Clowns, Dode Zee, werken enz.

Hallo allemaal!

Eerst even dit, er zijn mensen die de letters wat klein vinden. Hiernaast staat een landkaartje met daarboven aA. Voor grotere letters duw je op de Hoofdletter A. Hoe vaker je erop duwt, hoe groter de letters worden. Hopelijk is het probleem nu opgelost.

Dinsdag 24 april
Vanmorgen lekker gewerkt. Niet veel bijzonders te melden deze dag eigenlijk. Het ging gewoon zoals het hoorde. Uit mijn werk weer naar Esther gegaan. Zij mocht ’s avonds voor het CGO vertellen over haar werk en had gevraagd of ik het leuk vond om mee te gaan. Eerst hebben we heerlijk wat gezeten en gedronken. Esther heeft lekker gekookt en daarna was het tijd om te gaan. Het was in een hotel in Jerusalem, maar ja, een parkeerplek vinden is dan nog een hele tour! Uiteindelijk maar een parkeerplaats opgereden en ja hoor, we hadden een plekje. Corjan (van een paar zondagen geleden) kwam ook. We kwamen binnen bij de groep en tot onze verbazing zagen we een bekende, mw. Pruissers. We hebben allebei op het kinderkoor gezeten toen zij dirigente was en op de Driestar in Leiden heb ik 2 jaar Frans van haar gehad en was ze 1 jaar mijn mentrix. Veel tijd om te praten was er niet, want nadat wij 3 ons hadden voorgesteld mocht Esther starten met haar verhaal. En ja mensen, dat kan ze wel! Ik heb toch weer dingen gehoord die ik nog niet wist. Het werd goed geluisterd en regelmatig werden er vragen gesteld. Na afloop toch nog kunnen praten met mw. Pruissers. Esther, Corjan en ik hebben nog even in de stad wat gedronken voordat we naar huis teruggingen. Ik kon met Esther mee, aangezien ik bij haar zou slapen.

Woensdag 25 april
We zijn de dag begonnen met heerlijk uitslapen en daarna een lekker ontbijtje. Bij het ontbijt gebeurde het hoor, op de mat een hele grote, dikke spin. Esther gooide de mat naar buiten, maar helaas vond de spin het erg gezellig en rende deze met volle vaart naar binnen. In een reflex smeet Esther haar schoen erop en stonden we al op de bank om af te wachten of hij echt wel dood was. Natuurlijk kwam er niets onder die schoen vandaan, dus we moesten op onderzoek uit. Met een lange stok heb ik de schoen opgetild en daar was een grote, platte spin. Geen geren meer gelukkig. Snel maar naar buiten gebracht in de bosjes. Na dit, voor ons spannende avontuur, zijn we gaan poetsen. Heerlijk wat schoongemaakt in huis. ’s Middags met onze computers naar een cafétje gegaan op de berg Scopus. Esther om te werken en ik om te studeren. Onder het werken daar gegeten. Opeens flinke herrie, het goot van de regen en het hagelde enorm. Heel erg donker was het. Vlak na een bui zijn we vertrokken om weer naar Esthers huis te lopen, en we hebben het droog gered! De bui kwam snel achter ons aan, maar wij waren snel genoeg gelukkig. ’s Avonds heerlijk thuis gezeten en vroeg naar bed.

