Esther hoefde niet veel meer te doen toen ze thuiskwam. Om 5 uur ben ik ook nog naar de stad gekomen om nog even met Esther te shoppen. Het is mij eindelijk gelukt om nieuwe en goede sandalen te vinden. Van de oude begon mijn zool los te komen na 2 jaar intensief gebruik. Ook hebben we stof gekocht voor een hondenkussen. ’s Avonds kwam Orit nog op visite met haar dochtertje. Ik merk nu wel dat mijn Engels echt stukken beter is, want de communicatie verliep best goed. Nadat we Orit hebben thuisgebracht ging Esther aan het naaien en zowaar, wat ging ze hard met het kussen. Prachtig is het geworden!!

Woensdag 16 mei
Vanmorgen was het dan zover. Ik moest echt naar huis toe want ’s middags moest ik werken. Heerlijke vrije dagen gehad en genoten bij Esther, maar mijn 2 vrije dagen waren echt weer om. Het was weer heerlijk normaal in de stad, weer hetzelfde als normaal en ik voelde me gewoon weer veilig, ook op de plek waar ik zondag zo geschrokken was. Heerlijk om de stad weer rustig te zien. Mijn avonddienst was weer heerlijk, het was fijn om weer aan het werkt te zijn. Ik werkte met Lotta die regelmatig met de taal in de bonen was. Omdat Nederlands een beetje op het Duits lijkt en ik dat ook wel een beetje versta begon ze regelmatig in rap Duits te praten zodat er geen touw meer aan vast te knopen was. Elke keer moest ze schakelen naar Engels terwijl ze bij de anderen wel automatisch Engels sprak. Uiteindelijk werkte het danig op onze lachspieren.

Donderdag 17 mei
Weer heerlijk uitgeslapen en niet teveel gedaan. Misschien word ik lui, maar de temperaturen zijn ook flink gestegen de laatste dagen.
’s Avonds een dienst met de zingende Linus en Louis. Heerlijk team om mee te werken, we voelen elkaar precies aan en alles verloopt heel soepeltjes. Linus ging voor de gein in de eetzaal dirigeren en tot onze verbazing begon iemand Halleluja te zingen. We wisten niet eens dat hij kon zingen en keken zeer verbaast. Iedereen moest lachen en hij voelde zich echt het middelpunt. Het vrouwtje wat zaterdag bijna uit bed was gevallen was weer heel onrustig aan het roepen en praten. Ze is dement dus werkelijkheid en fantasie zijn beslist niet te onderscheiden voor haar. Ook heden en verleden kan flink door de war zijn. Gelukkig spreekt Louis Frans en hadden we een tolk. Hij ging even met haar praten. Na wat luisteren wisten we het probleem. Ze wilde weten wanneer de heilige maagd Maria toch eindelijk terugkwam. Ze is vroeger een non geweest dus de katholieke dingen zijn nog heel belangrijk voor haar. Helaas konden we daar geen antwoord op geven wat ze niet kon begrijpen. Ze heeft de hele dienst nog om Maria gevraagd.

Vrijdag 18 mei
Na een kort nachtje stond ik om kwart over 6 op voor mijn ochtenddienst. Vandaag een dagje op oncologie. Het wilde niet echt lekker gaan voor mij. Chaos overal en vreselijk slechte communicatie, maar goed, ook dat went op den duur. Het lijkt normaal voor die afdeling om geen optimale communicatie te hebben. Ik hielp een heel klein lief vrouwtje met douchen. Ze komt bij mij net wat boven mijn middel, en aangezien ik al niet heel lang ben is het wel voor te stellen hoe klein zij is. En dan ook nog zo krom als een hoepeltje. Na het douchen moest ze natuurlijk weer in bed, maar ook als het bed op zijn laagst staat is het nog te hoog voor haar. Toch wil ze zelf erin klauteren elke keer. Na veel gesjor weet ze haar rechterknie op het bed te werken. Daarna is het de bedoeling dat je haar omhoog gaat duwen met je ene hand en met je andere hand haar andere been in bed ziet te werken. Na wat getrek en geduw zit ze dan eindelijk op haar knietjes in bed, kruipt ze naar haar plekje toe en keert zich dan met veel moeite om. Eindelijk zit ze dan weer in bed, met haar altijd stralende lach en pretoogjes. Snel werden er een stapel biscuitjes in mijn zak geduwd en klaar was het douchen. Na een uurtje kwam ik haar weer uit bed halen om haar dagelijkste wandelingetje over de afdeling te maken. Iemand was op de piano aan het spelen tijdens onze wandeling. Het bleek Linus te zijn, die toen het mij zag het niet kon laten om mij weer lastig te vallen met het Wilhelmus. Vrolijk speelde hij het en zong het 1e couplet ook nog mee. Het hele ziekenhuis kent over een paar weken ons volkslied denk ik.
Tijdens het avondeten appte Jacky of ik met haar wilde wandelen. Gezellig zijn we samen naar de Damascusgate gegaan. Op een bankje raakte we aan de klets. Ze blijkt net als mij geen broers en zussen te hebben, waardoor we heerlijk konden praten over dingen die anderen vaak toch niet begrijpen. Voor we het wisten was het 10 uur. We moesten nodig terug, want ik moest slapen voor mijn dagdienst en Jacky moest om 11 uur starten met de nachtdienst. Het was een ontzettend gezellige en nog warme avond.

Zaterdag 19 mei
Vanmorgen weer op mijn oude en vertrouwde afdeling. Het begon alweer lekker. We moesten wat mensen douchen en ik had iemand op de douchestoel in de badkamer gereden om te douchen. Eerst even het water op temperatuur krijgen. Het duurde maar en het duurde maar, maar het bleef koud. Ik meneer maar ingepakt in handdoeken en hup, over de gang naar een andere badkamer. Tot mijn verbazing ook alleen maar koud water. Toen maar eens naar mijn collega’s. Bleek het hele ziekenhuis geen warm water te hebben. Dat werden dus geen douches vandaag. Gelukkig hebben we speciale apparaten in de huiskamer die ijskoud en kokend water kunnen geven. Die werkten nog wel gelukkig, dus liepen we de hele ochtend met de waskommen naar de huiskamer om warm water te halen zodat we de mensen niet met koud water hoefde te wassen. Onze technische dienst heeft de hele ochtend op ladders gestaan om alles in het dak te controleren, maar aan het einde van de dienst hadden we weer warm water!
Gerrias maakt normaal zijn heerlijke thee, maar vandaag was het Arabische koffie. Nu lust ik beslist geen koffie, maar hij vond dat ik het echt moest proeven. Uiteindelijk een deal gesloten, ik zou het proeven, maar als ik het vies vond ging hij thee maken voor mij. Na een kwartier stond er thee voor mijn neus hoor, want die koffie was echt zo vreselijk vies! Verder was het een heerlijk rustige dienst, dus een heerlijk dagje.
Na mijn werk nog even naar Esther om weer een nachtje te slapen.

Het weer is deze week wel radicaal veranderd. Maandag was het nog redelijk fris, dinsdag schoot de temperatuur omhoog en sinds woensdag zitten we boven de 30 graden. Vandaag (zaterdag) 35 graden volgens mijn telefoon. De laagste temperatuur de komende 10 dagen is 28 graden. De zomer is hier nu dus echt begonnen, en het is, ook in het ziekenhuis, flink te merken! ’s Nachts koelt het af tot een graad of 23, dus als ik ’s morgens ga werken om 7 uur is het al warm.

Allemaal een hartelijke groet vanaf de Olijfberg.