Donderdag 26 april
Vanmorgen met 3 mensen uit het appartement vroeg opgestaan. We hadden allemaal ochtenddienst en ook nog eens op dezelfde afdeling. Het was mijn favoriete afdeling, maar toch weer wat nieuws, want normaal werk ik op kamer 1-7 en nu moest ik werken op 11-15. Net weer wat andere mensen en natuurlijk een douche met de douchetrolley i.p.v. douchestoel wat ik nog nooit had gedaan. Ik had Issa als werkpartner wat nu heel goed uitkwam, bij alle gewone dingen hielden we vrij hoge snelheid aan, maar bij alles wat nieuw was voor mij nam hij ruim de tijd om uit te leggen en tips te geven. Het vrouwtje dat altijd een heleboel spullen verzameld stond ook op de douchelijst. Aangezien zij alleen vrouwen accepteert was ik dus echt de klos. We wisten al dat ze niet uit bed wilde en ook niet wilde douchen. Om half 10 ben ik maar eens gaan kijken, want haar ontbijt stond ook maar te wachten. Gelukkig werd ze blij toen ze mij zag, dus uit bed wilde ze wel. Nu onderdeel 2, de douche! Het was een gemopper, maar toen ik zei dat ik de douchestoel ging halen en ze geen keus had ging ze akkoord onder de voorwaarde dat haar haren niet nat zouden worden. Gelukkig zag dat er goed uit dus ben ik maar akkoord gegaan. Aangezien alles volgens haar regels moet volgde er nog veel gemopper in het Hebreeuws, maar uiteindelijk zat ze onder de warme waterstraal. Ze was een minuutje aan het poedelen en toen zag ik iets waar ik niet op gerekend had. Op de natte vloer onder de douchestoel lag een prachtige hoop! Ze was heerlijk haar grote boodschap aan het doen! Ze was zich van geen kwaad bewust en vond het een heel normaal plekje om het hier te doen, nu werd de luier niet vies. Eerlijk gezegd heb ik toch liever een vieze luier, dat is heel wat makkelijker schoon te maken. Uiteindelijk heb ik alles schoon gekregen hoor, de vrouw én de vloer.
Om 2 uur was er een les over mondzorg voor de patiënten van 2 tandartsen, een Nederlandse en een Belgische. Wel in het Engels natuurlijk. Het was niet verplicht, maar het leek mij wel interessant en het was voor mij onder werktijd, dus ik ben er heen geweest. Veel duidelijke voorbeelden met plaatjes, een aantal zelfs speciaal van eigen patiënten. We kregen ook verschillende tips mee omdat sommige mensen echt hun mond niet openen. Na afloop een quiz over het onderwerp en ik was 1e! Voelde stiekem wel erg goed, zo vlag voor mijn 1e gesprek over mijn functioneren! Zeker omdat alle “hoge pieten” van het ziekenhuis ook aanwezig waren.
We waren net thuis en het begon weer te gieten van de regen. Gry kwam even heel vriendelijk vragen of ik zin had in een lange wandeling! Gelukkig was het een grapje, want zwemmen was makkelijker geweest denk ik. Enorme onweersbuien trokken over.

Vrijdag 27 april
Koningsdag in Nederland, maar hier niets van te merken. Ik moest gewoon mijn ochtenddienst weer werken. Ook Gry moest werken, dus gezellig samen ontbijten. Helaas waren we niet op dezelfde afdeling, ik mocht weer een ochtend naar oncologie. 1 collega en een verpleegkundige waren erg laat. Het is een getrouwd stel wat voor een afgesloten weg stond en dus flinke vertraging had. De verpleegkundige hoorde niet bij mijn afdeling, maar de andere wel. Dat was dus starten met 1 persoon minder. Carina die met ons werkt mag nog niet alles doen omdat ze net weer is begonnen nadat ze haar arm heeft gebroken. Ik was flink verkouden, dus de hele dag met een masker op gelopen omdat kankerpatiënten erg weinig weerstand hebben en ik ze niet zieker wilde maken dan ze al zijn. 1 vrouwtje die ik mocht wassen is er zo slecht aan toe nu. Vorige week zat ze nog in haar stoel en probeerde ze nog wat te eten. Nu is ze zo slecht dat ze op sterven licht. Een groot zuurstofmasker over mond en neus. Toch reageerde ze nog op me. Even haar ogen open, proberen te helpen met kleding uittrekken. Het was niet veel, maar toch zo mooi om te zien. Meerdere mensen die flink achteruitgaan op de afdeling, 2 nieuwe patiënten erbij die ook kanker hebben. Soms wil je zo graag helpen maar kan je niet. Vandaag was ook complimenten dag voor mij. Geen idee waarom, maar hoeveel patiënten mij rechtstreeks of via collega’s lieten weten dat ik goed werkte weet ik niet meer. Het was wel heel erg fijn om te horen, want de patiënten, daar doe je alles voor!
Eind van de ochtend een groot gezang vanuit de huiskamer. Ik ging maar eens kijken wat er nu weer aan de hand was en daar stonden ze hoor: een aantal Joden waren enorm hard aan het zingen. 2 speelden gitaar en 1 stond te dansen op een stoel. Dit doen ze elke week een paar uur voor de sabbat begint. Op de sabbat moet je blij zijn, dus zingen en dansen ze en delen ze munt uit omdat je van die geur en van muntthee ook blij wordt. Voor elke patiënt die wilde gaven ze een optreden. 1 patiënt had een stapel munt en kwam de verpleging ook een takje brengen. De Joden waren nog niet weg of er kwam een clown binnen. Grote rode neus, schoenen met allemaal poppetjes erop, het was gewoon een echte clown. Ze noemden het hier een hospitalclown. Hij kwam de patiënten wat opvrolijken maar kon het niet laten om ook gek te doen tegen het personeel. Rare situatie hoor, zingende Joden en een gekke clown in 1 ruimte. De Joden in stemmig zwart en de clown in alle kleuren van de regenboog. Het was uiteindelijk nog wel een fijn dagje werken. Morgen weer naar de geriatrie zag ik op het rooster. Volgens mij vinden ze het leuk om mij elke dag van afdeling te wisselen.

Zaterdag 28 april
Vanochtend weer heerlijk gewerkt. Hij was reuze behulpzaam. Eliam was al om 6 uur begonnen en had al wat mensen gedoucht. Zij vindt mensen douchen heel leuk en ik heb liever de bedwas, dus de verdeling was vrij snel gemaakt en Issa hielp overal waar nodig was als we weer iemand moesten verplaatsen wat onmogelijk was alleen. Enige probleem is dat Eliam en Issa allebei een eigen werkmanier hebben, en het daarover niet met elkaar eens zijn. Dat ontplofte dus uiteindelijk toen ze elkaar erop aanspraken. Ik heb me er maar niet mee bemoeid, want ik kan met allebei samenwerken en hou dat liever zo. Na werktijd nog tot 5 uur gerelaxt en toen met Hanneke de deur uit. In de buurt van de Damascusgate zijn we wat gaan eten. Heerlijke shoarma met pitabroodjes, knoflooksaus en fantastische patat. Stiekem is de patat daar veel lekkerder dan in het ziekenhuis, dus die ga ik vaker halen denk ik. De knoflooksaus is letterlijk met veel knoflook. Niet zoals in Nederland dat je je patat er even instopt, want dan eet je letterlijk een hap knoflook voor je gevoel. Goed doseren tussen de shoarma is dus een prioriteit.
Na het eten zijn we met de bus naar de Olijfberg gegaan. In café Augusta Victoria was een Duitse film te zien over Rabbi Wolff. Een Duitse man die (ik dacht in Engeland) als journalist had gewerkt en na zijn 50e in Duitsland rabbi is geworden. Niet een rabbi zoals je verwacht. Deze rabbi draagt niet altijd een keppeltje en ook zijn huishouden is niet koosjer. Hij heeft een huis in Duitsland en in Engeland. Enorme chaos in het huis. Boekenkasten vol met boeken, en wat er niet meer inpast op de grond, berg van een halve meter hoog ofzo in bijna de hele kamer met een prachtig looppad. Prachtige film (eigenlijk documentaire), we hebben heel veel gelachen, ondanks dat ik niet alles kon volgen. Ook Amsterdam kwam trouwens voorbij in de film.

Zondag 29 april
Vandaag eens lekker uitslapen, want ik heb een avonddienst. Na het uitslapen (tot een uur of 8 maximaal, want dan is het in het hele appartement al licht) heb ik een preek geluisterd van vorige week van ds. Moens. Ik kon niet wachten op de livedienst van de dag vanwege het tijdsverschil, dan zou ik teveel in de knoop komen met de etenstijd hier en erg moeten haasten. Na het eten nog even een boek gelezen en toen was het alweer tijd. Het was een mannenavondje, ik was de enige vrouw op de afdeling, maar het was wel erg gezellig. Ondanks dat we met een persoon minder waren, waren we op normale tijd klaar. Ik had lekker mijn e-reader meegenomen zodat ik in de vrije tijd wat kon lezen. Ik moest 1 vrouw naar bed helpen omdat zij daarvoor alleen vrouwen wil. Na haar lange ritueel lag ze eindelijk in bed. Plotseling vroeg ze in een mengelmoes van Engels en Hebreeuws of ik verpleegkundige was. Ze was heel verbaast om te horen dat ik dat niet was. Ik kreeg de tip om dan maar heel snel te gaan studeren, want ik was er heel erg geschikt voor. Toch leuk om zo’n compliment te krijgen van 1 van de moeilijkste patiënten op de afdeling!

Maandag 30 april
Ook vandaag weer een avonddienst. Wat heb ik vannacht toch gehoest van die verkoudheid. Het was zo erg dat ik Daniela vanmorgen op een matras in de huiskamer vond, ze kon niet slapen. Ik had zelf ook niet al te best geslapen, dus het was wel begrijpelijk. Gelukkig was ze niet boos dat ik haar laatste nacht zo vreselijk had verstoord. Om 11 uur had ik een evaluatiegesprek met Segolene. Het was een erg positief gesprek. Ik heb aangegeven dat ik mij op de geriatrieafdeling beter op mijn plaats voel dan op de oncologieafdeling, dus ze gaan nu proberen mij vaker in te roosteren op geriatrie. Na het eten ben ik in de tuin gaan lezen, want om 2 uur was er een les van de diëtiste van het huis over voeding, en daar wilde ik graag bij zijn. Ze had een Hebreeuwse film met allemaal situaties. Elke situatie was 2 keer gespeeld, de 1e keer met allemaal foute dingen en de 2e keer met de juiste wijze. Na elke foute scene werd het beeld stilgezet en evalueerden we wat fout was. Daarna zagen we de goede scene van hoe het wel moest. Het was heel komische gespeeld, vooral de foute dingen waardoor het een hele leuke les was, maar waardoor ook de aandachtspunten goed blijven hangen. Ik heb ’s avonds meteen maar iets uitgeprobeerd en zowaar, het werkte. Vlak voor het eten kwam ik weer iemand tegen die ik niet kende. Het bleek de apotheker te zijn. Natuurlijk moest ik even praten, we kregen het over het werk hier en over mijn studie. Hij bood aan om mij te helpen als ik mijn studie niet begreep, dus dat is wel fijn. Ook merkte hij dat ik wel heel erg verkouden was. Ik moest tijdens mijn pauze even naar hem toekomen, dan had hij een hoestdrank voor mij. Nu werkt normaal hoestdrank niet bij mij, maar zowaar, deze werkt! En ik kreeg het nog gratis ook.
We moesten ook gaan werken met de nieuwe manier van mondzorg. Ik was de enige die het 1 keer gezien had, dus aan mij de taak om het aan de andere 2 vrijwilligers te leren. Even later kwam de verpleegkundige naar mij toe, of ik het hem ook wilde uitleggen. Geen probleem natuurlijk. Ik was wel verbaasd dat ik opeens iedereen moest leren tandenpoetsen, maar ach, het is wel fijn dat ze mij vertrouwen hiermee.

Dinsdag 1 mei
Een vrije dag vandaag en ik heb heerlijk geslapen. Die hoestsiroop is echt een toverdrankje denk ik! Om kwart voor 11 ben ik met Hanneke naar de Dode Zee vertrokken. Eerst een wandeling naar het busstation, daarna 40 minuten in de bus en toen nog lopen naar de Dode Zee (Kalia beach). In de bus was er heerlijk airco, maar die was duidelijk verdwenen toen we naar buiten stapten. 33 graden was het! Na het omkleden natuurlijk meteen het water ingegaan. Het 1e stuk is zo lastig lopen met al die gladde modder op de bodem. Grote kuilen waar je ingleed, en als je niet heel voorzichtig deed zat je op je gat. Wat was dat zwemmen raar zeg! Je blijft maar drijven en normaal zwemmen is gewoon niet mogelijk. Als je eruit komt is je huid heerlijk zacht. Helaas kreeg ik een druppel water in mijn neus en daarna in mijn mond. Wat is dat smerig zeg! Een hap zeewater uit de Noordzee is beter dan 1 druppel uit de Dode Zee. En dan zat het gelukkig nog niet in mijn ogen. Op het strand heerlijk onder een parasol onze e-readers tevoorschijn gehaald zodat we lekker konden lezen. Halverwege de middag hebben we nog even gedobberd om ons daarna te laten opdrogen. Na verloop van tijd was ons water bijna op en moesten we naar huis. Boven een ijsje en een grote waterfles gekocht, het was intussen al 36 graden. Al sjokkend liepen we langs de weg richting het busstation, een flinke tippel nog toen er een busje (openbaar vervoer) naast ons stopte. De chauffeur zei dat we in moesten stappen omdat het veel te heet was voor een wandeling. Ergens had hij wel gelijk, zelfs de wind was vies warm. Officieel zat de bus vol dus we moesten met wat andere mensen staan. Als we politie zagen moesten we duiken, want eigenlijk mag hij geen mensen staand vervoeren. Gelukkig kwamen we geen politie tegen. Bij de bushalte zei hij dat we niets hoefde te betalen. Nu waren we veel te vroeg, want wij hadden op 30-45 minuten lopen gerekend. Gelukkig was er veel schaduw in het bushokje. 15 minuten voordat de bus er was stopte er een taxibusje die naar Jeruzalem ging en nog 4 plaatsen over had. Aangezien de prijs vrijwel hetzelfde was zijn me ingestapt. Thuis heb ik een heerlijke douche genomen. Mijn haren zijn nu heel erg zacht nu ze in de dode zee hebben gedobberd. Helaas zijn mijn rug en schouders vuurrrood, volgende keer beter smeren! Het was een heerlijk dagje om niet te vergeten! Nu nog even wat relaxen en dan naar bed, want om 6 uur gaat de wekker weer en moet er gewerkt worden.

Allemaal een lieve groet vanuit Jeruzalem